Ἱερώτατοι ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων Μέγα Λογοθέτα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τὰ λοιπὰ λίαν προσφιλῆ καὶ ἐκλεκτὰ μέλη τῆς εὐεργέτιδος οἰκογενείας Ἀγγελοπούλου,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἀγαπητὰ καὶ εὐλογημένα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας,

Συνεπληρώθη πρὸ τριημέρου εἰκοσαετία ἀπὸ τῶν κατὰ τὴν Κυριακὴν τῶν Προπατόρων τοῦ ἔτους 1989 ἐγκαινίων τοῦ νέου τούτου Πατριαρχικοῦ Μεγάρου, τοῦ Οἴκου μας, τοῦ σπιτιοῦ μας. Σαρανταπέντε ὁλόκληρα ἔτη μετὰ τὴν ἀποτέφρωσιν ἐξ ἀτυχήματος τοῦ προϋπάρξαντος ἱστορικοῦ Πατριαρχικοῦ Οἴκου ἐχρειάσθησαν διὰ νὰ δοθῇ ἐπὶ τέλους ἡ ἀπαραίτητος ἄδεια παρὰ τῶν Ἀρχῶν τῆς ἐφ’ ἡμᾶς τεταγμένης Πολιτείας πρὸς ἀνοικοδόμησιν τοῦ νέου. Χρεωστικῶς ὁμολογοῦμεν χάριτας πρὸς τὸν τότε Πρωθυπουργὸν καὶ ἀργότερον Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας Τουργκοὺτ Ὀζάλ, ὁ ὁποῖος εἶδεν εὐμενῶς τὸ πολυχρόνιον αἴτημά μας, ὑπερεπήδησεν ὅλα τὰ γραφειοκρατικὰ ἐμπόδια καὶ μᾶς ἐχορήγησε τὴν ἐν λόγῳ ἄδειαν. Εἰς τοῦτο σημαντικὴ ὑπῆρξεν ἡ συμβολὴ τοῦ τότε Δημάρχου τῆς Πόλεως κ. Μπεντρεττὶν Νταλάν, ὡς καὶ τοῦ πρῴην Προέδρου τῶν Η.Π.Α. κ. Τζίμυ Κάρτερ, ὅστις ὑπερημύνθη ἐρρωμένως τοῦ δικαίου σχετικοῦ αἰτήματός μας ἐνώπιον τῆς Τουρκικῆς Κυβερνήσεως. Εἰς ἀμφοτέρους ἅπαξ ἔτι πολλὰς ἐπίσης εὐγνώμονας χάριτας ὁμολογοῦμεν.

Ὅταν, ἀγαπητοί, ἐδόθη ἡ πολυπόθητος καὶ ἧς οὐκ ἄνευ ἄδεια τῆς ἀνεγέρσεως, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ἐμπερίστατον πάντοτε καὶ τὴν πτωχείαν τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ κόσμῳ περιφέρον, εὑρέθη πρὸ ἀνυπερβλήτου οἰκονομικῆς δυσκολίας. Καὶ ναὶ μὲν ὁ ἀείμνηστος Καθηγητὴς τῆς γεραρᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης καὶ Ἄρχων Πρωτομαΐστωρ Ἀριστείδης Πασαδαῖος κατήρτισεν ἐν πολλῇ σοφίᾳ τὰ ἀρχιτεκτονικὰ σχέδια, μὲ πιστότητα, κατὰ τὸ δυνατόν, εἰς τὴν ὅλην ἐμφάνισιν τοῦ παλαιοῦ Πατριαρχικοῦ Οἴκου, ὅμως τὰ ἀναγκαιοῦντα ὑπέρογκα χρηματικὰ ποσὰ διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τοῦ ἔργου ἦτο ἀδύνατον νὰ συγκεντρωθοῦν ἐγκαίρως καὶ ὑπῆρχεν ὁ φόβος μήπως εὑρεθῶμεν καὶ πάλιν ἀντιμέτωποι μὲ τὴν γραφειοκρατίαν, μὲ ἐνδεχόμενον ἀκόμη καὶ νὰ ἀπολεσθῇ ἡ δοθεῖσα ἱστορικὴ εὐκαιρία. Εἰς τὴν δύσκολον ἐκείνην ὥραν, ὁ Θεὸς ἐλάλησεν ἀγαθὰ ὑπὲρ ἡμῶν εἰς τὴν εὐγενῆ καρδίαν τοῦ ἀειμνήστου Ἕλληνος μεγαλοεπιχειρηματίου Παναγιώτου Ἀγγελοπούλου, ἐκ τῶν πατέρων τῆς ἑλληνικῆς βιομηχανίας, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὴν ἐπίσημον ἐπίσκεψιν τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου ἡμῶν ἀοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου εἰς τὰς Ἀθήνας, ἔσπευσεν αὐτοβούλως νὰ ὑποσχεθῇ δημοσίως εἰς τὸν ἀοίδιμον, ἐνώπιον καὶ τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ ἀειμνήστου Ἀνδρέου Παπανδρέου, ὅτι ἀναλαμβάνει αὐτὸς μετὰ τῆς οἰκογενείας του ὁλόκληρον τὴν δαπάνην διὰ τὴν κατασκευὴν καὶ ὁλοκλήρωσιν τοῦ ὑπερπολυδαπάνου ἔργου, εἰς μνήμην τοῦ ἀδίκῳ θανάτῳ θανατωθέντος ὑπὸ τρομοκρατῶν ἀδελφοῦ του, ἀειμνήστου Δημητρίου Ἀγγελοπούλου, Ἄρχοντος Ἱερομνήμονος τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Ἤρθη ὁ ἀείμνηστος εὐπατρίδης ἐκεῖνος καὶ φιλογενὴς γόνος τῆς ἱστορικῆς Δημητσάνας εἰς τὸ ὕψος τῆς ἀρχοντικῆς παραδόσεως τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους καὶ τῆς εὐγενοῦς οἰκογενείας τῶν Ἀγγελοπουλαίων καὶ προσετέθη, κρίκος τιμαλφέστατος, εἰς τὴν χρυσῆν ἅλυσιν τῶν Μεγάλων Εὐεργετῶν τοῦ Γένους καὶ τῆς Ἐκκλησίας! Πολλοὶ πολυτάλαντοι ὑπῆρχον τότε, ὡς καὶ σήμερον, ἐν Ἑλλάδι, τινὲς δὲ ἴσως καὶ ἰσχυρότεροι ἐκείνου οἰκονομικῶς.

Ὅμως οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν συνεκινήθη τὴν ὥραν ἐκείνην διὰ νὰ ἔλθῃ ἀρωγὸς εἰς τὴν πιεστικὴν ἀνάγκην τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῆς φιλοστόργου πνευματικῆς Μητρὸς καὶ Τροφοῦ τοῦ Γένους! Μόνος αὐτός, ὁ ἀοίδιμος καὶ ἄξιος παντὸς ἐπαίνου καὶ πάσης τιμῆς, προσῆλθεν αὐτοπροαιρέτως καὶ ἤνοιξε τὴν καρδίαν του πρῶτον καὶ τὰ θυλάκιά του κατόπιν καὶ ἔδωκεν υἱοπρεπῶς  εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τὸν νέον ἀξιοπρεπῆ Οἶκον της. Καὶ μετὰ ταῦτα, εὐεργεσίαν ἐπὶ εὐεργεσίας προσθέτων, ἀνεστήλωσε, συνετήρησε καὶ ἐξωράϊσε καὶ τὸν Πάνσεπτον Πατριαρχικὸν Ναόν, καὶ τὸν πύργον τῆς Βιβλιοθήκης, καὶ ἕτερα τμήματα τοῦ Πατριαρχικοῦ συγκροτήματος, ἀνήγειρεν εἰς Ζυρίχην τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, καὶ τὴν Πατριαρχικὴν Μεγάλην τοῦ Γένους Σχολὴν ἐπεσκεύασε, καὶ εἰς ἄλλας πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν χορηγίας προέβη διὰ τὴν κάλυψιν ἐκτάκτων ἀναγκῶν, καταστὰς ὁ Μέγας Εὐεργέτης αὐτῆς κατὰ τὸν 20ὸν αἰῶνα! Τούτου ἕνεκεν καὶ τοῦ ἀνεγνωρίσθη ἐπισήμως ἡ ἰδιότης αὕτη δι’ ὁμοφώνου Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς ἀποφάσεως, ἐνῷ, μετὰ τὴν ἐπὶ τοῖς ἐγκαινίοις τελεσθεῖσαν Θείαν Λειτουργίαν, τοῦ ἀπενεμήθη τὸ ὕψιστον τῶν Πατριαρχικῶν Ὀφφικίων, ἐκεῖνο τοῦ Μεγάλου Λογοθέτου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Τοῦτο εἶχε πολλοὺς χρόνους νὰ ἀπονεμηθῇ, ἀπονέμεται δὲ εἰς ἕν καὶ μόνον, μεγάλως διακεκριμένον ἐπὶ εὐσεβείᾳ, ἀρετῇ καὶ φιλογενείᾳ πρόσωπον, καὶ μόνον μετὰ τὸν θάνατον αὐτοῦ δίδεται, ἐὰν συντρέξουν αἱ προϋποθέσεις, εἰς ἕτερον. Σήμερον, ὡς γνωστόν, τὸ φέρει ὁ πρεσβύτερος τῶν υἱῶν τοῦ Παναγιώτου, Ἐντιμολογιώτατος κ. Θεόδωρος Ἀγγελόπουλος. Πρὸς τούτοις, ἡ προσωπογραφία τοῦ ἀειμνήστου Μεγάλου Λογοθέτου καὶ Μεγάλου Εὐεργέτου Παναγιώτου Ἀγγελοπούλου κοσμεῖ μονίμως τὴν ἐπίσημον ταύτην Αἴθουσαν τοῦ Θρόνου, ἐνῷ ἡ μαρμαρίνη προτομή του κοσμεῖ τὴν Αἴθουσαν τῆς Παναγίας καὶ διακηρύττουν ἀμφότεραι διατόρως τὴν υἱϊκὴν πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν στοργὴν καὶ γενναιόφρονα ἀφοσίωσιν, ὡς καὶ τὴν ὅλην ἀρετὴν τοῦ μακαριστοῦ ἀνδρός!

Σήμερον, Κυριακὴν πρὸ τῶν Χριστουγέννων, ἡ Ἐκκλησία, ὁμοφώνῳ ἀποφάσει τῆς περὶ ἡμᾶς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς Συνόδου, ἐπὶ τῇ συμπληρώσει εἰκοσαετίας ἀπὸ τῶν ἐγκαινίων τοῦ Πατριαρχικοῦ Μεγάρου, καθηκόντως ἐξαγγέλλει τὸν δίκαιον ἔπαινον τοῦ ἐν Χώρᾳ Ζώντων πλέον Μεγάλου Λογοθέτου καὶ Μεγάλου Εὐεργέτου αὐτῆς μακαριστοῦ Παναγιώτου Ἀγγελοπούλου καὶ τῆς ἀξίας συζύγου αὐτοῦ ἀειμνήστου Ἀρχοντίσσης Ἑλένης Ἀγγελοπούλου, τὸ γένος Μάρκου, τελέσασα Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν ὑπὲρ ἀναπαύσεως αὐτῶν Θείαν Λειτουργίαν καὶ ἐπίσημον Μνημόσυνον ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ. Ταυτοχρόνως ἐπικαλεῖται τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τὰ τέκνα των καὶ τὰ τέκνα τῶν τέκνων των, τὰ ὁποῖα καὶ καταστέφει ὁλοθύμως μὲ τὴν ἀγάπην, τὰς εὐχὰς καὶ τὴν σεπτὴν αὐτῆς εὐλογίαν.

Εἴθε, ἀδελφοί, ὁ Θεὸς νὰ εὐλογῇ καὶ νὰ διαφυλάττῃ τὸν ἅγιον Πατριαρχικὸν ἡμῶν Οἶκον καὶ πάντας τοὺς ἐν αὐτῷ διακονοῦντας τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ παντὸς κακοῦ καὶ πάσης ἐπιβουλῆς εἰς μακρότητα ἐτῶν, καὶ νὰ ἀναδεικνύῃ καὶ εἰς τοὺς δυσχειμέρους τούτους καιροὺς ἄνδρας εὐσεβεῖς, γενναιόφρονας καὶ μεταδοτικούς, οἱ ὁποῖοι θὰ συνεχίσουν τὴν εὐγενῆ καὶ ἀρχοντικὴν παράδοσιν τῶν Μεγάλων Εὐεργετῶν τοῦ Γένους καὶ τῆς Ἐκκλησίας, τὴν παράδοσιν τοῦ πολυμακαρίστου Παναγιώτου Ἀγγελοπούλου!

Εἰς πάντας ὑμᾶς, ὡς καὶ εἰς τὴν ὅλην τιμίαν καὶ λίαν ἡμῖν ἀγαπητὴν οἰκογένειαν Ἀγγελοπούλου, εὐχόμεθα καλὰ Χριστούγεννα καὶ πᾶσαν παρὰ Κυρίου δόσιν ἀγαθὴν καὶ εὐλογίαν! Χρόνια πολλά!