Ἐντιμολογιώτατε,

Γνωρίζει ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία νά τιμᾶ καί νά ἐπιβραβεύῃ τά ἐπ᾿ ἀρετῇ καί ἐπιστημοσύνῃ διακρινόμενα τέκνα της, μάλιστα δέ τούς ὀτρηρούς ἐργάτας τῆς Θεολογίας καί τοῦ Εὐαγγελίου, καί σεῖς, ἀναμφιβόλως, ἀνήκετε εἰς αὐτήν τήν τιμίαν χορείαν.

Σᾶς ἐγνωρίσαμεν ἐκ πρώτης νεότητος εἰς τήν κοινήν ἡμῶν Τροφόν Ἱεράν καί περίσεμνον Θεολογικήν Σχολήν τῆς Χάλκης, ὅπου μᾶς ἤλθατε ἀπό τήν ἰδιαιτέραν πατρίδα σας, τήν εὔανδρον Κρήτην, διψασμένος ὄχι μόνον διά γνώσεις, ἀλλά, κυρίως, διά βίωμα καί πεῖραν εὐαγγελικήν. Ἐτρυγήσατε τό μέλι τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας καί ἐπλουτίσθητε μέ τά νάματα τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, ἐνῷ, ταὐτοχρόνως, ἐλειτουργήσατε τήν καρδίαν σας εἰς τήν καθημερινήν ὑποδειγματικήν κοινήν λατρείαν καί λειτουργικήν ἄσκησιν, ὑπό τήν φιλόστοργον προστασίαν καί καθοδήγησιν, τόσον τοῦ ἀοιδίμου Σχολάρχου ὅσων καί τῶν μακαριστῶν διδασκάλων μας καί τῶν εἰσέτι ἐν μέσῳ ἡμῶν εὐτυχῶς ἀκόμη εὑρισκομένων. Σᾶς διέκρινεν ἦθος καί φρόνημα ἐκκλησιαστικόν ἄμεμπτον· ζῆλος ἔνθεος καί κατ᾿ ἐπίγνωσιν· φιλομάθεια· φιλαδελφεία˙ ἀφοσίωσις εἰς τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν καί τόν Πατριάρχην τοῦ Γένους˙ πιστότης εἰς τάς ἀρχάς καί τά ἰδεώδη τοῦ (μαρτυρικοῦ) Ἀποστολικοῦ καί Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Θρόνου. Ὁμοίως ἐπορεύθητε καί μετά τήν ἐκ Χάλκης ἀποφοίτησίν σας καί πάντοτε ἐτιμήσατε τό ὄνομα τοῦ Χαλκίτου Θεολόγου. Δέν ἐπαισχύνθητε «τήν ἅλυσιν» τῆς τροφοῦ Σχολῆς (πρβλ. Β’ Τιμ. 1, 16), ἀλλ’ ὑπερηφάνως διακηρύσσετε πάντοτε ὅτι εἶσθε γνήσιον τέκνον της καί μάλιστα ἐπί σειράν ἐτῶν ὑπηρετήσατε εἰς τό Δ. Συμβούλιον τῆς Ἑστίας Θεολόγων Χάλκης, οὐκ ὀλίγα εἰσενεγκόντες.

Ὡς Καθηγητής τῆς Δογματικῆς ἐν τῇ Θεολογικῇ Σχολῇ τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τῆς ὁποίας καί προεδρεύετε ἤδη ὅλως ἐπαξίως, διεκρίθητε οὐχί μετρίως, ἐχαρίσατε δέ εἰς τό θεολογικόν κοινόν ὡραίαν «Δογματικήν», ἡ ὁποία πληροῖ τάς ἀπαιτήσεις τοῦ τίτλου της καί ἀνταποκρίνεται εἰς τάς προσδοκίας τῆς Ἐκκλησίας. Ἀντί νά δημιουργήσετε ἰδικήν σας οἰκογένειαν προεκρίνατε νά ἀφοσιωθῆτε ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τήν θεραπείαν τῆς Θεολογίας καί τήν ἀνάδειξιν πολλῶν ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Ἰδού, λοιπόν, εὑρίσκεσθε ἔχων πολύ μεγάλην οἰκογένειαν! Ἔχετε τόσους ἀδελφούς, ὁμογαλάκτους Χαλκίτας, οἱ ὁποῖοι σᾶς ἀγαποῦν καί σᾶς τιμοῦν πρεπόντως. Ἀλλ’ ἔχετε καί τόσα τέκνα πνευματικά. Τούς πολλούς καί καλούς μαθητάς σας, οἱ ὁποῖοι σᾶς σέβονται βαθύτατα, σᾶς ἀγαποῦν ἐπίσης, καί ἐν εὐγνωμοσύνῃ πολλῇ σεμνύνονται διὰ τόν διδάσκαλόν των. Καίτοι δέν ἐφορέσατε τό ἱερόν ράσον, ἐν τούτοις ὁ βίος σας ἦτο πάντοτε ἱεροπρεπής, ἡ μαρτυρία σας μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ διακονία σας ἄμεμπτος.

Κατόπιν πάντων τῶν ἀνωτέρω, ἤχθημεν εἰς τήν ἀπόφασιν ὅπως ἀπονείμωμεν εἰς ὑμᾶς τό ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Χαρτοφύλακος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, εἰς ἔπαινον μέν καί ἐπιβράβευσιν τῆς προσωπικῆς ὑμῶν ἀξίας καί προσφορᾶς εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ καὶ ἵνα ἄλλοι φιλοτιμηθοῦν νά δουλεύσουν εἰς τό Εὐαγγέλιον καί νά ἀφοσιωθοῦν εἰς τήν Ἐκκλησίαν μέ τήν ἰδικήν σας φιλοτιμίαν, ἀφοσίωσιν καί Κρητικήν λεβεντιάν!

Χαρῆτε τό ὀφφίκιον, τό ὁποῖον θά σᾶς ἐνθυμίζῃ διαρκῶς τήν ἀγάπην τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τήν στοργήν τοῦ Πατριάρχου, καί συνεχίσατε τήν προσωπικήν καί θεολογικήν πορείαν σας μέ ἀνανεούμενον ζῆλον καί ἱερόν ἐνθουσιασμόν, εὐαρεστοῦντες τῷ Κυρίῳ ἐν παντί, καρποφοροῦντες ἀγαθά ὑπέρ τῶν μαθητῶν σας, στηρίζοντες φιλοστόργως τόν ἐσαεί ἐν δοκιμασίᾳ καί χειμῶνι Οἰκουμενικόν ἡμῶν Θρόνον καί κηρύσσοντες τήν ἐν ἡμῖν σταυροαναστάσιμον ἐλπίδα λόγῳ καί ἔργῳ τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν. Ἄξιος! Νά ζήσετε!