Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Χαλκηδόνος κ. Ἀθανάσιε,
Λοιποὶ Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κ. Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες τοῦ Θρόνου,
Εὐσεβὲς ἐκκλησίασμα,
Χαρμόσυνος ἀνέτειλεν ἡ 18η Σεπτεμβρίου διὰ τὴν θεόσωστον Μητρόπολιν Χαλκηδόνος, διὰ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ διὰ τὴν ἐνταῦθα ὁμογένειαν. Αἰτία τῆς κοινῆς χαρᾶς εἶναι τὰ Θυρανοίξια τοῦ ριζικῶς ἀναστηλωθέντος καὶ πλήρως ἀνακαινισθέντος Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εἰς τὸ Τσεγκέλκιοϊ, τὸ ἱστορικὸν Χρυσοκέραμον τῶν πατέρων μας.
Αἱ ἱστορικαὶ ρίζαι τῆς πρώτης ἀνεγέρσεως χριστιανικοῦ ναοῦ εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο χάνονται εἰς τὰ βάθη τῶν αἰώνων. Προϋπῆρχεν ἐνταῦθα, ἴσως καὶ ἀπὸ τοῦ ε΄ ἤδη πρὸ Χριστοῦ αἰῶνος, ἀρχαῖος εἰδωλολατρικὸς ναός, ὅπως ὑπῆρχον καὶ ἄλλοι εἰς τὰ παράλια τοῦ Βοσπόρου. Ἀλλ’ ὅταν ὁ Ἑλληνισμὸς ἐβαπτίσθη εἰς Χριστὸν καὶ ἐγένετο Ρωμηοσύνη, τὴν θέσιν τοῦ εἰδωλολατρικοῦ ἐκείνου ναοῦ κατέλαβεν, ἤδη ἀπὸ τῶν χρόνων, ὡς λέγεται, τοῦ Αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ, ὁ χριστιανικὸς ναὸς ὁ ἀφιερωθεὶς εἰς τὸν λαοφιλέστατον Τροπαιοφόρον Ἅγιον Γεώργιον. Ἡ πίστις καὶ εὐσέβεια τῶν πατέρων μας ἐφιλοτιμήθη νὰ ἀναδείξῃ τὸν ναὸν τοῦ Μεγαλομάρτυρος εἰς εἶδος καὶ κάλλος, μέχρι τοῦ σημείου νὰ καλύψῃ τὴν ὀροφήν του διὰ χρυσῶν κεράμων, ὁπόθεν καὶ ἡ ὀνομασία τόσον τοῦ Ναοῦ, ὅσον καὶ τοῦ χωρίου, Χρυσοκέραμος! Ὁ πανδαμάτωρ χρόνος ἐδημιούργησε πλεῖστα προβλήματα εἰς τὸ ἅγιον κτίσμα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χρειασθῇ τὸ 1830 νὰ ἀνοικοδομηθῇ ἐκ θεμελίων. Καὶ ἦτο ὡραῖος ὁ ναὸς τοῦ 1830! Πολὺ ὡραῖος! Ἄξιος τῆς Ὀρθοδόξου εὐσεβείας! Τὸν ἐχάρημεν ἐπὶ ἕνα σχεδὸν αἰῶνα. Ἦλθαν ὅμως τὰ λυπηρὰ γεγονότα τοῦ 1925 μὲ τὴν ἀναγκαστικὴν ἀπαλλοτρίωσιν καὶ βέβηλον κατεδάφισιν ὄχι μόνον τῶν προσκτισμάτων τοῦ ναοῦ, ἀλλὰ καὶ μεγάλου μέρους τοῦ ἰδίου τοῦ ναοῦ, προκειμένου νὰ δημιουργηθῇ αὐτοκινητόδρομος, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ναὸς νὰ ἀπομείνῃ τοῦ λοιποῦ ἀνάπηρος, μὲ τὸ περίεργον σχῆμα, τὸ ὁποῖον ἀπέκτησε μετὰ τὸν ἀκρωτηριασμόν. Θλῖψις καὶ στενοχωρία καὶ συνοχὴ καρδίας ὄχι μόνον εἰς τὰ μέλη τῆς ἐπιτοπίου Κοινότητος, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλην τὴν ὁμογένειαν! Κατεπίομεν πολλὰ πικρὰ δάκρυα καὶ διὰ τὸν Ἅγιον Γεώργιον τοῦ Χρυσοκεράμου. Ἦτο καὶ αὕτη μία ἀπὸ τὰς πολλὰς ἀδίκους ταπεινώσεις τὰς ὁποίας ὑπέστημεν τὸν παρελθόντα αἰῶνα, μία ἀπὸ τὰς πολλὰς ὀδυνηρὰς πληγάς, τὰς ὁποίας ἐδέχθη τὸ πολύαθλον σῶμα τῆς εὐσεβοῦς ὁμογενείας! Δόξα τῷ ἀνεχομένῳ Θεῷ! Προϊόντος τοῦ χρόνου καὶ μειουμένου δραματικῶς τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῶν ἐνταῦθα πιστῶν ἕνεκα τῶν νέων περιπετειῶν αἱ ὁποῖαι μᾶς εὗρον, ἦτο φυσικὸν ὁ ναὸς νὰ περιέλθῃ εἰς χείρονα κατάστασιν καὶ ἐπικίνδυνον μαρασμόν, μέχρις ἀποσαθρώσεως. Ἀλλ’ εἴπομεν ἐξ ἀρχῆς καὶ διεκηρύξαμεν μεγαλοφώνως ὅτι οὐδεὶς ναός, εἴτε εἰς τὴν Ἀρχιεπισκοπὴν Κωνσταντινουπόλεως ἀνήκει, εἴτε εἰς τὰς λοιπὰς ἐν Τουρκίᾳ Μητροπόλεις, θὰ ἀφεθῇ εἰς τὸ ἔλεος τοῦ χρόνου καὶ τῆς φθορᾶς, ἄμοιρος τῆς στοργῆς καὶ τῆς φροντίδος τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ὁμογενείας. Οὐδεὶς ναὸς θὰ ἀπομείνῃ ἀποπνέων ὀσμὴν θανάτου! Οἱ ναοί μας καὶ ἐμφανισιακῶς θὰ εἶναι κήρυκες ἐλπίδος, βεβαιώσεις ζωῆς, προμνηστεύματα ἀναστάσεως! Οἱ ὀλίγοι ποὺ ἐμείναμεν, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐπισκεπτόμενοι ἡμᾶς καὶ τοὺς ἁγίους ἡμῶν τόπους ἀδελφοί, εἰσερχόμενοι εἰς τοὺς ναούς μας θὰ ἀναπνέωμεν ὀξυγόνον Χριστοῦ, ὀσμὴν ζωῆς εἰς ζωήν! Ἀλλὰ καὶ θὰ δίδωμεν ἕν μεγαλόφωνον μήνυμα ὅτι εἴμεθα ἀποφασισμένοι νὰ μείνωμεν ἐδῶ, εἰς τὰς ἀρχαίας ἑστίας μας, εἰς τὰ χώματα τὰ ὁποῖα ἡγίασαν αἱ προσευχαί, οἱ τίμιοι ἱδρῶτες, αἱ ἀγαθοεργίαι καὶ τὰ μαρτυρικὰ αἵματα τῶν πατέρων μας. Θὰ μείνωμεν ἐδῶ ὅπου εὑρίσκονται αἱ ρίζαι μας καὶ δὲν σκοπεύομεν νὰ ἀφήσωμεν τὸ δένδρον τῆς Ρωμηοσύνης καὶ τὸ ἄνθος τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ ξηρανθοῦν. Θὰ τὰ ποτίζωμεν μὲ τὸ ὕδωρ τῆς ἀγάπης μας καὶ τῆς ἀφοσιώσεώς μας, μὲ τοὺς ἱδρῶτας τῆς ἀγωνίας μας, μὲ τὰς προσευχὰς τῶν ἐλπίδων μας, μὲ τὸ αἷμα τῆς καρδίας μας! Τούτου ἕνεκεν ὁ εἷς μετὰ τὸν ἄλλον οἱ ναοί μας καὶ εἰς τὴν Πόλιν, καὶ εἰς τὴν Μητρόπολιν Δέρκων, καὶ εἰς τὴν Μητρόπολιν Ἴμβρου καὶ Τενέδου, καὶ εἰς τὴν Μητρόπολιν Πριγκηπονήσων, ἀναστη-λώνονται καὶ ἀνακαινίζονται καὶ παραδίδονται εἰς τὴν λατρείαν ὡραῖοι ὡς νυμφίοι ἐκ παστάδος ἐξερχόμενοι. Ἐλάχιστοι ἔχουν ἀπομείνει χωρὶς νὰ ἀνακαινισθοῦν. Εἰς τὴν Θεόσωστον Μητρόπολιν Χαλκηδόνος ἐπίσης ἀνεκαινίσθη ἀπὸ ἐτῶν ὁ καλλιμάρμαρος Ἱερὸς Ναὸς τῆς Ἁγίας Τριάδος, πρὸ διετίας ὁ Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Πασάμπαχτσε καί, ἤδη, ὁ παρὼν ἅγιος οἶκος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Οἱ δύο τελευταῖοι ἀνεστηλώθησαν καὶ ἀνεκαινίσθησαν ἐπὶ ἀρχιερατείας τοῦ νῦν κοσμοῦντος τὸν Μητροπολιτικὸν θρόνον τῆς Χαλκηδόνος Ἱερωτάτου καὶ λογιωτάτου ἀδελφοῦ κ. Ἀθανασίου, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ δημοσίως ἀπονέμομεν ἐπὶ τούτῳ τὰ εὔσημα καὶ τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐαρέσκειαν.
Ἡ Ἐκκλησία εὔχεται: «Ἁγίασον, Κύριε, τοὺς ἀγαπῶντας τὴν εὐπρέπειαν τοῦ Οἴκου Σου!». Τὴν ἰδίαν εὐχὴν ἀπευθύνομεν χάριν ὅλων ὅσοι παντοιοτρόπως συνέδραμον, εἰργάσθησαν, ἐκοπίασαν, ἐξώδευσαν, ἐθυσίασαν διὰ τὴν ἀναστήλωσιν, ἀνακαίνισιν καὶ ἐξωραϊσμὸν τοῦ ἱστορικοῦ τούτου ἁγίου ναοῦ. Πολὺς νὰ εἶναι ὅλων ὁ μισθὸς καὶ λαμπρὸς ὁ στέφανος παρὰ Κυρίου καὶ εἴθε καὶ ἄλλοι νὰ τοὺς μιμηθοῦν, ὥστε καὶ τοὺς ὀλίγους ἐναπομείναντας ναούς μας χρήζοντας ἀναστηλώσεως καὶ ἐξωραϊσμοῦ συντόμως νὰ δυνηθῶμεν νὰ ἀποκαταστήσωμεν. Ἰδιαιτέρως ἐπιθυμοῦμεν νὰ εὐχαριστήσωμεν χρεωστικῶς τὴν Ἔντιμον Ἐκκλησιαστικὴν Ἐπιτροπὴν τῆς Κοινότητος ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ Ἐλλογιμωτάτου κ. Βασιλείου Κυροπούλου καὶ πάντας τοὺς συνεργάτας των καὶ τοὺς συμπαραστάτας τοῦ ἔργου αὐτῶν.
Συγχαίροντες ἀπὸ καρδίας καὶ αὖθις τὸν Ἱερώτατον ἀδελφὸν ἅγιον Χαλκηδόνος κ. Ἀθανάσιον καὶ τοὺς συνεργάτας του καὶ πᾶν τὸ προσφιλέστατον εἰς ἡμᾶς πλήρωμα τῆς Θεοσώστου γεροντικῆς ταύτης Μητροπόλεως, τὴν ὁποίαν καὶ ἡμεῖς ἠλεήθημεν νὰ ποιμάνωμεν ἐπ’ ὀλίγον καὶ ἐξ αὐτῆς ἐκλήθημεν πρὸ εἰκοσαετίας εἰς τὸν ἅγιον Ἀποστολικὸν καὶ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχικὸν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως, κατευλογοῦμεν τὰς εἰσόδους πάντων εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ναόν, εὐχόμενοι νὰ εἶναι πάντοτε ἀνοικτὸς εἰς λατρείαν, πάντοτε ὡραῖος, πάντοτε πλήρης δόξης Κυρίου καὶ εὐσεβοῦντος ἐκκλησιάσματος. Ἀμήν.
