Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σισανίου καὶ Σιατίστης κύριε Παῦλε καὶ λοιποὶ ἅγιοι ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,
Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα κύριε Νικόλαε,
Ἐντιμότατε Ἀντιπεριφερειάρχα Κοζάνης κύριε Σόκκουτη,
Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες τοῦ τόπου,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μία ἡμέρα μόλις παρῆλθεν ἀπὸ τῆς πανηγύρεως τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου ἐν Σιατίστῃ καὶ ἀκόμη τὰ ὦτα ἡμῶν δονοῦνται ἐκ τῶν ἀναπεμφθέντων αὐτῷ ἐπινικίων καὶ θεσπεσίων ὕμνων, ἐκφραζόντων τὴν ἰδιαιτάτην θέσιν τὴν ὁποίαν κατέχει εἰς τὰς καρδίας τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, καὶ δὴ τῶν Μακεδόνων.
Καὶ ἤδη ὁ ἅγιος παρέχει εἰς ἡμᾶς τὴν χαρὰν σήμερον, ἡμέραν μνήμης τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ καὶ συνοδοιπόρου του εἰς τὸ μαρτύριον ἁγίου Νέστορος, νὰ εὑρεθῶμεν εἰς τὴν Ἐράτυραν, νὰ ἴδωμεν τὰ ἠγαπημένα καὶ περιπόθητα πρόσωπά σας καὶ νὰ δοξάσωμεν τὸν Θεὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ ἑτέρου Μεγαλομάρτυρος ἁγίου, Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.
Καὶ εἶναι ἡ χαρὰ ἡμῶν διπλῆ, καὶ διὰ τὴν ἐπίσκεψιν εἰς τὴν πόλιν σας, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν εὐλόγησιν τοῦ ἐγκαινισμοῦ τῆς νέας πτέρυγος καὶ τῆς θεμελιώσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μουσείου τῆς συνδεομένης μὲ τὸν τόπον σας Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, ἡ ὁποία ἦτο διὰ τοὺς προγόνους σας φάρος πνευματικὸς ἐπὶ αἰῶνας. Καὶ τώρα ἔχομεν τὴν εὐλογίαν νὰ ἐπανίδωμεν αὐτὴν λειτουργοῦσαν καὶ ἀνακαινιζομένην, εἰς δόξαν Κυρίου καὶ τοῦ ἁγίου Ἱεράρχου του Ἀθανασίου.
Χαιρόμεθα διότι εὑρισκόμεθα εἰς περιοχὴν διακριθεῖσαν διὰ τὸ ἀδούλωτον φρόνημα τῶν κατοίκων της, οἱ ὁποῖοι τὰ πάντα ἔδωσαν διὰ τὴν ἐλευθερίαν, καὶ οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν νὰ τιμοῦν καὶ νὰ ἀγαποῦν βαθέως τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως, αὐτὴν ποὺ ἐπὶ αἰῶνας ἀνέλαβε τὸν σταυρὸν τῆς ἀντιπροσωπεύσεως πάντων τῶν χριστιανῶν, ὑποστᾶσα πολλὰς πληγὰς καὶ ἀπωλείας εἰς τὸν ἀγῶνα αὐτῆς διὰ τὴν προστασίαν τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.
Καίτοι εὑρέθητε ἐν μέσῳ ποικίλων ἀντιξοοτήτων, ἀγαπητοὶ Ἐρατυρεῖς, δὲν ἀπωλέσατε τὴν ἐθνικὴν καὶ πνευματικήν σας ταυτότητα καὶ αὐτοσυνειδησίαν, ἀλλὰ ἐμείνατε προσηλωμένοι εἰς τὰς παραδόσεις καὶ τὰς ἀρχὰς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ γένους ἡμῶν. Καὶ τώρα χαίρομεν διότι βλέπομεν νὰ διατηρῆτε τὴν προσήλωσιν καὶ ἀφοσίωσιν αὐτὴν εἰς τὰς πνευματικὰς καταβολάς σας, ὡς μαρτυρεῖ καὶ ἡ λαμπρὰ σημερινὴ ὑποδοχὴ τοῦ Πατριάρχου σας, διὰ τὴν ὁποίαν θερμῶς σᾶς εὐχαριστοῦμεν, καὶ ἰδιαιτέρως τὸν προσφωνήσαντα ἡμᾶς Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην κύριον Νικόλαον.
Πατρικῶς σᾶς προτρέπομεν νὰ μείνετε πιστοὶ εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς τὰ ἰδανικὰ τῶν προγόνων σας, τῆς φιλοπατρίας, τῆς κοινοτικῆς ἀλληλεγγύης, τοῦ ἐνδιαφέροντος διὰ τὰ κοινά. Μείνατε μακρυὰ ἀπὸ τὴν ἐγωκεντρικὴν ζωὴν καὶ τὴν ἀδιαφορίαν διὰ τὸ κοινωνικὸν σύνολον καὶ τὸν πλησίον μας, ἡ ὁποία ἔφερε τὴν χώραν εἰς τὴν παροῦσαν δυσχερῆ συγκυρίαν.
Ἀγαπήσατε περισσότερον τὸν Θεόν, μηδὲν προτιμῶντες τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ, καὶ ὑπομείνατε μετὰ καρτερίας τὰς θλίψεις, γνωρίζοντες ὅτι αὐταὶ εἶναι αἱ ὁποῖαι θὰ σᾶς ὁδηγήσουν εἰς τὴν σωτηρίαν καὶ τὴν ἀληθινὴν ἐλευθερίαν. Ὅταν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἤθελαν νὰ ἀποκτήσουν ὁποιανδήποτε ἀρετήν, ἦσαν ἕτοιμοι ἐκ τῶν προτέρων νὰ ὑπομείνουν ὅλα ὅσα θὰ τοὺς συμβοῦν. Δὲν ἐστήριζον τὰς ἐλπίδας των εἰς ἄνθρωπον, ἀλλὰ μόνον εἰς τὸν Θεόν, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Ὁποίου ἠδύναντο νὰ προοδεύουν εἰς τὴν ἀρετήν, δίχως νὰ βλάπτωνται ὑπὸ τῶν πειρασμῶν. Δὲν ἤλθομεν εἰς τὴν ζωὴν αὐτὴν διὰ νὰ καλοπεράσωμεν, κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον. Οἱ ἅγιοι δὲν προσηύχοντο εἰς τὸν Θεὸν διὰ νὰ ἄρῃ ἐκ μέσου αὐτῶν τοὺς πειρασμούς, ἀλλὰ διὰ νὰ τοὺς δώσῃ ὑπομονήν. Ἐγνώριζον καλῶς τό «ἔπαρον τοὺς πειρασμούς, καὶ οὐδεὶς ὁ σωζόμενος». Ἤ, ὡς λέγουν οἱ πατέρες, ἡ μεγαλυτέρα ἐγκατάλειψις τοῦ Θεοῦ εἶναι νὰ μᾶς ἀφήσῃ εἰς τὸ θέλημά μας. Ἂς μὴ μακαρίζωμεν λοιπόν, ἀγαπητοί, τὰ προηγμένα οἰκονομικῶς ἔθνη, διότι δὲν εὑρίσκεται εἰς τὴν ὑλικὴν εὐμάρειαν ἡ εὐτυχία. Ὁ Θεός, ὡς φιλόστοργος πατήρ, παιδεύει ἡμᾶς τὰ ἠγαπημένα τέκνα Του, τὸν λαόν Του, διὰ νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς τὴν ὁδὸν ἐκ τῆς ὁποίας ἐξετράπημεν, λόγῳ τῆς ἀνέσεως, τοῦ εὐκόλου πλουτισμοῦ, τῆς ἀσυδοσίας, τῆς ἐγωπαθείας. Ἀφῆστε τὴν μέριμνάν σας εἰς τὸν Κύριον, «ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν» (Α΄ Πέτρ. ε΄, 7). Ἐκεῖνος διὰ μέσου τῶν δυσκολιῶν θὰ οἰκοδομήσῃ τὴν σωτηρίαν σας, ἐνισχύοντάς σας μὲ ὑπομονήν, καὶ θὰ οἰκονομήσῃ τὰ πράγματα, ὥστε νὰ εἶναι εὔκολον νὰ ζῆτε καὶ ἐντὸς τῶν ἐξωτερικῶν θλίψεων, δίδων τὴν ἀληθινὴν χαράν, τὴν ὁποίαν «οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰω. ις΄, 22).
Πρὸ παντὸς μείνατε πιστοί, ἀγαπητοὶ Ἐρατυρεῖς, εἰς τὰς οἰκογενειακὰς παραδόσεις καὶ φυλάξατε τὴν οἰκογένειαν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, διότι μέσῳ τῆς οἰκογενείας ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει τὸν Θεόν, καὶ ὅταν οἱ δύο σύζυγοι εἶναι πιστοί, ἠγαπημένοι, δεμένοι μεταξύ των καὶ ὁμονοοῦντες, τότε ὅλον τὸ κοινωνικὸν σύνολον ἀναπτύσσεται ὑγιῶς καὶ εὐτυχεῖ, τὰ τέκνα μεγαλώνουν εἰς ὑγιὲς καὶ εὔρωστον πνευματικῶς περιβάλλον καὶ ἡ πατρὶς προοδεύει.
Ὁ Κύριος εἶναι ἐλεήμων. Ἀγαπᾷ ἡμᾶς καὶ ἔπαθε δι’ ἡμᾶς. Ἐφ’ ὅσον ἔδωσε τὰ πάντα, καὶ τὴν ζωὴν Αὐτοῦ ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν ἀδελφῶν Του, πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ ὑποφέρωμεν, ἔστω καὶ ὀλίγον, μετὰ τοῦ Κυρίου διὰ νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν δόξαν Αὐτοῦ. Ἂς μὴν ἀπογοητευώμεθα ποτέ, ἀλλὰ νὰ ἐνθυμούμεθα ὅτι ὁ Χριστὸς ἐλεεῖ, μακροθυμεῖ, προσδοκᾷ τὴν ἐπιστροφήν μας μὲ ὅλην τὴν ψυχήν μας.
Μὲ αὐτὰς τὰς ὀλίγας σκέψεις, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἀγαπητά, ἀνταποδίδομεν τὸ θερμὸν καλωσόρισμά σας καὶ εὐχόμεθα πατρικῶς ὁ Θεός, ταῖς πρεσβείαις τοῦ πολιούχου τῆς πόλεώς σας ἁγίου Γεωργίου καὶ τῶν ἑορταζόντων ἁγίων Μαρτύρων Δημητρίου καὶ Νέστορος, νὰ σᾶς ἁγιάζῃ, νὰ σᾶς εὐλογῇ, νὰ σᾶς διατηρῇ ἐν εἰρήνῃ, ὁμονοίᾳ καὶ ἀγάπῃ καὶ νὰ σᾶς ἀξιώσῃ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας Του, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾯ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.