Ἱερώτατοι ἀδελφοί,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!

Τὸ ἡμερολόγιον σημειώνει 10 Ἰουνίου, καὶ ἀπὸ ἀπὸψε, μὲ τὴν τέλεσιν τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἡ Ἐκκλησία ἀρχίζει νὰ ἑορτάζῃ τὴν ἱερὰν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου, ἑνὸς τῆς ἱερᾶς Δωδεκάδος τῶν Μαθητῶν τοῦ Κυρίου, τοῦ φωτιστοῦ τῆς Λυδίας, τῆς Μυσίας, τῆς Φρυγίας, τῆς Εὐδαίμονος Ἀραβίας, ἤτοι τῆς σημερινῆς Βορείου Ὑεμένης, τῆς Μεσοποταμίας, τῆς χώρας τῶν Πάρθων καὶ τῆς Κιλικίας, ἔνθα καὶ ἐπεσφράγισεν ἐνδόξως καὶ θεοφιλῶς τὸ ἀποστολικόν του κήρυγμα, διὰ τοῦ ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου του, εἰς τὴν Οὐρβανόπολιν, ἤτοι τὴν Ὄρβαν τῆς Ἰσαυρίας.

Ἀπὸ τῆς εἰσόδου ἡμῶν εἰς τὴν ἁγίαν Ἱερωσύνην, ὁ βίος τοῦ ὁμιλοῦντος συνεδέθη ἀρρήκτως μετὰ τοῦ ἑορταζομένου πανευφήμου Ἀποστόλου, καθ’ ὅσον ὁ ἀοίδιμος πνευματικὸς ἡμῶν πατὴρ καὶ γέρων, μακαριστὸς Μητροπολίτης Ἴμβρου καὶ Τενέδου καὶ ἀργότερον Ἡλιουπόλεως καὶ Θείρων καὶ, τέλος, Χαλκηδόνος κυρὸς Μελίτων, ἐπιθυμῶν νὰ τιμήσῃ ἕν μέγα πνευματικὸν ἀνάστημα τῆς Ἴμβρου, τὸν ἀείμνηστον Βαρθολομαῖον τὸν Κουτλουμουσιανόν, μετήλλαξε τὸ ἐκ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος ὄνομα ἡμῶν, καὶ τοιουτοτρόπως ὁ Δημήτριος ἐγένετο Βαρθολομαῖος. Βεβαίως ἡ ἔνδυσις τοῦ ράσου θεωρεῖται ὡς οἱονεὶ δεύτερον βάπτισμα, καὶ τὸ νέον ὄνομα παραμερίζει πλήρως τὸ παλαιόν. Κατ’ αὐτὴν τὴν ἔννοιαν ἄγομεν ἤδη τὰ ὀνομαστήρια ἡμῶν καὶ εὐχαριστοῦμεν ἀπὸ καρδίας πάντας τοὺς ἀπὸ περάτων γῆς συνδραμόντας εἰς τὴν μητέρα Κωνσταντινούπολιν διὰ νὰ συγχαροῦν ἡμᾶς καὶ νὰ συμπροσευχηθοῦν διὰ τὴν ὑγιείαν καὶ τὴν ἀπὸ Θεοῦ ἱκάνωσίν σας.

Πολλοὶ λαοὶ συνηθίζουν νὰ τιμοῦν τὰ γενέθλια, ἤτοι τὴν εἴσοδον τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὸν κόσμον τοῦτον τῆς πτώσεως καὶ τῆς φθορᾶς. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντιθέτως, δίδοντες τὸ βάρος εἰς τὴν εἴσοδόν μας εἰς τὸν νέον κόσμον τῆς ἀληθοῦς ζωῆς, δηλ. τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, ὁπότε λαμβάνομεν καὶ τὸ χριστιανικὸν ἡμῶν ὄνομα, ἑορτάζομεν τὰ ὀνομαστήριά μας καὶ ὄχι τὰ γενέθλια. Ἕνας Ρουμᾶνος Ὀρθόδοξος θεολόγος καὶ κληρικός, σημειώνει ἐπιτυχῶς περὶ τούτου: «Οἱ Ρουμᾶνοι δὲν ἑορτάζομεν ποτὲ τὰ γενέθλιά μας, ὅπως κάνουν αἱ ἄλλαι χῶραι τῆς γῆς… Ἑορτάζομεν μὲ πρωτόγνωρον χαράν, μὲ μουσικήν, μὲ προσκεκλημένους καὶ μὲ τὴν πλέον δυνατὴν μεγαλοπρέπειαν τὴν ὀνομαστικήν μας ἑορτήν. Ἑορτάζομε δηλαδὴ τὸ ὄνομα ποὺ ἐλάβαμε μὲ τὸ βάπτισμα. Διότι ἡ ἡμέρα τοῦ βαπτίσματός μας εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς πραγματικῆς γεννήσεώς μας… Κάθε χρόνο περιμένομε – χωρὶς κανένα κίνδυνο νὰ διαψευσθοῦμε – τὴν κάθοδο τοῦ προστάτου Ἁγίου μας ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ἔρχεται στὸ σπίτι μας. Εἰσέρχεται κάτω ἀπὸ τὴν στέγην μας, θὰ μᾶς συντροφεύῃ ὅλην τὴν ἡμέραν… Δὲν ἔρχεται ποτὲ μόνος του. Χάρις εἰς τὸν Ἅγιον ποὺ ἔρχεται εἰς τὸ σπίτι μας, ἔχομε ὅλην τὴν ἡμέραν ὁλόκληρον τὸν οὐρανὸν ὑπὸ τὴν στέγην μας. Ὁλόκληρος ἡ οὐρανία ἱεραρχία εὑρίσκεται εἰς τὴν γῆν, εἰς τὸ σπίτι μας! Εἰς τὸ σπίτι μας εὑρίσκονται τὰ Σεραφείμ… Μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους κατέρχονται ἀπὸ τὸν οὐρανὸν οἱ ἄλλοι Ἅγιοι, οἱ Ὁμολογηταί, οἱ Μάρτυρες, οἱ νεκροὶ συγγενεῖς, οἱ γείτονες… Ὅλοι εἶναι ἐκεῖ… Διότι ὅλοι εἶναι καλεσμένοι εἰς τὴν ὀνομαστικήν μας ἑορτήν… Ἡ ἑορτὴ εἶναι διπλῆ. Ὁ οὐρανὸς ἑορτάζει τὸν Ἅγιον καὶ ἡ γῆ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος φέρει τὸ ὄνομά του…».  Ταῦτα ἀσφαλῶς δὲν ἰσχύουν μόνον διὰ τοὺς Ρουμάνους, ἀλλὰ καὶ δι’ ἡμᾶς καὶ δι’ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους, πλὴν τῶν Σέρβων, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ τοῦ προσωπικοῦ των προστάτου Ἁγίου συνηθίζουν νὰ τιμοῦν τὸν προστάτην ἅγιον ὅλης τῆς οἰκογενείας, μὲ τὴν τελετὴν τῆς «Σλάβας», καὶ τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα, οὐχὶ σπανίως, ἀπουσιάζει παντελῶς ἀπὸ τὰ μέλη τῆς τιμώσης αὐτὸν οἰκογενείας.

Ὑπὸ τὸ φῶς τῶν ἀνωτέρω, τὴν 11ην Ἰουνίου, ὁ ἄγων τὰ ὀνομαστήριά του Πατριάρχης ἔχει τὴν εὐλογίαν νὰ ἔχῃ ἀπὸ ἀπόψε πλησίον του τὸν οὐράνιον προστάτην του Ἅγιον Ἀπόστολον Βαρθολομαῖον, ὅλον τὸν χορὸν τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων, τὸν Ἀπόστολον Βαρνάβαν, τὸν Ἀρχάγγελον Γαβριήλ, τοῦ ὁποίου ἡ ἐν τῷ Ἄδειν Σύναξις συνεορτάζεται, τὴν στρατειὰν τῶν περὶ τὸν Ἱερομάρτυρα Μητροφάνη Ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Κίνας, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης συνεορτάζονται σήμερον, ὅλας τὰς Ἀγγελικὰς Δυνάμεις, τὰ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενόμενα σεβάσμια καὶ προσφιλῆ πνεύματα τῶν γονέων, ἀναδόχων καὶ διδασκάλων του, τοῦ Γέροντός του καὶ τῆς λοιπῆς χορείας τῶν παλαιῶν Φαναριωτῶν Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι παιδιόθεν τὸν ἠγάπησαν καὶ τὸν εὐηργέτησαν, καὶ ὅλους ὅσους ὁ ἴδιος ἠγάπησε καὶ ἤδη εὑρίσκονται εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην. Καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸ τὸ νοερῶς περικείμενον ἅγιον νέφος, πάντας ὑμᾶς, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, οἱ ὁποῖοι ἤλθετε διὰ νὰ ἐκφράσετε τὴν ἀγάπην, τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν ἀφοσίωσίν σας ὄχι μόνον εἰς τὸ πρόσωπον ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν ἅγιον θεσμὸν τοῦ μαρτυρικοῦ ἀλλὰ καὶ πανενδόξου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Ἀνάμεσά σας ὑπάρχουν καὶ δύο ἰδιαιτέρως προσφιλῆ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα, πρὸς αὔξησιν τῆς κοινῆς πάντων χαρᾶς, κατ’ ἰδίαν ἡμῶν Πατριαρχικὴν φιλοτιμίαν καὶ προαίρεσιν ἀπεφασίσαμεν ὅπως περιβάλωμεν διὰ Πατριαρχικοῦ ὀφφικίου καὶ ἀρχοντικίου, τιμῶντες τὴν διακεκριμένην προσφοράν των πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, τὸν Θρόνον, τὸ Γένος καὶ τὴν ἐπιστήμην. Πρόκειται διὰ τοὺς Ἐλλογιμωτάτους κυρίους Ἐμμανουὴλ Περσελῆν, Καθηγητὴν τῆς Θεωρίας καὶ Πράξεως τῆς Χριστιανικῆς Ἀγωγῆς εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, καὶ Μηνᾶν Ἀλεξιάδην, Καθηγητὴν τῆς Λαογραφίας εἰς τὴν Φιλοσοφικὴν Σχολὴν τοῦ αὐτοῦ παλαιφάτου Πανεπιστημίου. Ὁ κ. Περσελῆς λαμβάνει τὸ ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Διδασκάλου τοῦ Ψαλτῆρος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Πρόκειται δι’ ἀρχοντίκιον συναντώμενον τὸ πρῶτον τὸν ΙΑ΄ αἰῶνα ἐπὶ Αὐτοκράτορος Ἀλεξίου τοῦ Κομνηνοῦ καὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Νικολάου τοῦ Γ΄ καὶ δίδεται διὰ πρώτην φορὰν εἰς τοὺς τελευταίους αἰῶνας. Ὁ κ. Ἀλεξιάδης λαμβάνει τὸ ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Ὑπομνηματογράφου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, πλὴν τοῦ Ἰωσαφάτ, υἱοῦ Ἀχιλοὺδ τοῦ «ὑπομνηματογράφου»,  ἀναφέρεται καὶ ὑπὸ τοῦ Ἠσαΐου ὁ «Ἰωὰχ ὁ τοῦ Ἀσάφ, ὁ ὑπομνηματογράφος»,  ὁ ὁποῖος διετήρει εἰς τὴν μνήμην του τὰ θεσπίσματα τοῦ Βασιλέως, ἀλλὰ καὶ τὰς παραδόσεις καὶ τὰ ἔθιμα τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ. Εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ὁ Ὑπομνηματογράφος κατέγραφε τὰ πρακτικὰ τῶν συνοδικῶν συνεδριῶν καὶ μάλιστα τὰ τῆς ἐκλογῆς τῶν Ἀρχιερέων εἰς τὸ Πατριαρχεῖον, ἐνῷ εἰς τὸν χῶρον τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους ὁ Ὑπομνηματογράφος εἶχεν ὡς κύριον ἔργον τὴν ἐνασχόλησιν μὲ τοὺς νόμους καὶ τὴν διδασκαλίαν των εἰς τοὺς νέους. Κατὰ ταῦτα, ἀμφότερα τὰ ὀφφίκια δὲν δίδονται κατὰ τύχην, ἀλλ’ ἔχουν οὐσιαστικὴν σύνδεσιν μὲ τὸ κυρίως ἔργον τῶν τιμωμένων. Χαρῆτε, λοιπόν, Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων Διδάσκαλε τοῦ Ψαλτῆρος καὶ Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων Ὑπομνηματογράφε, τὴν τιμήν, τὴν ὁποίαν ἡ φιλόστοργος Μήτηρ Ἐκκλησία διὰ τῆς ἡμῶν Μετριότητος ἐπεφύλαξεν εἰς ὑμᾶς, καὶ τιμήσατε τὰ ὀφφίκιά σας μὲ πᾶσαν ἀρετήν, εἴ τινα ἔπαινον, κάθε ἀγαθοεργίαν, πᾶσαν θεοφιλῆ καὶ φιλογενῆ πρωτοβουλίαν! Καλῶς ὡρίσατε εἰς τὴν ὑπὸ τὴν κραταιὰν σκέπην τῆς Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου μεγάλην οἰκογένειαν τῶν Ὀφφικιάλων τοῦ πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου! Δώσατε χεῖρα ἀγάπης ἀδελφικῆς πρὸς πάντας τοὺς συναδέλφους σας Ἄρχοντας καὶ συνεργασθῆτε μετ’ αὐτῶν μὲ ζῆλον καὶ σπουδὴν θεόφρονα ὑπὲρ τῶν δικαίων τῆς μαρτυρικῆς καὶ ἐσταυρωμένης ἀλλὰ καὶ δεδοξασμένης πνευματικῆς Μητρὸς καὶ Τροφοῦ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ ὑπὲρ τῆς εὐκλείας τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀποστολικοῦ καὶ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τῆς Βασιλίδος Κωνσταντινουπόλεως!

Ἀδελφοὶ ἀγαπητοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἐπιπόθητα!

Καλωσορίζομεν ὅλους σας μὲ βαθεῖαν ἀγάπην καὶ πολλὴν τιμήν. Εὐλογημένη ἡ ἔλευσίς σας εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἡ ὁποία ἐφέτος ἀναγνωρίζεται ὡς ἡ Πολιτιστικὴ Πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης, ὅπως πράγματι ὑπῆρξεν ἐπὶ ἕνδεκα ὁλοκλήρους αἰῶνας! Εὐλογημένη ἡ ἔλευσίς σας εἰς τὸ Σεπτὸν Κέντρον τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας! Εὐλογημένη ἡ σύναξίς μας εἰς τὴν ἱστορικὴν καὶ ἁγιωτάτην αὐτὴν Μονὴν τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, τὴν Μονὴν τῶν εὐσεβῶν παραδόσεων καὶ θρύλων τοῦ Γένους ἡμῶν, τὴν ὁποίαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος, ἐν μέσῳ πολλῶν ἀντιξοοτήτων, ἀγωνίζεται φιλοπονώτατα, μαζὶ μὲ τὰς ἐγκαταβιούσας Μοναχάς, καὶ μάλιστα τὴν ἐπὶ μονίμου βάσεως διακονοῦσαν ἐνταῦθα Μοναχὴν Μαγδαληνήν, νὰ διατηρῇ εἰς εὔκλειαν καὶ δόξαν ἐξωτερικὴν ἐπίζηλον, ἀλλὰ καὶ εἰς ὑγιᾶ πνευματικότητα καὶ προσευχητικὴν καὶ ἀσκητικὴν μοναχικὴν ἐργασίαν ἀξιομνημόνευτον. Εἴθε ἡ χάρις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ αἱ εὐχαὶ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων νὰ μᾶς συνοδεύουν ὅλους, κλῆρον καὶ λαόν, εἰς τὴν πρὸς τὸν Οὐράνιον Πατέρα, δι’ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι πορείαν μας, ἕως οὗ εὑρεθῶμεν εἰς τὴν χαρὰν τῆς Βασιλείας, «ὅπου ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων καὶ βοώντων ἀπαύστως, Κύριε, δόξα Σοι»!

Κύριε, δόξα Σοι!