Μακαριώτατε Πατριάρχα Ἱεροσολύμων καὶ πολυφίλητε Ἀδελφὲ κ. Θεόφιλε,
Ἱερώτατοι Ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,
Ἐντιμότατε κ. Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Χριστὸς ἀνέστη!
«Πάσχα Κυρίου Πάσχα» ἑορτάζομεν ἤδη ἐπὶ τρεῖς ἑβδομάδες καὶ αἰσίως σήμερον, Κυριακὴν τοῦ Παραλύτου, εἰσερχόμεθα στὴν τετάρτη πασχαλινὴ ἑβδομάδα. Φῶς, χαρά, εἰρήνη καὶ ἐλπίδα ζωῆς, ποὺ ἀνέτειλαν ἀπὸ τὸν «ὄλβιο Τάφο» τῆς Ἱερουσαλήμ, κατὰ τὴν κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, μαζὶ μὲ τὴν εὐωδία τῆς ἀνοίξεως, πλημμυρίζουν τὴν ἀτμόσφαιρα, παρηγοροῦν τὴν δύσκολη καθημερινότητά μας, καὶ μᾶς δίδουν δυνάμεις, γιὰ νὰ συνεχίσωμε τὴν πορεία μας στὸν ἀνηφορικὸ καὶ κοπιαστικὸ δρόμο τῆς ζωῆς.
Τὴν ἀτμόσφαιρα ὡραΐζουν ἀκόμη περισσότερο δύο γεγονότα. Τὸ πρῶτον εἶναι ἡ προλαβοῦσα μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, στὸν ὁποῖο, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν πάνσεπτο Πατριαρχικὸ Ναό μας στὸ Φανάρι καὶ ἄλλους στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἶναι ἀφιερωμένος καὶ ὁ μετοχιακὸς ἱερὸς οὗτος Ναὸς τῆς ἁγιωτάτης Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὡμολόγησε τὴν ἀλήθεια τῆς εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸν πίστεως καὶ ἐμαρτύρησεν ὑπὲρ αὐτῆς τῆς ἀληθείας, ἐνῷ εὑρίσκετο στὴν ἄνοιξι τῆς ζωῆς του. Ἄνοιξις εἶναι ἡ μνήμη του! Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι ἕνα ἐαρινὸ χελιδόνι τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Συγχαίροντες, λοιπόν, στὴν χαρὰ τοῦ Μεγαλομάρτυρος, ποὺ ἡ ἡμέρα τῆς μνήμης του εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς ἐν Χριστῷ τελειώσεώς του, ἤ, ἄν προτιμᾶτε, τοῦ μυστικοῦ Γάμου του μὲ τὸν Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας, τῆς πανηγυρικῆς εἰσόδου του στὴν οὐράνιο παστάδα τῆς ἁγιότητος καὶ τῆς θεώσεως, συνήλθαμε «ἀγαλλομένῳ ποδὶ» στὸν ἱστορικὸ αὐτὸ Ναό του, ὁ ὁποῖος, μαζὶ καὶ μὲ τὰ ἄλλα ἁγιοταφικὰ Μετόχια τῆς Πόλεως, ἀποτελεῖ ἕνα χρυσὸ κρίκο στὴν ἁγιασμένη ἁλυσίδα τῶν ἀδελφικῶν σχέσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ τὸ σεβάσμιον καὶ παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῆς Ἁγίας Γῆς!
Τὸ δεύτερον γεγονὸς εἶναι ἡ ἐν μέσῳ ἡμῶν χαροποιὸς παρουσία τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Θεοφίλου, πολυφιλήτου καὶ περισπουδάστου Ἀδελφοῦ καὶ Συλλειτουργοῦ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος. Καλῶς ἤλθετε, Μακαριώτατε, εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν! Ἔρχεσθε ἀπὸ τὴν σεβασμίαν Ἱερουσαλήμ, φύλαξ ἀκοίμητος τοῦ Ζωοδόχου Τάφου, μάρτυς, ὁμολογητὴς καὶ κῆρυξ διαπρύσιος τῆς Ἀναστάσεως! Τοῦ ἱστορικοῦ ἐκείνου γεγονότος, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἑδράζεται ἡ βεβαιότης καὶ ἡ ἀσφάλεια τῆς πίστεώς μας εἰς τὸν Χριστόν, ὡς τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεόν, ὁ Ὁποῖος συγκατέβη μέχρι Θανάτου σταυρικοῦ καὶ σκοτεινῶν κευθμώνων τοῦ ᾍδου διὰ τὴν σωτηρίαν μας, δηλαδὴ διὰ νὰ μᾶς χαρίσῃ Ἀνάστασιν καὶ Ζωὴν αἰώνιον! Τὸ Μέγα Σάββατον ἐφωτίσατε, Μακαριώτατε, τὴν οἰκουμένην ὅλην μὲ τὸ Ἅγιον Φῶς ἐκ τοῦ κενοῦ Μνημείου τῆς Ζωῆς! Τὸ μετεδώσατε εἰς ὅλους τοὺς Χριστιανούς, ὅλων τῶν δογμάτων, διότι κοινὴ εἶναι ἡ ἀνάγκη, κοινὴ ἡ ἐλπίς, κοινὴ καὶ ἡ προσδοκία, εὐχόμεθα δὲ κάποτε κοινὴ νὰ καταστῇ πλήρως καὶ ἡ πίστις ἐπὶ τῆς ὀρθοδόξου ὁμολογίας τῶν πρώτων αἰώνων καὶ ἡ πνευματικότης καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ πρᾶξις, ὥστε ὅλοι οἱ ὁμολογοῦντες «Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα» (Α΄ Ἰωάν. 4: 2) νὰ παρακάθηνται ἀκωλύτως ἀπὸ κοινοῦ καὶ ἀδελφικῶς εἰς τὴν μυστικὴν καὶ ζωοπάροχον τράπεζαν τοῦ Κυρίου, «ὅπου ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων καὶ βοώντων ἀπαύστως Κύριε, δόξα Σοι».
Ἡ παρουσία Σας, Μακαριώτατε, καὶ ἡ Θεία Λειτουργία ποὺ μόλις ἐτελέσατε, φῶς ἅγιον, ἀνέσπερον, ἀναστάσιμον σκορπίζει στὴν ἱστορικὴ καὶ μεγαλώνυμη Πόλι μας, ἀλλὰ καὶ στὶς καρδιὲς ὅλων μας, ἀπὸ τοῦ ὁμιλοῦντος, μέχρι καὶ τοῦ τελευταίου συμπροσευχομένου πιστοῦ! Ὑπὸ τὸ φῶς τοῦτο ἀπευθύνομεν διὰ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τὴν πρωτότοκον Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων τὸν ὡραῖον ὑμνογραφικὸν χαιρετισμόν: «Χαῖρε, Σιὼν ἁγία, μήτηρ τῶν ἐκκλησιῶν, Θεοῦ κατοικητήριον! Σὺ γὰρ ἐδέξω πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διὰ τῆς Ἀναστάσεως»!
Ἀλλὰ ἐν μέσῳ ἡμῶν ἔχομεν, ἀγαπητοί, καὶ πλῆθος ἔξωθεν συνεορταστῶν, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν στὴν Βασιλεύουσα γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὰ ἐνταῦθα ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς Πίστεως καὶ τοῦ Γένους, νὰ ἀκούσουν τὰ «περασμένα μεγαλεῖα» χωρὶς νὰ κλαῖνε κατόπιν διηγούμενοι, νὰ ὀνειρευθοῦν μεγάλα ὁράματα τοῦ εὐκλεοῦς παρελθόντος, νὰ ψηλαφήσουν τὶς πληγὲς τῆς Ρωμηοσύνης καὶ τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ βεβαιωθοῦν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια ὅτι τὸ Φανάρι εἶναι πάντοτε ἀναμμένο, ὁλοφώτεινο, καθὼς οἱ φύλακές του ἀνυστάκτως γρηγοροῦν ἐπὶ τῶν πνευματικῶν του ἐπάλξεων, νὰ δροσισθοῦν εἰς τὴν εὐσεβῆ πηγὴν τοῦ Γένους, νὰ λάβουν τὴν εὐχὴν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν ἐν συνεχείᾳ εἰς τὰ ἴδια, εὐαγγελισταὶ καὶ κήρυκες τοῦ θαύματος ποὺ ἐπὶ δεκαεπτὰ ὁλοκλήρους αἰῶνας συντελεῖται χάριτι Θεοῦ σ’ αὐτὰ ἐδῶ ἀκριβῶς τὰ χώματα, στὶς ἴδιες πέτρες, στὴν ἴδια ἁγιασμένη ἀτμόσφαιρα, παρὰ τὶς κατὰ καιροὺς τυφωνικὲς συστροφὲς τῶν περιστάσεων! Ἔχομεν ἐδῶ ἕνα διακεκριμένον Ἱεράρχην, τὸν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀμερικῆς κ. Δημήτριον, Ἔξαρχον τοῦ Πατριαρχείου μας εἰς τὰς ΗΠΑ, τὸν ἀγαπητὸν π. Φώτιον Dumont ἀπὸ τὸ Σηάτλ τῶν ΗΠΑ μὲ τὸν ὅμιλο προσκυνητῶν τοῦ ὁποίου ἡγεῖται, μαθητὰς τοῦ Μουσικοῦ Γυμνασίου Ἀμυνταίου Φλωρίνης μὲ καθηγητάς των, μικροὺς μαθητὰς τοῦ 19ου Δημοτικοῦ Σχολείου Θεσσαλονίκης μὲ διδασκάλους καὶ γονεῖς των, καὶ ἄλλους πολλοὺς εὐλαβεῖς προσκυνητάς. Καλῶς ἤλθετε ὅλοι σας, ἀγαπητοί! Ἄξιο νὰ εἶναι τὸ προσκύνημά σας καὶ πλούσιο σὲ πνευματικὲς ἐμπειρίες καὶ ἅγιες χαρές. Αἱ εὐχαὶ δύο Πατριαρχῶν καὶ δύο Ἐκκλησιῶν σᾶς συνοδεύουν! Ὁ Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, τὸ ἀρχοντοπαλλήκαρο τῆς Καππαδοκίας καὶ τῆς Παλαιστίνης, ὁ οἰκοδεσπότης τοῦ Πατριαρχικοῦ Οἴκου μας, ὁ φωστὴρ τῆς Λύδδας, ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ καὶ περίδοξος ἀγωνιστὴς τῆς εὐσεβείας, ὁ «τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτὴς καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ὁ τῶν ἀσθενούντων ἰατρός», ὁ Τροπαιοφόρος, ὁ Ἅγιος ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς τὸν εὐλαβοῦνται καὶ τὸν σέβονται βαθύτατα καὶ τὸν ἐπικαλοῦνται καὶ οἱ Μουσουλμᾶνοι, ὁ θαυματουργὸς Γεώργιος, ἄς εἶναι προστάτης σας καὶ ὁδηγὸς πρὸς Χριστόν, τόσο μὲ τὸ παράδειγμά του, ὅσο καὶ μὲ τὶς θεοπειθεῖς πρεσβεῖες του!
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε! Πάλιν ἐρῶ, χαίρετε! Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος! Ἀληθῶς ἐδοξάσθη ὁ Μεγαλομάρτυς Του! Ἀληθῶς ζωὴ πολιτεύεται καὶ στὴν Κωνσταντινούπολι, καὶ στὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὅπου γῆς προσκυνεῖται ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Ζωῆς!
Ἐν κατακλεῖδι, ἐπιθυμοῦμεν, Μακαριώτατε, νὰ Σᾶς συγχαρῶμεν ἀπὸ καρδίας διὰ τὴν ριζικὴν ἀνακαίνισιν καὶ τὸν ἐξωραϊσμὸν τοῦ Μετοχίου Σας τούτου, διὰ τοῦ ὁποίου τὰ θυρανοίξια εὑρίσκεσθε σήμερον ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, κομιστὴς πρὸς ὅλους μας τῆς εὐλογίας τοῦ Παναγίου Τάφου.
Συγχαίρομεν ἐπίσης καὶ πατρικῶς εὐλογοῦμεν τὸν ἐνταῦθα Ἐπίτροπόν Σας Ὁσιολ. Ἀρχιμ. κ. Νεκτάριον Σελαλματζίδην, ὁ ὁποῖος, κατὰ κοινὴν ὁμολογίαν, πολὺ ἐκοπίασε διὰ τὰ γενόμενα ἐδῶ ἔργα, ἐργαζόμενος ὁ ἴδιος καὶ χειρωνακτικῶς ἐπὶ μακρὸν διάστημα, μὲ ζῆλον καὶ αὐταπάρνησιν, ὥστε νὰ ἔχωμεν σήμερον ἐνώπιόν μας τὸ λαμπρὸν ἀποτέλεσμα τῶν κόπων του. Ἄξιος ὁ μισθός σας, π. Νεκτάριε!
Ἡ ἀνακαίνισις τοῦ ἱεροῦ τούτου σκηνώματος τῆς δόξης Κυρίου, ὅπως καί πλείστων ἄλλων ναῶν τῆς πόλεώς μας, ἀποδεικνύει τὴν θέλησιν καὶ τὴν ἀποφασιστικότητά μας νὰ μὴ ἐγκαταλείψουμε τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ τῆς πίστεως καὶ τοῦ Γένους μας, νὰ μὴ φανοῦμε ἀνάξιοι ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων, οἱ ὁποῖοι ἐμεγαλούργησαν καί ἐδημιούργησαν σπουδαῖον πολιτισμὸν εἰς αὐτὴν τὴν ἱστορικὴν πόλιν, μεσ’ στοῦ Βοσπόρου τ’ ἁγιονέρια, γύρω ἀπὸ τὴν Μεγάλην Ἐκκλησίαν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας. Ἠμπορεῖ μερικοὶ νὰ μᾶς μυκτηρίζουν καὶ νὰ λέγουν ὅτι ματαιοπονοῦμεν, ὅτι δὲν εἴμεθα ρεαλισταὶ καὶ ὅτι εἶναι ἤδη πολὺ ἀργά. Ἐμεῖς, ἀντιθέτως, πιστεύουμε ὅτι ἡ ἱστορία θὰ μᾶς δικαιώσῃ. Καί θὰ μᾶς δικαιώσῃ! Διότι, Χριστὸς Ἀνέστη!
