Ἱερώτατε Ποιμενάρχα μας ἅγιε Ἴμβρου καί Τενέδου,
Θεοφιλέστατε ἅγιε Σινώπης καί
Ἀγαπητοί συμπατριῶται,

Δοξάζουμε τόν Θεό τῶν πατέρων μας πού μᾶς ἀξιώνει στίς ἀρχές τοῦ καινούργιου χρόνου νά συναντηθοῦμε γιά μιά ἀκόμη φορά στό νησί μας, στόν τόπο μας, στόν κρυφό καημό μας, στήν Ἴμβρο.

Καί βεβαίως τά ὀνομαστήρια τοῦ πεφιλημένου ἀδελφοῦ Κυρίλλου ἦταν τό πρῶτο κίνητρο γιά νά ἔλθω μέσα στό καταχείμωνο, ἀφήνοντας πίσω τίς Πατριαρχικές εὐθύνες στό Φανάρι. Ἀλλά δέν ἦταν μόνον αὐτά. Ἦταν καί ἡ ἐπιθυμία μου νά χαρῶ, ἔστω καί γιά λίγο, τή χειμωνιάτικη ὀμορφιά καί ἡσυχία τῶν χωριῶν μας καί τῶν ἐξοχῶν μας, ἦταν ἡ βιασύνη μου νά ἔλθω πρίν ἀπό τό Μάϊο καί πρίν ἀπό τόν Αὔγουστο πού προτίθεμαι νά ξαναέλθω, ἦταν ἡ νοσταλγία γιά τήν Ἴμβρο πού νιώθω ἡμέρα καί νύχτα, χειμῶνα καί καλοκαίρι, “ἐν ἑσπέρᾳ καί πρωΐ καί μεσημβρίᾳ καί ἐν παντί καιρῷ”. Ἀκοῦστε τί ὄμορφα πού περιγράφει αὐτόν τόν καημό γιά τήν πατρίδα του ἕνας νοσταλγός:

“Ἔκλεισε τά μάτια του καί ἔπεσε σέ ἀναπόληση μιᾶς ἄλλης χώρας πού ὑπῆρξε ἡ γενέτειρά του.
Νοερά πῆγε γιά προσκύνημα ἐκεῖ πού ὁ ἥλιος λάμπει πιό φωτεινά, ἐκεῖ πού ὁ ἀέρας ἁπαλά θωπεύει τόσες ἀγαπημένες του ὑπάρξεις. Ἐκεῖ πού δέθηκε ἡ ψυχή του, ὄντας γεννήθηκε καί μέ τό τελευταῖο βότσαλο τοῦ δρόμου. Ἡ γενέτειρα! Πόσο ψυχικό πόνο σκορπᾶ σ᾿ αὐτούς πού τήν ἔχασαν! Κι ἄν τά χρόνια διαβοῦν ἀρκετά κι ἄν τά χιόνια παγώσουν  τίς καρδιές, ἀδέσμευτη ἡ ψυχή πετᾶ κι᾿ ἔρχεται ν᾿ ἀσπασθεῖ τά ἅγια πάτρια ἐδάφη. Γιά νά ἀνακτήσει λίγη δύναμη, ν᾿ ἀναλάβει λίγο ψυχικά, νά σβήσει λίγο πόθο, νά προσκυνήσει καί νά ζητήσει συγχώρηση γιά τήν ἀπάρνησή της καί ἐξιλασμένη νά ἐπιστρέψει πάλι στή σκληρή καί ρουτινιάρικη ἐργασία της. Στή γενέθλια γῆ. Κεῖ πού ἀναπαμό βρίσκει ἡ τρικυμισμένη ψυχή τοῦ ξενιτεμένου, ὅταν ἀντικρύσει τ᾿ ἀσπρισμένα γεράματα καί λουσθεῖ μέ τά δάκρυα πού θά τρέξουν ἀπό τά πρεσβυωπικά μάτια. Ὅταν θά σφίξει τό χέρι μιᾶς γειτόνισσας, πού χρόνια περιμένει τήν ἀνάσταση. Ὅταν θά πλανηθεῖ τό μάτι του, γιά ν᾿ ἀγκαλιάσει γνώριμες πεδιάδες, πανύψηλες βουνοκορφές, γαλάζιες θάλασσες. Ὅταν θ᾿ ἀκούσει χαρμόσυνους ἤχους κάποιου γνωστοῦ σήμαντρου καί θ᾿ ἀτενίσει Σχολειό καί Ἐκκλησιά. Ὅταν θ᾿ ἀκούσει σφυρίγματα τσομπάνικα καί βελάσματα προβάτων. Ὅταν θά σφίξει τό χέρι κάποιου θαλασσοδαρμένου ψαρᾶ. Τότε θά πάψει νά δονίζεται ψυχικά, νά σκιρτᾶ ἀπό πόνο καί νά νιώθει τό ξέσχισμα τῆς καρδιᾶς” (Ἀρ. Κουλερῆ, Πεδινιώτικα Ἀνάλεκτα, 2010, σελ. 150).

Ἀλλά, ἀλλά, ἀδελφοί καί φίλοι καί συμπατριῶται,

Αὐτή τή φορά ἦλθα ἐδῶ καί γιά ἕνα ἄλλο λόγο. Πολύ σπουδαῖο: γιά νά μοιραστῶ μαζί σας τή μεγάλη χαρά τῆς εἰδήσεως ὅτι θά ἔχουμε καί πάλι σχολεῖο. Ἔστω καί ἕνα. Ἔστω καί μέ λίγα παιδιά. Λίγα σήμερα, πολλά αὔριο, καθ᾿ ὅτι ὁ Θεός δύναται καί ἐκ τῶν λίθων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ. Ἐκεῖνος γνωρίζει τό αὔριον τοῦ κόσμου καί σ᾿ Ἐκεῖνον ἐμεῖς ἐμπιστευόμεθα τό αὔριον τῆς Ἴμβρου. Ἀδικηθήκαμε, καί πολύ μάλιστα. Πάρα πολύ. Ἀλλά βλέπετε ὅτι σιγά- σιγά ἔρχεται ἡ ἀποκατάστασις τῶν ἀδικιῶν, ἡ δικαίωσίς μας, ἡ ἐπιβράβευσις τῆς ὑπομονῆς μας, ἡ ἀπάντησις τοῦ οὐρανοῦ στίς ἀτελείωτες ἱκετευτικές προσευχές μας. Δόξα τῷ Θεῷ τῷ εἰσακούοντι καί ἀνταποκρινομένῳ, τῷ δικαιοκρίτῃ Θεῷ, τῷ φιλανθρώπῳ Θεῷ! Θά ἔλεγα μέ τόν Προφήτη Ἱερεμία ὅτι τίς ἡμέρες αὐτές γιά μᾶς τούς Ἰμβρίους ἀκούσθηκε “φωνή εὐφρόσυνος, φωνή εὐλογημένη, φωνή λέγοντος ὅτι χρηστός ὁ Κύριος” (40,11) -χρηστός ὁ Κύριος, καί μέ τό μέγιστον δῶρον τῆς ἐπαναλειτουργίας ἑνός δικοῦ μας σχολείου ἐγκαινιάζουμε τό νέον ἔτος τῆς χρηστότητός Του.

Ἔρωτας μαθήσεως διέκρινεν ἀνέκαθεν τούς Ἰμβρίους. Γι᾿ αὐτό καί ὅταν ἄρχισε τό βίαιο ξερίζωμά μας στή δεκαετία τοῦ ΄60 καί, μεταξύ ἄλλων πολλῶν ἀδικιῶν, ἔκλεισαν καί τά μειονοτικά σχολεῖα στά χωριά μας, πολλοί γονεῖς ξενητεύθηκαν μόνο καί μόνο γιά νά μή μείνουν ἀγράμματα τά παιδιά τους.

Εὐχαριστοῦμε τήν παροῦσα Κυβέρνησι τῆς χώρας μας καί ἰδιαιτέρως τό Ὑπουργεῖο Παιδείας γιά τήν ἀπόφασι νά ξανανοίξῃ ἕνα σχολεῖο α΄ παιδεύσεως στό νησί μας. Εὐχαριστοῦμε καί ὅσους συνετέλεσαν σ᾿ αὐτό, τήν Οἰκουμενική Ὁμοσπονδία ΚΠολιτῶν, τά σωματεῖα μας στήν Ἀθήνα καί στή Θεσσαλονίκη, τό Ὑπουργεῖον Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, τόν ἐκπρόσωπον τῶν Μειονοτικῶν Βακουφίων στό Συμβούλιο τῆς Γενικῆς Διευθύνσεως Βακουφίων στήν Ἄγκυρα Ἄρχοντα Μ. Χαρτοφύλακα κ. Λάκη Βίγκα πού μέ στοργή καί μέ ἐνδιαφέρον παρηκολούθησε τήν ὑπόθεσί μας καί εἴ τινα ἕτερον πού συνέβαλε καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον.

Καί καλῶ τούς γονεῖς πού ἔχουν παιδιά σχολικῆς ἡλικίας καί τούς τό ἐπιτρέπουν οἱ οἰκογενειακές τους συνθῆκες νά σπεύσουν νά ἔλθουν καί νά ἐγγράψουν τά παιδιά στό καινούργιο σχολεῖο μας -τά παιδιά πού θά ἔχουν τήν εὐλογία καί τό προνόμιο, ὅπως τότε ἐμεῖς, νά μάθουν τά πρῶτα τους γράμματα ἀναπνέοντας τόν καθαρό ἀέρα τοῦ Αἰγαίου, ἀπολαμβάνοντας τό ἀνεπανάληπτο τοπίο τῆς Ἴμβρου, ζώντας τήν ἁγνή ζωή τοῦ χωριοῦ, συνεχίζοντας τήν ἱστορία τοῦ τόπου μας καί τήν παράδοσι τῆς παιδείας καί τοῦ πολιτισμοῦ του, καί ὄχι μέσα στίς ἀπρόσωπες μεγαλουπόλεις.

Δεσπότη μας,

Μέ τόν ἐνθουσιασμό καί τήν συγκίνησι πού προκάλεσε καί σέ μένα καί σ᾿ ὅλους μας ἡ χαρμόσυνος εἴδησις τοῦ σχολείου, παρ᾿ ὀλίγο νά ξεχάσω νά σέ εὐχηθῶ γιά τήν σημερινή γιορτή σου! Τό κάνω, λοιπόν, τώρα στό τέλος τῆς ὁμιλίας μου, καί ὡς Πατριάρχης, ἐκ μέρους τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἀπευθυνόμενος πρός συνεργάτην μου καί συνδιοικητήν αὐτῆς, καί ὡς Ἴμβριος συμπατριώτης σου καί ὁμογάλακτος ἀδελφός σου ἀπό τήν Θεολογικήν μας Σχολήν τῆς Χάλκης, καί σέ λέγω: Εἶσαι σχεδόν δέκα χρόνια τώρα ὁ Ποιμενάρχης μας. Σέ ἀγαποῦμε καί σέ εὐγνωμονοῦμε διότι ἔφερες καινούργια πνοή στή Μητρόπολί σου καί στό ποίμνιό σου, στό ὁποῖο χάρισες ἐλπίδα καί κουράγιο. Ὁ Θεός ἐπιβραβεύει τούς κόπους σου, βλέποντας καί τήν καλή καρδιά σου, καί σέ ἀξιώνει ἐπί τῶν ἡμερῶν σου, ὕστερα ἀπό μισόν αἰῶνα, νά ἔχῃ καί πάλιν ἡ ἐπαρχία σου παιδεία στή μητρική μας γλῶσσα. Ἀνακαινίζεις ἐνοριακούς ναούς καί ἐξωκκλήσια -ὅπως κι᾿ ἐγώ στήν Ἀρχιεπισκοπή μου τῆς ΚΠόλεως-, διότι πιστεύουμε, ἐν ἀντιθέσει πρός ἄλλους -ὀλίγους εὐτυχῶς-, ὅτι ἡ Θεία Πρόνοια μᾶς ἐπιφυλάσσει μέλλον καί προοπτική καί ἀνάστασι καί ὄχι τέλος καί φθορά καί ἀπώλεια. Ὁ Θεός δέν μᾶς ἔδωσε πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ. Ἄς γινώμεθα, λοιπόν, ὅπως μᾶς παραγγέλλει ὁ Κύριος, “φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί” καί “ταῦτα πάντα προστεθήσεται ἡμῖν”.

Χρόνια πολλά εἰς ὅλους σας καί ἰδιαιτέρως εἰς τόν Μητροπολίτην μας καί τούς ἑορτάζοντας Ἀθανασίους.