Μακαριώτατοι καί Ἱερώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Sayın Belediye Başkanı,
Ἐξοχώτατε,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης
Ἐκκλησίας,
Ἀγαπητοί Καππαδόκες προσκυνηταί,
Λοιποί ἀγαπητοί συνέκδημοι καί συμπροσκυνηταί,

Ἔδωκε καί ἐφέτος ὁ Θεός τήν χάριν Του καί μᾶς ἠξίωσε νά πραγματοποιήσωμεν τό ἀπό δεκαετίας καί πλέον καθιερωθέν ἐτήσιον προσκύνημά μας εἰς τήν ἁγίαν καί ἁγιοτόκον Καππαδοκικήν γῆν! Ἡ συγκίνησίς μας εἶναι μεγάλη. Κάθε φοράν πού ἐρχόμεθα, ἀντί νά μειώνεται, αὐξάνεται! Συνήθως, εἰς τό ἐνταῦθα προσκύνημά μας ἔχομεν ὡς συνέκδημον καί ἕνα ἐκ τῶν σεβασμίων Προκαθημένων τῶν Ἁγιωτάτων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἐφέτος ἡ χαρά εἶναι πολλαπλῆ! Διότι ἔχομεν πρῶτον τόν Μακαριώτατον Πάπαν καί Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρον, συνοδευόμενον ἀπό τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Μαρεώτιδος κ. Γαβριήλ. Ὁ Μακαριώτατος μᾶς φέρει τήν εὐλογίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου καί ὅλων τῶν Μεγάλων Πατέρων προκατόχων του εἰς τόν Θρόνον Ἀλεξανδρείας, ἀπό Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου καί Κυρίλλου καί Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος καί τῶν λοιπῶν, μέχρι καί Μελετίου τοῦ Πηγᾶ τοῦ Κρητός. Ἔχομεν δεύτερον τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμον, μέ τούς Ἱερωτάτους Μητροπολίτας Ζακύνθου κ. Χρυσόστομον καί Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον, οἱ ὁποῖοι μᾶς φέρουν τήν πολλήν ἀγάπην καί εὐλάβειαν τοῦ λαοῦ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρός τήν πολύπαθον Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς γεραρᾶς Κωνσταντινουπόλεως. Ἔχομεν ἀκόμη ἐν μέσῳ ἡμῶν τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίωνα μέ τήν συνοδείαν του, πού ἐκπροσωποῦν εἰς τό προσκύνημά μας αὐτό τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσσίας, τήν ὁποίαν προσφάτως ἐπισήμως προσεκυνήσαμεν ἐν εὐλογίαις πολλαῖς. Εὐχαριστοῦμεν ἀπό καρδίας καί εὐχόμεθα εἰς ὅλους νά ἀρυσθοῦν ἐντεῦθεν διά τούς ἰδίους καί διά τάς Ἐκκλησίας των πλουσίαν τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν ὄχι μόνον τῶν Ἰσαποστόλων Βασιλέων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, εἰς τόν ναόν τῶν ὁποίων ἀπόψε συμπροσευχόμεθα, ἀλλά καί ὅλων τῶν Καππαδοκῶν Ἁγίων, ἀπό τῶν ἀρχαίων μεγάλων Πατέρων Βασιλείου Καισαρείας, Γρηγορίου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Θεολόγου, Γρηγορίου Νύσσης, Ἀμφιλοχίου Ἰκονίου καί τῶν λοιπῶν, μέχρι τῶν Μαρτύρων καί Ἱερομαρτύρων, ὡς οἱ Μεγαλομάρτυρες Γεώργιος καί Μάμας καί ὁ Ἱερομάρτυς Γεώργιος ὁ Νεαπολίτης, καί πολλοί ἄλλοι. Μαζί μας ἐπίσης ἔχομεν τόν Ὁσιολογιώτατον Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Ἀλέξιον, τήν Ὁσιωτάτην Καθηγουμένην τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἁγ. Ἰωάννου Ἀκριτοχωρίου μέ ὅμιλον προσκυνητῶν, προσκυνητάς ἀπό κάθε γωνίαν τῆς Ἑλλάδος καί, βεβαίως, τήν Πανελλήνιον Ἕνωσιν Καππαδοκικῶν Σωματείων, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖ ἐνταῦθα ἐπίσημον Συνέδριον, ὑπό τόν Πρόεδρόν της ἀγαπητόν κ. Ἰσακίδην. Ἄξιον τό προσκύνημά σας εἰς τήν γῆν τῶν πατέρων σας, ἀγαπητοί Καππαδόκαι! Ὅπου καί ἄν ζῆτε, μή λησμονῆτε ποτέ τήν μοναδικήν αὐτήν γωνίαν τῆς γῆς, τάς ρίζας σας, τήν παράδοσίν σας, τήν ταυτότητά σας. Οἱ Ἑβραῖοι ἐκαυχῶντο λέγοντες: «Υἱοί προφητῶν ἐσμεν». Καί σεῖς νά σεμνύνεσθε καί νά λέγετε: «Τέκνα μεγάλων Πατέρων, μεγάλων Ἁγίων εἴμεθα!». Καί νά φιλοδοξῆτε νά πορεύεσθε ἐπί τά ἴχνη των, μέ τήν ἀρχοντιάν των καί μέ τήν ἁγιότητά των! Ἄξιον τό προσκύνημα καί ὅλων τῶν συμπροσκυνητῶν!

Ἤλθαμε, ἀγαπητοί, εἰς τήν χώραν πού δέν γεννᾶ μόνον ὡραῖα ἄλογα, ἀλλά ἐγέννησε καί ἔθρεψε πολλούς Ἁγίους τοῦ Χριστοῦ, ἀστέρας πολυφώτους πού φωτίζουν διαχρονικῶς τήν Ἐκκλησίαν! Πρό δεκαετιῶν, δυστυχῶς, ἔγινεν ἡ μεγάλη μετακίνησις τοῦ χριστιανικοῦ λαοῦ τῆς περιοχῆς. Εἰς τήν Σινασσόν ἔπαψε ν’ἀκούγεται ὁ «μαλαματένιος ἀργαλειός», καί ὁ «πραματευτής» τοῦ δημοτικοῦ ἄσματος πῆρε τήν κόρη τήν ὑφάντρα, εἰς ἄλλην γῆν, εἰς ἄλλα μέρη, διά νά συνεχίσῃ ἐκεῖ νά ὑφαίνῃ τό πολύτιμον ὕφασμα τῆς ρωμαίηκης χριστιανικῆς παραδόσεως. Ἡ ἀναχώρησις τῆς ὑφάντρας ρωμηοσύνης ἐδῶ προξένησε ἀνυπόκριτον πόνον εἰς τό σύνοικον τουρκικόν στοιχεῖον. Ὁ ἀποχωρισμός ἐθύμιζε ἀρχαιοελληνικήν τραγῳδίαν. Μέ ζουρνάδες καί μέ λύρες καί μέ θρηνητικά ᾅσματα καί μέ πολλά δάκρυα καί ἀδελφικάς εὐχάς προέπεμψαν οἱ ἐντόπιοι Τοῦρκοι τούς Ρωμηούς συμπατριώτας των. Φαινόμενον ἀσύνηθες, ἀλλά δι᾿ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον καί ἀξιοσημείωτον. Καί πλέον, τά ἐγγόνια καί δισέγγονα ἐκείνων τῶν προπεμψάντων ὑποδέχονται σήμερον εἰς τήν κοινήν μητέρα Καππαδοκίαν τά ἐγγόνια καί δισέγγονα τῶν ὀδυνηρῶς τότε προπεμφθέντων. Οἱ λαοί κάποτε διακρίνουν καθαρῶς ὄπισθεν τῶν φρικαλέων συστροφῶν τῆς Ἱστορίας τήν κοινήν ἀνθρωπίνην «μοῖραν», ἀποκαλύπτουσαν τήν κοινήν ἀδαμιαίαν φύσιν μέ ὅλην τήν τραγικότητά της, καί τότε, παρά τάς διαφοράς, αἰσθάνονται ἀδέλφια. Ἦτο συγκινητικόν νά βλέπῃ κανείς πρό ἑνός καί ἡμίσεος ἔτους διαδήλωσιν Τούρκων πλησίον τοῦ Πατριαρχείου μας νά φωνάζουν: «Οἱ Ρωμηοί εἶναι ἀδέλφια μας! Τούς θέλουμε ἐδῶ! Θέλουμε τό Πατριαρχεῖο καί τόν Πατριάρχη μας νά εἶναι ἀσφαλεῖς! κοντά μας!». Εἶναι ἐπίσης συγκινητικόν νά δίδεται ἡ ἄδεια ἀπό τάς τουρκικάς ἀρχάς διά νά λειτουργήσωμεν τόν προσεχῆ Δεκαπενταύγουστον, μετά ἀπό ὀγδονταοκτώ ὁλόκληρα ἔτη, τήν Παναγίαν Σουμελᾶ, τό παλλάδιον τῆς ποντιακῆς εὐσεβείας! Ἐνώπιον ὅλων αὐτῶν ἱστάμεθα μέ πολλήν καί βαθεῖαν εὐγνωμοσύνην πρός τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀξιώνει τοιούτων εὐλογιῶν! Καί αἱ εὐλογίαι αὐταί ἐγγίζουν ἐξ ἴσου καί Ρωμηούς καί Τούρκους, φέρουν πλησιέστερον τούς μέν πρός τούς δέ, αἱ πληγαί τοῦ παρελθόντος ἐπουλώνονται, ἡ ἐπιθυμία δι᾿ ἕνα καλλίτερον καί ἀδελφικώτερον αὔριον ἀπομακρύνεται ἀπό τόν χῶρον τῆς οὐτοπίας! Ἄλλωστε, μόλις ἐψάλαμε τόν Ἑσπερινόν τοῦ Σαββάτου. Δηλαδή Ἑσπερινόν ἀναστάσιμον! Καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι πάντοτε πηγή ἐλπίδος ζώσης καί φωτός καί χαρᾶς! Εἰς τό μνῆμα τῆς Καππαδοκικῆς Χριστιανωσύνης ἀνάψαμε λαμπάδα πασχαλινήν, ἐμελῳδήσαμε τόν ὕμνον τῆς νίκης τῆς Ζωῆς κατά τοῦ θανάτου, προσκυνήσαμε τόν Κύριον τόν ἐγείροντα τούς νεκρούς, τόν Θεάνθρωπον ὁ ὁποῖος ἥνωσε καί ἑνώνει τά διεστῶτα, προσεφέραμε θυμίαμα εὔοσμον μνήμης αἰωνίου ὅσων μᾶς λείπουν, ἀλλά καί ὀσμήν εὐωδίας ἀγάπης πρός ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κρατοῦν ὄρθιον αὐτόν ἐδῶ τόν Ναόν τῶν Ἰσαποστόλων καί ἐκεῖνον τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἐδῶ κοντά, πρός ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔτειναν φιλικήν δεξιάν διά νά μᾶς ὑποδεχθοῦν. Καί πρός τάς ἐντίμους τοπικάς ἀρχάς, κρατικάς καί δημοτικάς, καί πρός τούς δημότας τοῦ Δήμου τῆς Σινασσοῦ. Ὅλους εὐχαριστοῦμεν καί ὅλους φιλαδέλφως χαιρετίζομεν!

Μέ τό καλό νά ὁλοκληρώσωμεν αὔριον εἰς τήν Μαλακοπήν τό προσκύνημά μας μέ τήν Θείαν Λειτουργίαν, καί πάντοτε ἐν εἰρήνῃ, ἐν ὑγιείᾳ, ἐν χάριτι καί εὐλογίᾳ Κυρίου πολλῇ νά συναντώμεθα ἐδῶ εἰς τήν Καππαδοκίαν, στηρίζοντες ἀλλήλους ἐν τῇ ἀγάπῃ Του! Ἀμήν.