Ἱερώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατοι κύριοι Ὑπουργοί,
Ἐντιμότατε κύριε Δήμαρχε Θεσσαλονίκης, Πρόεδρε τῆς Ἁγιορειτικῆς Ἑστίας,
Ἐντιμότατε κύριε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες, Ἐλλογιμώτατοι Ἐκπαιδευτικοί,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μὲ ἰδιαιτέραν χαρὰν ἡ Μήτηρ πάντων ἡμῶν Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία καὶ ὅλα τὰ ἐνταῦθα οἰκοῦντα τέκνα αὐτῆς ὑποδέχονται τὴν παροῦσαν Ἔκθεσιν Φωτογραφίας μὲ θέμα τὰς προσκυνηματικὰς ἐπισκέψεις ἡμῶν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, πραγματοποιουμένην ἐκ μέρους τῆς Ἁγιορειτικῆς Ἑστίας, μὲ τὴν ἀγαθὴν συνεργασίαν καὶ συναρωγὴν τοῦ ἐνταῦθα Γενικοῦ Προξενείου τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐν τῇ παγκοσμίῳ Ὀρθοδοξίᾳ, τὴν ὁποίαν ἠξίωσε τὴν ἡμετέραν Μετριότητα νὰ διακονῶμεν ἐπὶ πλεῖον τῆς μιᾶς εἰκοσαετίας τὸ ἄπειρον καὶ ἀνεξιχνίαστον ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ ἡ Πρόνοια τῆς Θεομήτορος, κατανοεῖτε οἱ πάντες ἀσφαλῶς ὅτι εἶναι ἰδιαιτέρα καὶ ἄκρως σημαντική. Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀποτελεῖ ἐπὶ χίλια καὶ πλέον ἔτη τόπον συναντήσεως τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τοῦ Θεοῦ, τόπον ἔνθα κατακτᾶται ἡ ἁγιότης, τόπον ἔνθα ὁ πεπτωκώς ἄνθρωπος ἀνορθοῦται καὶ ὑψοῦται πρὸς τὸν Δημιουργόν του, ἀνακαινίζεται, ἀναπλάττεται καὶ ἐπανευρίσκει τὸ ἀρχαῖον κάλλος τὸ ὁποῖον εἶχε πρὸ τῆς πτώσεώς του ἀπὸ τὴν ὑψηλὴν ζωὴν τῆς κοινωνίας μετὰ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν ζωὴν τῶν παθῶν καὶ τῆς προσκολλήσεως εἰς τὰ γήινα πράγματα.
Ὅμως, ὅσον ὑψηλὴ εἶναι ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τῶν οἰκητόρων αὐτοῦ, τοσοῦτον καὶ πολυευθυνοτέρα, καὶ μάλιστα ὑπὸ τὰς συνθήκας τῶν δυσχειμέρων καιρῶν τοὺς ὁποίους διερχόμεθα. Ὁμοίως ὑψηλὴ εἶναι καὶ ἡ εὐθύνη πάντων ἡμῶν, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τὸν ὁποῖον ἐκκλησιαστικῶς καὶ κανονικῶς ὑπάγεται ὁ Ἱερὸς οὗτος Τόπος, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, τῆς ὁποίας ἀναπόσπαστον τμῆμα ἀποτελεῖ διὰ τὴν προστασίαν καὶ διαφύλαξιν αὐτοῦ, ὥστε νὰ συνεχίζῃ τὴν ἐπίτευξιν τοῦ θείου προορισμοῦ του. Οὕτως ἐκδηλώσεις, ὡς ἡ παροῦσα, μεγάλως ἀναψύχουν τὴν ψυχὴν ἡμῶν καὶ ἐνισχύουν ἔτι πλέον τοὺς αἰωνοβίους δεσμοὺς τῆς Βασιλευούσης μετὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ καὶ ἀναδεικνύουν τὴν παρουσίαν αὐτοῦ εἰς τοὺς κόλπους τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ἐξ ὧν τοῦτο θάλπεται ἀλλὰ καὶ θάλπει, φωτίζεται, ἀλλὰ καὶ φωτίζει, δέχεται πολλά, ἀλλὰ καὶ ἀντιδωρεῖται.
Οἱ μοναχοὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ τὴν ὑπομονήν, τὴν ἐγκαρτέρησιν, τὴν ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ, τὴν ὀλιγάρκειαν καὶ λιτότητά των, ἀποτελοῦν δι’ ἡμᾶς κατὰ τὴν παροῦσαν κρίσιμον ἐποχὴν ὑπόδειγμα ὑπερβάσεως πάσης δυσκολίας καὶ ἐπιστροφῆς εἰς μίαν ζωὴν αὐθεντικὴν καὶ ἀπαθῆ, στηριζομένην εἰς τὴν ἑκούσιον στέρησιν καὶ πτωχείαν, εἰς τὴν ἄρνησιν τῆς ἀνέσεως, εἰς τὴν κακοπάθειαν καὶ τὴν ἄσκησιν, εἰς τὴν ἀποδοχὴν τοῦ πόνου ἐκ τοῦ ὁποίου ἀναβλύζει ἡ ἀληθινὴ χαρὰ καὶ παρηγορία, εἰς τὴν περιφρόνησιν πάντων τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ.
Τοιουτοτρόπως ὁ Ἁγιορειτικὸς βίος μᾶς δεικνύει τὴν ὁδὸν πρὸς τὴν αἰώνιον πολιτείαν τοῦ Χριστοῦ, ἔνθα εὑρίσκονται αἱ πηγαὶ τῆς ἀληθινῆς ζωῆς, τῆς μυστικῆς κοινωνίας μετ’ Αὐτοῦ καὶ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων. Ἑκάστην φορὰν καθ’ ἣν ἡμεῖς καὶ ἕκαστος προσκυνητὴς ἐπισκεπτόμεθα τὸ Ἅγιον Ὄρος, αἰσθανόμεθα τὴν μυστικὴν κραυγήν αὐτοῦ καὶ τῶν οἰκητόρων του:
«Εἰ πηλός ἐσμεν, ἄνθρωποι, τί προστετήκαμεν τῇ γῇ; Καὶ εἰ Χριστοῦ ἐσμεν σύμφυτοι, τί οὐ προστρέχομεν αὐτῷ, καὶ ὅλην ἀφέμενοι τὴν ἐπίκηρον καὶ ρέουσαν ζωήν, τῇ ζωῇ τῇ ἀφθάρτῳ ἀκολουθοῦμεν;» (τροπ. ὄρθρου Σαββάτου τῆς Ἀποκρέω).
Παραλλάσσοντες δὲ ἐλαφρῶς τοῦς λόγους τοῦ ἁγίου προκατόχου ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, λέγομεν ὅτι, «καθάπερ λιμένας ἐν πελάγει, οὕτω τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος ἐν τῷ κόσμῳ ἔπηξεν ὁ Θεὸς, ἵνα ἀπὸ τῆς ζάλης τῶν βιωτικῶν θορύβων ἐκεῖσε καταφεύγοντες, γαλήνης μεγίστης ἀπολαύωμεν».
Ὀφείλομεν νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι αἱ προσκυ¬νηματικαὶ αὗται ἐπισκέψεις ἡμῶν, αἱ ὁποῖαι ἐναργῶς παρουσιάζονται ὑπὸ τῶν ἐμπείρων καὶ ἀριστοτεχνῶν φωτογράφων κατὰ τὴν ἐγκαινιαζομένην Ἔκθεσιν, μεγάλως ἐνίσχυσαν ἡμᾶς εἰς τὴν μετὰ φόβου Θεοῦ ἐξάσκησιν τῶν Πατριαρχικῶν ἡμῶν καθηκόντων, καθηκόντων διακονίας τῆς σωτηρίας τῶν εὐπειθῶν τέκνων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μας, καθηκόντων ὑπακοῆς εἰς τὰ κελεύσματα τῆς βαρυτάτης πνευματικῆς κληρονομίας τῆς Ἁγιωτάτης Μητρὸς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
Κατὰ τὴν περίοδον ταύτην, καθ᾿ ἣν αἱ διεθνεῖς ἐξελίξεις, αἱ δυσάρεστοι ἀκοαὶ καὶ αἱ καθ’ ἡμέραν δυσχέρειαι θέτουν τὸν ἄνθρωπον εἰς συνεχῶς αὐξανόμενον προβληματισμόν, ὁ ταλαίπωρος κόσμος μας στρέφει μὲ ἀγωνίαν τοὺς ὀφθαλμούς του καὶ ἀναμένει ἀπὸ τοῦ Φαναρίου καὶ ἀπὸ τοῦ Ἁγίου Ὄρους τὸ σωτηριῶδες μήνυμα τῆς ἀνοθεύτου ὀρθοδόξου παραδόσεως, ὡς αὕτη ἐβιώθη κατὰ τὴν πορείαν τῶν αἰώνων καὶ βιοῦται καὶ σήμερον ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀναμένει τὴν λύτρωσιν καὶ τὴν σωτηρίαν του. Καὶ τὰ δύο, Φανάριον καὶ Ἅγιον Ὄρος, διὰ τοῦ ἰδικοῦ του τρόπου ἕκαστον, κηρύττουν τὸν Χριστόν, ἀεὶ ἐσταυρωμένον καὶ ἀεὶ ἀνιστάμενον. Ἀεὶ εἰρηνοποιὸν καὶ ἀεὶ ἐνδυναμοῦντα. Ἀεὶ παρόντα καὶ ἀναπληροῦντα θαυμαστῶς τὰ ἀνθρώπινα ὑστερήματα. Ἀεὶ συνέχοντα ἀδελφικῶς τοὺς εἰς Αὐτὸν βεβαπτισμένους καὶ ἀεὶ μεταμορφοῦντα ἡμᾶς ἐντεῦθεν εἰς υἱοὺς καὶ ἐργάτας τῆς ἀληθινῆς εἰρήνης.
Εὐχαριστοῦμεν καὶ εὐγνωμονοῦμεν ἀπό καρδίας διὰ τὸν κόπον καὶ τὴν τιμὴν τῆς παρουσίας σας εἰς τὴν Πόλιν μας, Ἐξοχώτατοι κύριοι Ὑπουργοί. Εὐχαριστοῦμεν ὑμᾶς, Ἐντιμότατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος, διὰ τὴν δοχὴν καὶ ξενίαν, ὡς καὶ τοὺς ἀγαπητοὺς ἐμπνευστὰς καὶ ἐκτελεστὰς τῆς ἀγαθῆς πρωτοβουλίας διὰ τὴν ὀργάνωσιν τῆς ἐκθέσεως ταύτης, τὸν Ἐντιμότατον Δήμαρχον τῆς ἁγιοτόκου Θεσσαλονίκης καὶ Πρόεδρον τῆς Ἁγιορειτικῆς Ἑστίας κ. Ἰωάννην Μπουτάρην, καὶ ἅπαν τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον αὐτῆς, καὶ εἰδικῶς τὸν ἰθύνοντα νοῦν της ἐντιμότατον κ. Δημήτριον Σαλπιστήν, ἀπονέμοντες πᾶσι τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐλογίαν, καὶ ἀναμένοντες νὰ ἴδωμεν τὴν καρποφόρον συνέχισιν τοῦ ἔργου τῆς Ἑστίας εἰς ἔτη πολλά.
Ἡ δὲ χάρις καὶ ἡ εὐλογία καὶ ὁ φωτισμὸς τοῦ ἁγίου Θεοῦ, διὰ πρεσβειῶν τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Κυρίας θεοτόκου, εἴησαν μετὰ πάντων τῶν ἐπισκεπτῶν τῆς παρούσης Ἐκθέσεως.
Σᾶς εὐχόμεθα καλὴν καὶ ψυχωφελῆ Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Τεσσαρακοστήν.