Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ἴμβρου καὶ Τενέδου κ. Κύριλλε,
Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἀγαπητοὶ συμπατριῶται Ἴμβριοι, οἱ ἐντόπιοι καὶ οἱ ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ προσελθόντες,
Ἀγαπητοὶ νέοι καὶ νέαι!

Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι ξεχωριστὴ εἰς τὸ ἡμερολόγιόν μας. Ὄχι μόνον διότι τιμοῦμε τὴν Παναγία μας ἑορτάζοντες τὴν ἀπόδοσιν τῆς μεγάλης Θεομητορικῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως, τὰ «Ἐννιάμερα», ὅπως κοινῶς τὴν ὀνομάζει ὁ λαός, καὶ εἶναι τὸ πανηγύρι τοῦ χωριοῦ μας, τῶν Ἁγίων Θεοδώρων, ἀλλὰ καὶ διότι τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἐπέλεξε μία συντροφιὰ ἐκλεκτῶν τέκνων τῆς Ἴμβρου διὰ νὰ τιμήσουν μὲ ἕνα ἰδιαίτερον τρόπον τὰς ἐπετείους μας τῶν πενήντα ἐτῶν ἀπὸ τῆς χειροτονίας εἰς διάκονον καὶ τῶν εἴκοσι ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἀναρρήσεως εἰς τὸν ἅγιον Ἀποστολικὸν καὶ Πατριαρχικὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ ἐκκλησιαστικῶς μὲν ἐτιμήσαμε τὴν ἡμέραν μὲ τὴν πανηγυρικὴν Πατριαρχικὴν Θείαν Λειτουργίαν ποὺ ἐτελέσαμε τὸ πρωΐ καὶ ἑνωθήκαμε μυστηριακῶς μὲ τὸν Χριστόν, τὴν Παναγίαν Μητέρα Του, ὅλους τοὺς Ἁγίους, ὅλους τοὺς ἐν Χριστῷ κοιμηθέντας πατέρας μας, ἀλλὰ καὶ μεταξύ μας καὶ μὲ τοὺς διασκορπισμένους εἰς ὅλον τὸν κόσμον Ἰμβρίους ἀδελφούς μας. Κατὰ τὰ ὑπόλοιπα θὰ γίνῃ, ἀσφαλῶς, τὸ παραδοσιακὸν πανηγύρι ἀργότερα, ἤδη ὅμως τελοῦμε τὰ ἐγκαίνια τοῦ «Οἰκολογικοῦ Πάρκου Ἁγίων Θεοδώρων», τὸ ὁποῖον εἶναι ὁ καρπὸς τῆς εὐγενοῦς πρωτοβουλίας, περὶ τῆς ὁποίας μόλις ἐκάμαμεν ἀκροθιγῶς λόγον.

Ἡ Ἴμβρος μας, ἀγαπητοί παρόντες, ὄχι μόνον μᾶς ἐγέννησε καὶ μᾶς ἔθρεψε, ἀλλὰ καὶ μᾶς ἐχάρισε μοναδικὰ βιώματα παιδιόθεν. Λουσμένη εἰς τὰ ἀφρογάλανα καθαρὰ νερὰ τοῦ Αἰγαίου, μὲ εὔκρατον κλῖμα, μὲ πλατὺ ὁρίζοντα, μὲ παρθένον (τότε) φυσικὸν περιβάλλον, μὲ μικρὰ ὄμορφα χωριά, μὲ εἰδυλλιακὰ τοπία, μὲ χλοεροὺς λειμῶνες, μὲ ὡραῖα ἀκρογιάλια, μὲ γραφικὰ ἐξωκκλήσια παντοῦ, μὲ κοπάδια αἰγοπροβάτων βόσκοντα εἰρηνικὰ ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, μὲ ἕνα λαὸν φιλήσυχον, ἄμαχον, θεοφοβούμενον, λιτοδίαιτον, ὀλιγαρκῆ, φιλακόλουθον, φιλομαθῆ, φιλάδελφον, ἐκαλλιέργησε τὸν ψυχισμόν μας καὶ μᾶς ἐχάρισε πολλὰς εὐαισθησίας ἁπλουμένας ἀπὸ τὸν Θεόν, τὴν Ἐκκλησίαν Του, τὸν λειτουργικόν της βίον καὶ τὰς παραδόσεις μας, μέχρι τὸν ἄνθρωπον, τὰ ζῶα, τὸ περιβάλλον, τὴν θάλασσαν  καὶ τὴν φύσιν ὅλην. Ἔτσι ἦλθεν ἐνωρὶς ἡ ἱερὰ ἀπόφασις νὰ ἀφιερώσωμεν ὅλην μας τὴν ζωὴν εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸ ἅγιον θέλημά Του διὰ τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν κόσμον. Καὶ ἰδού, μετὰ τὰς σπουδὰς εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Χάλκης, πρὸ πεντήκοντα ἐτῶν, ἐδῶ εἰς τὴν Ἴμβρον, ἐδεχόμεθα τὴν εἰς Διάκονον χειροτονίαν ἀπὸ τὰς ἁγίας χεῖρας τοῦ μακαριστοῦ Γέροντός μας Μητροπολίτου Μελίτωνος καὶ ἤρχισεν ἡ μεγάλη πορεία τοῦ νεαροῦ Ἁγιοθεοδωρίτου, ἡ ὁποία πρὸ εἰκοσαετίας ἔφθασε μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὸν Πατριαρχικὸν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ καρδιογνώστης Κύριος γνωρίζει ὅτι καθ’ ὅλην τὴν πορείαν αὐτὴν ἡ Ἴμβρος μᾶς ἐσυντρόφευε καὶ μᾶς συντροφεύει, εἰς τρόπον ὥστε νὰ δυνάμεθα νὰ λέγωμεν: «Ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, Ἴμβρος μου, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου! Κολληθείη ἡ γλῶσσα μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μὴ σοῦ μνησθῶ»! Διὰ τοῦτο καὶ ἐρχόμεθα ἐδῶ συχνὰ καὶ ἀναγεννώμεθα εἰς τὰς μητρικὰς ἀγκάλας της! Ἀλλ’ ἀλλοίμονον! Ἡ Ἴμβρος μας δὲν εἶναι πιὰ ὅπως ἦτο! Ὅλα ἔχουν ἀλλάξει δραματικά! Οἱ ἄνθρωποι, ἡ ζωή των, ἡ εἰκόνα τοῦ τοπίου, ἡ ἀτμόσφαιρα, τὸ περιβάλλον. Τὴν ἀρχόντισσα Ἴμβρον ἔχει διαδεχθῆ μία ἀλλοτριωμένη δύστροπος Γκιοκτσέαντά! Ὅμως ἡ Ἴμβρος, δι’ ἡμᾶς τὰ γνήσια τέκνα της, δὲν εἶναι μόνον νησί. Εἶναι καὶ ἰδέα!

Καὶ τὴν ἰδέαν κανεὶς δὲν μπορεῖ οὔτε νὰ μᾶς τὴν στερήσῃ, οὔτε νὰ μᾶς τὴν διαστρέψῃ, οὔτε ἐπ’ ἐλάχιστον νὰ μᾶς τὴν ἀλλάξῃ! Ζῆ εἰς τὶς καρδιές μας καὶ εἰς τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας πάντοτε ἁγνή, πάντοτε νέα, πάντοτε καθαρά, πάντοτε σεμνή, πάντοτε παραδοσιακή, πάντοτε εὐσεβής, πάντοτε ὡραία, καὶ μᾶς ὁμιλεῖ, μᾶς ἐμπνέει, μᾶς διδάσκει, μᾶς καθοδηγεῖ! Αὐτὴ ἡ ἰδέα-Ἴμβρος μᾶς παροτρύνει, κοντὰ εἰς τὰ πολλὰ ἄλλα, καὶ νὰ μὴ λησμονοῦμε τὸ χρέος μας διὰ τὴν προστασίαν τοῦ περιβάλλοντος, τὴν διατήρησιν τῆς φύσεως εἰς τὸ κάλλος καὶ τὴν εὐρυθμίαν ποὺ τὴν ἐδημιούργησεν ὁ Θεός! Πίσω ἀπὸ ὅλες τὶς περιβαλλοντικὲς καὶ οἰκολογικὲς πρωτοβουλίες τὶς ὁποῖες ἔχομεν ἀναλάβει μέχρι στιγμῆς, δύο παράγοντες ὑπάρχουν. Ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία, ἡ ὁποία σέβεται τὸν κόσμον καὶ τὴν ζωὴν ὡς «καλὰ λίαν» δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ καὶ διδάσκει τὸν ἄνθρωπον ὅτι ἔχει τεραστίαν εὐθύνην ἀπέναντί των ὡς οἰκονόμος, φροντιστής, συντηρητὴς καὶ ἱερουργός των, καὶ ἡ Ἴμβρος τῶν παιδικῶν μας ἐμπειριῶν καὶ ὀνείρων! Ἀντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, ὅτι ἡ πρωτοβουλία τῶν ἀγαπητῶν συμπατριωτῶν  καί φίλων τῆς Ἴμβρου καί τοῦ ἑορτάζοντος Πατριάρχου, νὰ δημιουργηθῇ ἐδῶ εἰς τὴν Ἴμβρον καὶ μάλιστα εἰς τὴν γενέθλιον γῆν τῶν Ἁγίων Θεοδώρων ἕνα Οἰκολογικὸν Πάρκον, τὸ ὁποῖον θὰ ὑφίσταται διὰ νὰ θυμίζῃ τὴν ἀξίαν τῆς ἀγάπης διὰ τὴν φύσιν καὶ τὴν ἀνάγκην μερίμνης διὰ τὴν προστασίαν της, μᾶς συγκινεῖ βαθύτατα καὶ εἴμεθα εὐγνώμονες πρωτίστως πρός τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἴμβρου καί τόν ἀγαπητόν ποιμενάρχην μας διά τήν παραχώρησιν τοῦ κτήματος τούτου, καί ἐν συνεχείᾳ τόσον πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι συνέλαβον τὴν ἰδέαν καὶ ἔκαμαν τὰς πρώτας κινήσεις, ὅσον καὶ πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι συνέβαλον ὑλικῶς πρὸς πραγματοποίησίν της, μὲ πρώτους τοὺς Ἐντιμολογιωτάτους Ἄρχοντας τῆς Ἀδελφότητος Ὀφφικιάλων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου «Παναγία ἡ Παμμακάριστος» καὶ ὡρισμένας ἐκκλησιαστικὰς Κοινότητας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, προσωπικῶς δέ πρός τόν πολλά κοπιάσαντα Ἐντιμότατον κ. Γεώργιον Παπαλιάρην. Εἴθε νὰ ἀποδώσῃ εἰς ὅλους των πλούσιον μισθὸν ὁ Πανάγιος Θεός!

Εὐελπιστοῦμεν ὅτι τὸ «Οἰκολογικὸν Πάρκον Ἁγίων Θεοδώρων» θὰ εἶναι ὄχι μόνον ἕνας τόπος χαρᾶς, ἀναψυχῆς, ἤρεμου στοχασμοῦ καὶ φιλικῆς συναντήσεως τῶν Ἰμβρίων, ἀλλὰ καὶ χῶρος προβληματισμοῦ καὶ εὐαισθητοποιήσεως διὰ τὸ πολύπαθον περιβάλλον, διὰ τὸν κόσμον ποὺ ζοῦμε καὶ θὰ ἀφήσωμεν αὔριον εἰς τὰ παιδιά μας, ἕνας χῶρος δοξολογίας τοῦ ὀνόματος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ διὰ τὸ δῶρον τῆς ζωῆς καὶ διὰ τὸ μεγαλεῖον τῆς ὅλης Δημιουργίας ποὺ μᾶς ἐχάρισε. Ἰδιαιτέρως παρακαλοῦμεν τοὺς μονίμους κατοίκους τοῦ νησιοῦ, νὰ τὸ ἀγαπήσουν καὶ νὰ τὸ φροντίζουν. Εἶναι ἕνα κοινὸν δῶρον δι’ ὅλους. Νὰ τό ἀξιοποιήσουν κατὰ τὸν καλλίτερον τρόπον!

Εὐχαριστοῦμεν καὶ πάλιν διὰ τὴν γενομένην εἰς τὴν Μετριότητά μας τιμήν καὶ ἀπονέμομεν ὁλόθυμον τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐαρέσκειαν εἰς τοὺς πρωτουργοὺς καὶ τοὺς καθ’ οἱονδήποτε τρόπον εὐγενῶς συνεργήσαντας. Παρακαλοῦμεν νὰ ἔχωμεν τὰς προσευχὰς ὅλων διὰ τὴν περαιτέρω Πατριαρχικήν μας πορείαν, διὰ τὸ καλὸν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους. Χρειαζόμεθα τὸν θεῖον φωτισμὸν καὶ τὴν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν διὰ κάθε μας βῆμα καὶ εἰς τὰ καθαρῶς ἐκκλησιαστικά μας καθήκοντα καὶ εἰς τὰ ἀφορῶντα εἰς τὸ Γένος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος! Καλωσορίζομεν τοὺς μακρόθεν ἐλθόντας διὰ νὰ μετάσχουν εἰς τὴν ἀποψινήν μας χαράν, Ἰμβρίους καὶ φίλους τῆς Ἴμβρου. Εὐχόμεθα ἡ Παναγία νὰ μᾶς χαρίσῃ πολλὰς καὶ εἰς τὸ μέλλον εὐκαιρίας συναντήσεως εἰς τὴν Ἴμβρον, πρὸς ἀμοιβαῖον στηριγμόν, ἐνίσχυσιν καὶ χαράν. Ἡ «πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ» Θεομήτωρ ἄς εὐλογῇ καὶ ἄς σκεπάζῃ καὶ τὴν Ἴμβρον καὶ τοὺς ἀνθρώπους της καὶ τὸ ἐγκαινιαζόμενον Οἰκολογικὸν Πάρκον. Χρόνια πολλά!