Ἀποτελεῖ πάντοτε πηγὴν πολλῆς χαρᾶς διὰ τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν καὶ τὸν Πατριάρχην ἡ εὐκαιρία ἠθικῆς βραβεύσεως ἐκλεκτῶν τέκνων της, τὰ ὁποῖα διεκρίθησαν εἰς τὸν ἐπιστημονικὸν καὶ κοινωνικὸν χῶρον καὶ ἐλάμπρυναν τὸ εὐσεβὲς ὄνομα τῆς Ρωμηοσύνης.
Ὁ ἐξ Ἰκαρίας διακεκριμένος ἐπιστήμων καὶ ἐρευνητής, Καθηγητὴς τῆς Καρδιολογίας εἰς σειρὰν Πανεπιστημίων μέχρι καὶ τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς κύριος Χριστόδουλος Στεφανάδης, ὁ καὶ Πρόεδρος τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἀναμφιβόλως ἀνήκει εἰς τὴν σεμνὴν αὐτὴν χορείαν, πλεῖστα καὶ πολυτιμότατα εἰσενεγκὼν εἰς τὴν ἔρευναν περὶ τὴν ἀντιμετώπισιν καὶ θεραπείαν πολλῶν σοβαροτάτων καρδιαγγειακῶν παθήσεων, καθιστάμενος οὕτω, χωρὶς ὑπερβολήν, εὐεργέτης χιλιάδων συνανθρώπων. Τὸν καμαρώνομεν μακρόθεν ἀπὸ ἐτῶν καὶ αἱ προσευχαὶ ἡμῶν τὸν συνοδεύουν πάντοτε διάπυροι, τόσον διὰ τὸ ἐπιστημονικὸν ἔργον του, ὅσον καὶ διὰ τὸν προσωπικὸν καὶ οἰκογενειακόν του βίον. Ἀκούοντες, λοιπόν, καὶ τὴν θείαν ἐντολήν: «Τίμα ἰατρόν, … καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος», (Σοφ. Σειρὰχ 38, 1) ἤχθημεν εἰς τὴν ἀπόφασιν, κατ’ ἰδίαν ἡμῶν Πατριαρχικὴν φιλοτιμίαν καὶ προαίρεσιν ὅπως, ἐπιβραβεύοντες τὴν ὅλην αὐτοῦ πίστιν, ἀρετὴν καὶ ἐπιστημονικὴν προσφοράν, κατατάξωμεν αὐτὸν εἰς τοὺς Ἄρχοντας τοῦ καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτου καὶ πανσέπτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀπονέμοντες εἰς αὐτὸν σήμερον διὰ χειροθεσίας τὸ ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Ἀκτουαρίου.
Ἀκτουάριος ἦτο, κατὰ τὴν περίοδον τῆς μεγάλης δόξης τοῦ Γένους, σπουδαῖον ἀρχοντίκιον, τὸ ὁποῖον κατ’ ἀρχὴν ἐσχετίζετο μὲ τὰ δημόσια οἰκονομικὰ ἤ καὶ τὸν ἱππόδρομον, ἀργότερον ὅμως, κατὰ τὴν Παλαιολόγειον ἐποχήν, Ἀκτουάριοι ἐλέγοντο οἱ διακεκριμένοι Ἰατροὶ τῶν Ἀνακτόρων καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἰατρικῆς. Θὰ ἠδυνάμεθα νὰ εἴπωμεν ὅτι, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, Ἀκτουάριος ἦτο ὁ σύγχρονος Regius Professor of Medicine, τοῦ βρεταννικοῦ ἀκαδημαϊκοῦ συστήματος! Τὰ ὀνόματα Νικολάου τοῦ Μυρεψοῦ, συγγραφέως τοῦ «Δυναμεροῦ» καὶ εἰδικοῦ εἰς τὰς ἀλοιφάς, τοῦ Δημητρίου Πεπαγωμένου μὲ τὴν σπουδαίαν διατριβὴν «Περὶ Ἀρθρίτιδος» καὶ τοῦ Ἰωάννου Ἀκτουαρίου μὲ τὰς «Μεθόδους Θεραπείας» καὶ τὴν ἀξιόλογον οὐρολογικὴν μελέτην του, διεκρίθησαν κατὰ τὸν 13ον-14ον αἰῶνα.
Χαρῆτε, λοιπόν, τὸ ἀρχοντίκιόν σας, Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων Ἀκτουάριε κύριε Στεφανάδη, καὶ συνεχίσατε μὲ διαρκῶς ἀνανεούμενον ἐνθουσιασμὸν τὰς ἐρεύνας καὶ τὰς κλινικὰς καὶ χειρουργικὰς ἐφαρμογάς σας, διερχόμενος εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος τοὺς ἀνθρώπους ἐν ἀγάπῃ πολλῇ, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ πρώτου καὶ μεγίστου ἐν ἰατροῖς Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἄξιος!…
