Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Χαλκηδόνος, Ὑπέρτιμε καὶ Ἔξαρχε πάσης Βιθυνίας κύριε Ἀθανάσιε,
Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμότατοι καὶ Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τῆς Ὁμογενείας,
Περιούσιε λαὲ τῆς Θεοσώστου Μητροπόλεως Χαλκηδόνος,
Ἐν ὥραις αἰσίαις καὶ ἐπ’ ἐλπίσι χρησταῖς, ἡ περὶ ἡμᾶς Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος, κατόπιν τῆς μακρᾶς καὶ ἀνθρωπίνως ἀπαραμυθήτου ἀσθενείας τοῦ τέως Ποιμενάρχου τῆς Μητροπόλεως ταύτης Ἱερωτάτου Μητροπολίτου κυρίου Ἰωακείμ, κηδομένη τῆς πνευματικῆς προστασίας τοῦ ἐνταῦθα χριστεπωνύμου πληρώματος, ἐξελέξατο παμψηφεὶ εἰς διαδοχὴν αὐτοῦ τὸν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ἡλιουπόλεως καὶ Θείρων κύριον Ἀθανάσιον, ὅν καὶ σήμερον ἐκκλησιαστικῶς καὶ μετὰ πάσης τιμῆς καὶ ἱεροπρεπείας ἐγκαθιδρύομεν ὡς κανονικὸν καὶ ἄξιον κυριάρχην Ἀρχιερέα Χαλκηδόνος καὶ πνευματικὸν πατέρα καὶ προστάτην τοῦ εὐλαβοῦς ποιμνίου αὐτῆς.
Ὁ νέος Μητροπολίτης Χαλκηδόνος δὲν εἶναι νέος καὶ ἄγνωστος ἐνταῦθα. Εἶναι γόνος εὐκλεὴς τῆς Χαλκηδόνος, ὑπὸ τὴν σκέπην καὶ τὴν εὐλογίαν τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας αὐξηθεὶς καὶ ἀνδρωθείς, ἠγάπησε δὲ τὸν τόπον του ὅσον ὀλίγοι, ἀλλὰ καὶ τὸν διηκόνησεν ἐκκλησιαστικῶς εὐλαβῶς καὶ ἀθορύβως, μετὰ πολλῆς φιλοπονίας καὶ αὐταπαρνήσεως, ἐπὶ εἰκοσιπενταετίαν ὅλην, ἄλλοτε μὲν ὡς Βοηθὸς Ἐπίσκοπος τοῦ μακαριστοῦ καὶ ἀοιδίμου Γέροντος Μελίτωνος, τοῦ ἐπίσης ἀπὸ Ἡλιουπόλεως καὶ Θείρων, ἄλλοτε ὡς συνεργάτης του, Μητροπολίτης πλέον ὤν καὶ ὁ ἴδιος ὑπὸ τὸν τίτλον τοῦ Ἑλενουπόλεως, ἄλλοτε ὡς ἀντιπρόσωπος, κατὰ τὰ σκληρὰ ἔτη τῆς μακρᾶς ἀσθενείας τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος, ἄλλοτε ὡς Πατριαρχικὸς Ἐπίτροπος, μετατεθεὶς ἐν τῷ μεταξὺ εἰς τήν Μητρόπολιν Ἡλιουπόλεως καὶ Θείρων, καὶ πάλιν, τελευταίως, ἀπὸ τοῦ 2002 καὶ μέχρι σήμερον, ἤτοι ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς μαρτυρικῆς ἀσθενείας τοῦ Ἱερωτάτου Ἀδελφοῦ Ἰωακεὶμ καὶ ἐντεῦθεν, ὡς ὑπεύθυνος τῆς Γεροντικῆς καὶ ἱστορικῆς ταύτης Μητροπόλεως. Ἡ ἐκλογή του, λοιπόν, εἰς ἐγκρατῆ τοῦ θρόνου καὶ κανονικὸν Μητροπολίτην Χαλκηδόνος, ἀποτελεῖ πρᾶξιν ἀποδόσεως δικαιοσύνης εἰς τὸν καλὸν ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ὁποῖος, παραλλήλως πρὸς τὴν λοιπὴν διακεκριμένην καὶ κατὰ πάντα ἀξιομνημόνευτον προσφορὰν αὐτοῦ εἰς τὴν ποτνίαν Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν καὶ τὴν Θεολογίαν καὶ τὰ Γράμματα, πλεῖστα ἤδη καὶ καρποφόρα εἰργάσθη θεοφιλῶς καὶ ἐμόχθησεν εἰς τὸ συγκεκριμένον τμῆμα τοῦ ἱεροῦ ἀμπελῶνος. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι καὶ ὁ ἱερὸς Κλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τῆς Χαλκηδόνος χαίρουν ἀπὸ καρδίας καὶ ἀγαλλιῶνται τῶ πνεύματι ἐπὶ τῆ ἐκλογῆ, ὅπως χαίρει καὶ ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εὐφημία καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἁγίας Δ΄ Οἰκουμενικῆς ἐν Χαλκηδόνι Συνόδου. Ἡ Χαλκηδών των, ἡ πόλις των, εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ἀθανασίου, ἔχει ἀπὸ τῆς σήμερον τὸν καλὸν καὶ ἄξιον Προστάτην, τὸν σεμνὸν Ποιμένα, τὸν σοφὸν Διδάσκαλον, τὸν ἀφωσιωμένον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ ἱερὰ δίκαιά Της πιστὸν Οἰκονόμον. Ἡ εὐχαριστιακὴ σύναξις τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἔχει τὸν ἀξιονόμαστον καὶ ἀξιόθεον Προεστῶτα, πέριξ τοῦ ὁποίου, Κλῆρος καὶ Λαὸς τῆς Χαλκηδόνος, συναρμοζόμενοι ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ καὶ ἁγιοπνευματικῆ ὑπακοῆ ὡς χορδαὶ κιθάρᾳ, κατὰ τὴν ὡραίαν ἔκφρασιν τοῦ Θεοφόρου Ἰγνατίου, θὰ συνιστοῦν εἰς τοπικὸν ἐπίπεδον τὴν Ἐκκλησίαν καὶ θὰ ᾄδουν ἐν τῆ ὁμονοίᾳ καὶ τῆ συμφώνῳ ἀγάπῃ των καινὴν καὶ παναρμόνιον ᾠδὴν εὐχαριστίας καὶ ὕμνον θεοπρεποῦς δοξολογίας εἰς τὸ Ἀρνίον τὸ Ἐσφαγμένον διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν καὶ τοῦ κόσμου.
Ὁ νέος Μητροπολίτης Χαλκηδόνος ἐκόσμησε τὸ σῶμα τῶν Καθηγητῶν τῆς γεραρᾶς Θεολογικῆς ἡμῶν κατὰ Χάλκην Σχολῆς, τόσον μὲ τὴν ἐπιστημοσύνην καὶ λιπαρὰν μόρφωσίν του καὶ τὰ πολλὰ διδασκαλικά του χαρίσματα, ὅσον καὶ μὲ τὸ λαμπρόν, ἱεροπρεπὲς καὶ χριστοτερπὲς ἦθος του. Δὲν ἠξιώθη ὅμως νὰ ἴδῃ τὰς πύλας της ἀνοιγομένας καὶ πάλιν. Μέχρι σήμερον καὶ ἐκεῖνος, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡμεῖς, ἀσχάλλομεν καὶ πάσχομεν μὴ ὑποφέροντες τὴν ἄδικον κατάστασιν, τὴν ἀθέλητον ἀργίαν, τὴν μαρτυρικὴν σιωπήν, τὴν πικροτάτην νεκροφάνειαν τῆς τροφοῦ καὶ τιθηνοῦ Σχολῆς γενεῶν ὁλοκλήρων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Θεολόγων καὶ ἐπιλέκτων στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας. Προσευχόμεθα καὶ πιστεύομεν ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ ἀνέλθωμεν ὁμοῦ φαιδρῷ τῷ προσώπῳ εἰς τὸν Λόφον τῆς Ἐλπίδος, νὰ ὑποδεχθῶμεν καὶ πάλιν εἰς τὰς ἱερὰς αὐλὰς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς νέους εὐέλπιδας τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τότε ὁ Ἱερώτατος Ἅγιος Χαλκηδόνος θὰ κληθῆ νὰ ἀνέλθη καὶ πάλιν ἐπὶ τῆς καθηγητικῆς ἕδρας καὶ νὰ παραδώσῃ αὐτὸς τὸ πρῶτον, τὸ εἰσαγωγικὸν μάθημα τῆς νέας περιόδου λειτουργίας τῆς Σχολῆς. Δὲν ὀνειροπολοῦμεν ρεμβωδῶς. Ἁπλῶς πιστεύομεν εἰς τὸν ζῶντα Θεόν, παρ’ Ὧ, οὐκ ἀδυνατήσει πᾶν ρῆμα. Πιστεύομεν ἐν νηφούσῃ ὑπομονῆ…
Ἱερώτατε ἀδελφὲ ἅγιε Χαλκηδόνος,
Διαδέχεσαι εἰς τὸν θρόνον τῆς Χαλκηδόνος τοὺς Ἁγίους Ἀδριανόν, Νικήταν τὸν Α΄, Κοσμᾶν καὶ Ἰωάννην. Διαδέχεσαι μορφὰς διακεκριμένας, τινὲς τῶν ὁποίων ἐκλήθησαν καὶ εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον, ἀπὸ τῆς ἀρχαίας ἀποικίας τοῦ Μεγαρέως Ἀρχίππου, εἰς τὴν ἄλλην, τοῦ ἐπίσης Μεγαρέως Βύζαντος μετακληθέντες, καὶ ἀπὸ τῆς πόλεως Εὐφημίας τῆς Μεγάλης Μάρτυρος εἰς τὴν τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου Βασιλέως προαχθέντες, ὡς Διονύσιος ὁ Δ΄, Γαβριὴλ ὁ Γ΄, Ἰωαννίκιος ὁ Γ΄, Ἄνθιμος ὁ Γ΄, Ἀγαθάγγελος, Γερμανὸς ὁ Ε΄, Γρηγόριος ὁ Ζ΄, Μάξιμος ὁ Ε΄ καί, ἔσχατος πάντων, ὁ ὁμιλῶν. Διαδέχεσαι τὸν πολὺν Μελίτωνα τὸν Χατζῆν, τὸν κοινὸν ἀμφοτέρων ἡμῶν καὶ πολυσέβαστον πνευματικὸν πατέρα καὶ Γέροντα, ἄνδρα πολύμουσον, σοφόν, δεξιώτατον περὶ τὴν διοίκησιν, ἄγρυπνον φύλακα τῶν προνομίων τοῦ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καὶ τοῦ Γένους. Ἀμεσώτερον δέ, τὸν ἤδη Γέροντα Νικομηδείας καταστάντα Ἀδελφὸν ἡμῶν Ἰωακείμ, ἄνδρα πλεῖστα ὅσα ἀγαθὰ προσενεγκόντα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ ἤδη, ἀπὸ τῆς μαρτυρικῆς κλίνης τῆς ἀσθενείας του διδάσκοντα ἡμᾶς τὴν ὑπομονὴν καὶ τὴν πλήρη ἐγκατάλειψιν εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αἱ εὐχαὶ ὅλων σὲ συνοδεύουν. Καὶ βεβαίως αἱ εὐλογίαι τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ Ὁποῖοι ἐν τῆ πόλει σου, ἐν τῆ ἕδρᾳ σου, ὄχι μόνον τὸ Χριστολογικὸν Δόγμα διεσάφησαν καὶ διετράνωσαν, διαλύσαντες τὰς τερθρείας τῶν κακοδόξων, συμμαρτυρούσης καὶ βεβαιούσης θαυμαστῶς καὶ κυρούσης τὸν Τόμον τῆς εὐσεβείας τῆς Μεγαλομάρτυρος καὶ πανευφήμου Εὐφημίας, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀπαράγραπτα ἐκκλησιαστικὰ καὶ κανονικὰ δίκαια τοῦ καθ’ ἡμᾶς πανσέπτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τρανῶς διησφαλίσαντο. Ἔχεις περικείμενόν σοι νέφος μέγα Ἁγίων ἐνισχυόντων σε, εὐλογούντων, φωτιζόντων καὶ παραδειγματιζόντων. Ἔχεις παιδείαν λιπαράν, συγκρότησιν θύραθεν καὶ ἐσωτερικὴν ἐξαίρετον, εὐρύτητα ὁριζόντων, αἰσθητικὴν καλλιέργειαν, γλωσσομάθειαν, πεῖραν ἐκκλησιαστικὴν ἐπίζηλον, διεκκλησιαστικὴν καὶ οἰκουμενικὴν παρουσίαν ἐπιτυχῆ καὶ ἀξιοσημείωτον, ἀντοχὴν εἰς τὰς δυσχερείας δεδοκιμασμένην, πορείαν, τέλος, ἀρχιερατικὴν λαμπρῶς μεμαρτυρημένην. Λοιπόν, ἀναμένομεν ἀπὸ σοῦ «περισσεύειν μᾶλλον». «Ἐκδίκει σου τὸν [νέον] τόπον ἐν πάσῃ ἐπιμελείᾳ», ποιμαίνων τὴν πιστευθεῖσαν σοι ποίμνην τοῦ Χριστοῦ μετ’ ἐπιστήμης. «Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον» , ἀλλ’ ἀναλογίζου τὸ μέγεθος τῆς τιμῆς καὶ τῆς εὐθύνης. Νὰ αἰσθάνεσαι πάντοτε εἰς τοὺς ὤμους σου τὸ βάρος τῆς Ἱστορίας. Ἔχεις φιλόσοφον νοῦν. Δὲν εἶσαι ἁπλῶς ὁμόπατρις τοῦ Ξενοκράτους. Φιλοσόφει κατὰ Θεὸν ἐπὶ τοῦ ποῖος εἶσαι, ποῦ ἵστασαι, τί παρέλαβες, τί ἔχεις, τί καλεῖσαι νὰ διασφαλίσῃς, νὰ διαφυλάξῃς καὶ νὰ μεταλαμπαδεύσης εἰς τοὺς διαδόχους σου καὶ «στῆθι ἑδραῖος ὡς ἄκμων τυπτόμενος» . Ἡμεῖς πάντες, οἱ ἀγαπῶντες σε καὶ ἐμπιστευόμενοί σε, ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας δεόμεθα τοῦ Θεοῦ «ἵνα τηρήσῃ σε σοφὸν εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκέραιον δὲ εἰς τὸ κακόν, μόνης τῆς Ἐκκλησίας τὴν φροντίδα ἔχοντα, πρὸς δὲ τὸ διοικεῖν αὐτὴν καλῶς καὶ τοὺς τῆς ἀληθείας λόγους παρέχειν, σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα βιοῦντας, λειτουργοῦντα ἀμέμπτως τῶ ποιμνίῳ τοῦ Χριστοῦ, μετὰ ταπεινοφροσύνης, ἡσύχως καὶ ἀβαναύσως», εἰς ἔτη πολλά, εὐλογημένα καὶ σωτήρια!
Ἄξιος!…