Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι πεφιλημένοι ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατε κύριε Πρέσβυ τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Τέκνα τῆς Ἐκκλησίας ἀγαπητά,
«Ἠχος καθαρὸς ἑορταζόντων» ἠκούσθη καὶ σήμερον ὑπὸ τοὺς θόλους τοῦ πανσέπτου τούτου Πατριαρχικοῦ ἡμῶν Ναοῦ, ἐπὶ τῆ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου καὶ πανευφήμου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου!
Ἠχος ἑορταζόντων τὸν Ἅγιον, τοῦ ὁποίου τὸ τίμιον ὄνομα ἠλεήθη νὰ φέρῃ καὶ ὁ σημερινὸς Κυρηναῖος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
Ἑορταζόντων τὸν θεῖον Μαθητήν, τὸν εἰς ὕψος ἀρετῶν ἀναβάντα καὶ τὴν πυροειδῶς μερισθεῖσαν πυρίπνοον γλῶσσαν τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος πλουτήσαντα.
Ἑορταζόντων τὸν θεοφόρον Ἀπόστολον, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν παράδοσιν ἥπλωσε τὰ ἱερά του δίκτυα εἰς βάθη ἀγνωσίας, ἐκήρυξε τὸ εὐαγγέλιον ἀπὸ Βορείου Ὑεμένης μέχρι Λυδίας καὶ Μυσίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καὶ ἀπὸ Κιλικίας καὶ Μεσοποταμίας μέχρις Ἀρμενίας, καὶ ἔλαβεν ἔθνη πολλὰ ὑπήκοα τῷ Χριστῷ, ἐσφράγισε δὲ τὴν ἀποστολικὴν μαρτυρίαν καὶ ὁμολογίαν του διὰ θανάτου σταυρικοῦ, εἰς τέλος ἀγαπήσας τὸν δι’ ἡμᾶς Σταυρωθέντα Κύριον.
Ἑορταζόντων τὸν ἄδολον καὶ ἀξιόθεον ἄνδρα, τὸν καλλίνικον μάρτυρα τῆς Ἀναστάσεως, ὁ ὁποῖος «ὤφθη μέγας ἥλιος τῆ Ἐκκλησίᾳ, διδαγμάτων λάμψεσι καὶ θαυμασίων φοβερῶν φωταγωγῶν» τοὺς λαούς, ἐγένετο δέ, τέλος, κεντρικὸς «στῦλος ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ», ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ Χριστὸς ἔγραψε «τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ Θεοῦ, τῆς καινῆς Ἱερουσαλήμ» καὶ τὸ ὄνομα τὸ ἰδικόν Του «τὸ καινόν» (Ἀποκ. 3, 12).
Ἑορταζόντων τὸν στεφανίτην ἀγωνιστὴν τῆς Ἀληθείας, ὁ ὁποῖος, νικήσας σὺν Θεῷ τὸ κράτος τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ἀθεΐας, παρεδρεύει ἐν Θρόνῳ Κυρίου μετὰ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ εἰπόντος: «Ὁ νικῶν, δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ’ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου, ὡς κἀγὼ ἐνίκησα καὶ ἐκάθισα μετὰ τοῦ Πατρός μου ἐν τῷ Θρόνῳ Αὐτοῦ» (Ἀποκ. 3, 21). Καὶ παρεδρεύων, πρεσβεύει ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τοῦ κόσμου, μετὰ παρρησίας πολλῆς. Ἡ ὑπὲρ ἡμῶν δέησίς του εἰσακούεται εὐμενῶς. Ὁ λόγος του γίνεται ἀπόφασις Θεοῦ. Καὶ ἡ ἀπόφασις αὐτὴ εἶναι συγγνώμη, εἶναι ἄφεσις, εἶναι ἱλασμός, εἶναι ἔλεος, εἶναι καταλλαγή, εἶναι ἴασις, εἶναι δικαίωσις, εἶναι χορτασμός, εἶναι ἀναψυχή, εἶναι φῶς, εἶναι χαρά, εἶναι ζωὴ αἰώνιος!
Δόξα τῷ Θεῷ, ὁ Ὁποῖος ἐχάρισεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Του τοιοῦτον θησαυρὸν ἀδαπάνητον! Τοιοῦτον φωστῆρα ὑπέρλαμπρον! Τοιοῦτον ὑπόδειγμα πίστεως καὶ ἀγάπης! Τοιοῦτον κήρυκα καὶ Ἀπόστολον! Δόξα τῷ Θεῷ, ἔτι ἅπαξ, ὁ Ὁποῖος, διὰ τοῦ ἀοιδίμου Γέροντος ἡμῶν μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἴμβρου, τότε, καὶ Τενέδου κυροῦ Μελίτωνος, τοῦ μετὰ ταῦτα Ἡλιουπόλεως καὶ Θείρων καὶ ἀργότερον Χαλκηδόνος, ἐνεπιστεύθη τὴν Μετριότητα ἡμῶν εἰς τὴν προστασίαν τοσοῦτον μεγατίμου Ἁγίου, κατὰ τὴν εἴσοδον ἡμῶν εἰς τὴν ἁγίαν Ἱερωσύνην. Εἴθε ὁ ἅγιος Ἀπόστολος νὰ ἀποδίδῃ πολλαπλασίως τὴν ἀγάπην εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ μακαριστοῦ διακεκριμένου ἐκείνου Ἱεράρχου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας.
Ἠκούσαμεν ἐκ στόματος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Χαλκηδόνος καὶ λίαν ἀγαπητοῦ Ἀδελφοῦ κυρίου Ἀθανασίου, ἀπὸ μέρους συνόλης τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας τοῦ Ἀποστολικοῦ καὶ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Θρόνου, «μύρον ἐκκενωθὲν» – λόγους ἀγάπης πολλῆς, γνησίας καὶ μεμαρτυρημένης, καὶ σεβασμοῦ, καὶ ἀφοσιώσεως πρὸς τὸ ταπεινὸν ἡμῶν πρόσωπον, τοὺς ὁποίους, εὐχαριστοῦντες ἀπὸ καρδίας, ἐπιγράφομεν ἐπ’ αὐτὸν τὸν θεῖον θεσμὸν τοῦ Πατριάρχου καὶ ἐπὶ τὸν μαρτυρικὸν καὶ ἐσαεὶ δοκιμαζόμενον ἅγιον Θρόνον τῆς Βασιλίδος καὶ τὰ ἀνὰ τὸν κόσμον τέκνα του, τῶν ὁποίων ἠλεήθημεν νὰ δεχθῶμεν παρὰ Θεοῦ τὴν Πατριαρχίαν. Μᾶς συγκινεῖ ἡ ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ ἀφωσίωσις πάντων τῶν Ἱερωτάτων Ἀδελφῶν καὶ ἡ ἑκάστοτε ἐπιδεικνυομένη συμφώνῳ γνώμῃ καὶ ἐν μιᾷ καρδίᾳ συμπαράστασις αὐτῶν εἰς ἡμᾶς τόσον εἰς τὸ ἐμπεδόμοχθον ἔργον τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὅσον καὶ εἰς τὰς κατὰ καιροὺς δοκιμασίας, τὰς ὁποίας ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ εὑρίσκουν τὴν ποτνίαν Μητέρα. Ἡ ἑνότης τοῦ πνεύματος, ἡ σύμπνοια καὶ τὸ σύμψυχον Ἱεραρχίας καὶ Πατριάρχου ἐξασφαλίζουν τὰς προϋποθέσεις διὰ τὴν καλλιτέραν ἐκκλησιαστικὴν μαρτυρίαν ἡμῶν ἐν τῶ κόσμῳ καὶ διὰ τὸν ἀσφαλέστερον πλοῦν τῆς ἱερᾶς Νηός. Εὐχαριστοῦντες πρὸς τοῦτο ἕνα ἕκαστον τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου, τῶν τε ἐνδημούντων καὶ τῶν ἐν ταῖς ἐπαρχίαις αὐτῶν, παρακαλοῦμεν νὰ συναγωνίζωνται μεθ’ ἡμῶν εἰς τὰς προσευχὰς «ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» ἐν Πνεύματι καὶ Ἀληθείᾳ καὶ Δικαιοσύνῃ καὶ Ἀγάπῃ, ἵνα Χριστὸς καταγγέλληται, Χριστὸς μαρτυρῆται, Χριστὸς βασιλεύῃ, εἰς ἀναγέννησιν πολλῶν καὶ εἰς σωτηρίαν ἡμῶν καὶ τοῦ κόσμου. Πρὸς τούτοις, προσωπικῶς ἀποδεχόμεθα πάνυ εὐγνωμόνως τὰς ἐκφρασθείσας εὐχὰς διὰ τὰ πρὸς σωτηρίαν, αἱ ὁποῖαι καὶ παρακαλοῦμεν νὰ συνοδεύουν ἡμᾶς πάντοτε ἐκτενεῖς ἀπὸ μέρους πάντων τῶν παρισταμένων!
Εὔχεσθε, Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, νὰ διακρατῇ ἡμᾶς ὁ Θεός, διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, καὶ τῶν ἐν Κίνᾳ Νεομαρτύρων, καὶ τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἐν Κριμαίᾳ, τῶν ὁποίων τὴν μνήμην σήμερον συνεπιτελοῦμεν, ἀσινῆ ἐπὶ τοῦ βράχου τῆς Ἀποστολικῆς καὶ Πατερικῆς Παραδόσεως, τῆς ὁποίας ἐτάχθημεν φρυκτωρός˙ ἀνύστακτον εἰς τὴν φυλακὴν τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης˙ σοφὸν εἰς τὰς ἐκκλησιαστικὰς ἀποφάσεις˙ εὐσμερδῆ καὶ εὔστροφον ἐν τῆ οἰακοστροφίᾳ τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας ἐν μέσῳ τοῦ πολυταράχου πελάγους τῆς ἐποχῆς ἡμῶν, πρὸς σωτηρίαν καὶ ἡμῶν καὶ πολλῶν σὺν ἡμῖν.
Εὐχαριστοῦμεν ὅλους διὰ τὴν εὐλογημένην παρουσίαν καὶ συμπροσευχήν, διὰ τὰ εὐλαβῆ αἰσθήματα καὶ τὴν ἀγάπην σας. Ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμεν ὅσους διήνυσαν μακρὰν ὁδὸν διὰ νὰ εἶναι σήμερον ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν. Ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμεν τὸν Ἐξοχώτατον κ. Πρέσβυν, ἐλθόντα εἰδικῶς ἐξ Ἀγκύρας. Εἴησαν ὅλων τὰ ἔτη πολλά. Καὶ ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ εὐλογία τῆς κοινῆς πάντων ἡμῶν Μητρὸς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει καὶ Πρωτευθύνου Ἐκκλησίας, σὺν τῇ ὁλοθύμῳ Πατριαρχικῇ ἡμῶν εὐχῇ καὶ ἀγάπῃ, ἔστωσαν μετὰ πάντων ὑμῶν καὶ τῶν προσφιλῶν οἰκείων σας. Ἀμήν