Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παῦλε,
Ὁσιολογιώτατε Πρωτοσύγκελλε τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως κύριε Ἐφραίμ,
Εὐλαβέστατοι λειτουργοί καί διάκονοι τοῦ Θυσιαστηρίου Κυρίου,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά τῆς ἡμῶν Μετριότητος, οἱ συμπαρόντες εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν σύναξιν ταύτην,
Εὐχαριστίαν ἀποδίδομεν τῷ τά πάντα χαριζομένῳ εἰς σωτηρίαν ἡμῶν φιλανθρώπως Τριαδικῷ Θεῷ, διότι κατηξίωσεν ἡμᾶς νά συναχθῶμεν σήμερον εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, ἔνθα τήν πρωΐαν ἑωρτάσαμεν τά ἑκατόν ἔτη ἀπό τῆς ἐπανεγέρσεως αὐτοῦ μετά τήν καταστρεπτικήν πυρκαϊάν.
Χαίρομεν, διότι ἠξιώθημεν νά ἴδωμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τό ἐνταῦθα Ὀρθόδοξον ποίμνιον καί νά μεταφέρωμεν προσωπικῶς σήμερον εἰς ὑμᾶς, τούς ἐκκλησιαστικούς ποιμένας του, τήν εὐλογίαν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, μετά τῆς ὁποίας ἡ Ἱερά αὕτη Ἐπαρχία συνδέεται μέ δεσμούς ἀκαταλύτους, κανονικούς, ἱστορικούς καί συγχρόνως διαχρονικούς.
Εὐχαριστοῦμεν ὑμᾶς, ἅγιε Πρωτοσύγκελλε, διά τούς λόγους τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς τιμῆς σας πρός τό πρόσωπον ἡμῶν, ἐκ μέρους ὅλων τῶν παρόντων λειτουργῶν τοῦ Κυρίου, καί σᾶς συγχαίρομεν διά τήν προσφοράν σας εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν, εὐχόμενοι καλλίκαρπον συνέχισιν ταύτης, ὥστε νά εἶσθε στηρικτική βακτηρία καί ὁ συγκοπιάζων συνοδοιπόρος τοῦ Μητροπολίτου εἰς τήν καθ’ ἡμέραν πολύφορτον καί εὐθυνηφόρον ποιμαντορίαν του.
Ὡς καί εἰς ἑτέρας ὁμιλίας ἡμῶν ἐτονίσαμεν, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, ηὐλογήθητε νά ἔχετε ἀπό τοῦ 1974 καί ἐντεῦθεν ὡς ποιμενάρχην τόν ὁσίας μνήμης κυρόν Ἀντώνιον, τόν ταπεινόν, ἄκακον καί πρᾷον, ἁπλοῦν καί ἀνεπιτήδευτον, ἀνώτερον χρημάτων καί κτημάτων, νηστευτήν καί ἀσκητήν, ἐλεήμονα καί φιλάνθρωπον, ὅστις, ὡς γνωρίζετε κάλλιον ἡμῶν, δέν ἐφείδετο κόπων καί μόχθων, ἀλλά περιήρχετο ἅπασαν τήν Ἱεράν Μητρόπολιν, χωρίς κἄν μητροπολιτικόν ὄχημα, διά νά μεταδώσῃ καί εἰς τά πλέον δυσπρόσιτα χωρία τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀθορύβως καί ταπεινῶς.
Καί τώρα, ὅμως, ἔχετε τήν εὐλογίαν νά ποιμαίνεσθε ὑπό Ἀρχιερέως ἐπίσης ἀξίου μιμητοῦ τῶν ἀρετῶν τοῦ ἀειμνήστου, τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ ἡμῶν κυρίου Παύλου, ὅστις ἐπί ἔτη πολλά, πρό τῆς ἀναδείξεως αὐτοῦ εἰς ἐπίσκοπον, διηκόνησε τήν Ἐκκλησίαν καρποφόρως καί θεαρέστως, ἰδιαιτέρως μάλιστα εἰς τόν εὐαίσθητον χῶρον τῆς παιδείας, ἀναλώσας τάς δυνάμεις αὐτοῦ διά τήν πνευματικήν καλλιέργειαν τῶν νέων, καί τήν κάλυψιν τοῦ πνευματικοῦ κενοῦ, τό ὁποῖον δημιουργεῖ εἰς αὐτούς ἡ σύγχρονος ἀποχριστιανοποιημένη κοινωνία καί ὁ ὑλόφρων δυτικός τρόπος ζωῆς. Πολλά εἶναι τά σχολεῖα, τά ὁποῖα ἐγεύθησαν καί συνεχίζουν σήμερον νά γεύωνται τούς ἀγλαούς καρπούς τῶν χαριτωμένων λόγων του καί πολλοί οἱ μαθηταί, οἱ ὁποῖοι γλυκαίνονται ἐξ αὐτῶν, ἐμπνέονται ἐκ τῆς προσωπικότητός του καί νοηματοδοτοῦν τήν ζωήν των.
Ὡσαύτως, ἀδελφοί καί πατέρες, ἔχετε τήν εὐλογίαν νά διακονῆτε ἕνα φιλήσυχον καί φιλευσεβές ποίμνιον, τό ὁποῖον χαρακτηρίζεται τόσον διαχρονικῶς, ὅσον καί σήμερον, ἐκ τῆς μεγάλης ἀγάπης του διά τήν Ἐκκλησίαν, καί κοσμεῖται ὑπό ποικίλων ἀρετῶν, τῆς πίστεως, τῆς ἀγάπης, τῆς φιλοξενίας, τῆς ἁπλότητος, τοῦ αὐθορμητισμοῦ, τῆς προσηλώσεως εἰς τάς παραδόσεις, τάς ὁποίας δέν εἶναι εὔκολον νά εὕρῃ κάποιος εἰς ἄλλας ἐπαρχίας. Τοῦτο ὅμως αὐξάνει καί τήν εὐθύνην σας, ὡς ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων καί λειτουργῶν, νά κρατήσετε ζωντανήν καί αὔξουσαν αὐτήν τήν ἀγάπην, τήν πίστιν καί τήν εὐσέβειαν, ἰδιαιτέρως μάλιστα κατά τήν δύσκολον αὐτήν ἐποχήν, χαρακτηριζομένην ἐκ τῆς μεγάλης ἀβεβαιότητος καί τῶν πολλαπλῶν συσσωρευμένων καί δυσεπιλύτων οἰκονομικῶν καί κοινωνικῶν προβλημάτων.
Διότι, ὡς λέγουν οἱ Πατέρες, εἰς τήν πνευματικήν ζωήν ὑπάρχει μόνον ἄνοδος ἤ κάθοδος• δέν ὑπάρχει μέση ὁδός. Ὅταν κανείς δέν προκόπτῃ καί δέν ἀναβαίνῃ, ἀναγκαστικῶς φθείρεται καί καταπίπτει ἐκ τῶν ὑψηλοτέρων πνευματικῶν βαθμίδων πρός τάς κατωτέρας. Συνεπῶς, μόνον ἡ ὁδός τῆς ἀνόδου ὑπάρχει δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, ἔστω καί ἄν αὕτη εἶναι κοπιώδης καί διέρχεται πάντοτε διά τοῦ σταυροῦ. Οὐδείς τρυφῶν καί ἀνέτως διάγων εἰσῆλθεν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
Ἀγωνισθῆτε, λοιπόν, ἀγαπητοί πατέρες, διά νά ἐπιτελέσετε τήν ἱερατικήν διακονίαν σας μέ θερμήν πίστιν εἰς τόν Χριστόν, καθαρότητα καρδίας, ἀγῶνας καί ἀγωνίας διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν, τάς ὁποίας σᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Κύριος. Ἀγωνισθῆτε νά γίνετε φορεῖς τῆς χάριτός Του, μέ σκοπόν τήν ἀνακούφισιν, τήν πνευματικήν προκοπήν καί κατάρτισιν τοῦ λαοῦ, νουθετοῦντες, ἁγιάζοντες καί παραμυθοῦντες τά δοκιμαζόμενα τέκνα τοῦ Θεοῦ, ὑπομένοντες δέ «πᾶσαν θλῖψιν καί στενοχωρίαν διά τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».
Ἰδιαιτέρως ὀφείλομεν νά ἐπισημάνωμεν τήν μεγάλην ὠφέλειαν, ἡ ὁποία προκύπτει διά τόν λαόν σας ἐκ τῆς ὑπάρξεως εἰς τήν περιοχήν σας γνησίου καί ὑγιοῦς μοναχισμοῦ, περί τοῦ ὁποίου ἐμόχθησαν τόσον ὁ προηγούμενος Ἀρχιερεύς, ὅσον καί ὁ νῦν ἐκλεκτός καί ἄξιος διάδοχός του. Εἰς τό πρόσωπον δέ τοῦ σημερινοῦ πνευματικοῦ τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Μητροπόλεως, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Δρυοβούνου Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Στεφάνου Ρήνου, τόσον ὁ μακαριστός κυρός Ἀντώνιος, ὅσον καί ὁ σημερινός ἅγιος Σιατίστης, εὗρον τόν ταπεινόν καί ἄξιον ἐργάτην διά τήν καλλιέργειαν τῶν μοναχικῶν κλήσεων καί τήν ἀνάπτυξιν τῆς μοναχικῆς πολιτείας, ὁ ὁποῖος μέ γνήσιον ἐκκλησιαστικόν φρόνημα, θυσιαστικήν αὐταπάρνησιν, διάκρισιν καί σύνεσιν, ἐπιτελεῖ τό λίαν κοπιῶδες καί πολυεύθυνον ἔργον τῆς ἐξομολογήσεως καί τῆς πνευματικῆς πατρότητος. Ἡ Ἱερά Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μικροκάστρου, τήν ὁποίαν ἔστω καί δι’ ὀλίγον θά ἐπισκεφθῶμεν, καί εἰς τήν ἐκλεκτήν Ἀδελφότητα τῆς ὁποίας ὁ π. Στέφανος τυγχάνει γέρων καί πνευματικός καθοδηγητής, μαρτυρεῖ εὐγλώττως διά τήν καρποφορίαν τῶν μοναστικῶν ἀγώνων του.
Ἀλλά καί μετά πατρικῆς εὐαρεσκείας διαπιστοῦμεν καί πληροφορούμεθα ὅτι καί αἱ λοιπαί Ἱεραί Μοναί τῆς περιοχῆς σας, ὡς τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Δρυοβούνου, τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Σισανίου, τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ζηκοβίστης, τῆς Ἁγίας Τριάδος Βυθοῦ, αἱ ὁποῖαι τῇ μερίμνῃ τῆς Μητροπόλεως, τῶν μοναστῶν καί τῶν ἱερέων τῶν περιοχῶν των, ἀνεκαινίσθησαν καί λειτουργοῦν, ἀποτελοῦν πνεύμονας ζωῆς διά τόν λαόν, κέντρα λατρείας καί πνευματικῆς τροφοδοσίας.
Τελευτῶντες τήν παροῦσαν σύντομον προσλαλιάν ἐπιθυμοῦμεν καί πάλιν νά εὐχαριστήσωμεν ἐκ βαθέων τόν ἱερώτατον Ποιμενάρχην τῆς Μητροπόλεως ταύτης, ὑμᾶς Ἱερώτατε ἀδελφέ κ. Παῦλε, διά τήν εὐγενῆ πρόσκλησιν, τήν ἐπιδεικνυομένην ἀρχοντικήν καί ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν, τόν πολύτιμον χρόνον ὅν ἀφιερώσατε αὐτάς τάς ἡμέρας ἐκ τῶν πολλαπλῶν καθηκόντων σας, τήν συνεχῆ μέριμνάν σας καί τόσα ἄλλα τά ὁποῖα πράττετε ὑπέρ ἡμῶν καί δέν εἶναι δυνατόν νά λησμονήσωμεν. Θά ἀναχωρήσωμεν μέ ἀνεξιτήλους ἀναμνήσεις, θεωροῦντες τήν ἐπίσκεψίν μας ἀληθῶς δῶρον Θεοῦ, κομίζοντες ὡς θησαυρόν πολύτιμον εἰς τό ταπεινόν Φανάριον τήν ἀγάπην καί τάς εὐχάς ὅλων σας, ὡς μόνιμον δέ σύντροφον τήν χαράν, τήν ὁποίαν μᾶς ἔδωκεν ἡ ἐκ τοῦ σύνεγγυς πεῖρα τοῦ ποιμαν¬τικοῦ ἔργου σας.
Εὐχόμεθα, ἅγιε Σιατίστης, ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς Κύριος Ἰησοῦς, νά εὐλογῇ τόν ἀμητόν τῆς ἀρχιερατικῆς διακονίας σας, νά ἀμείβῃ τούς κόπους σας ὑπέρ τοῦ ποιμνίου μέ πνευματικήν εὐκαρπίαν καί θείαν παράκλησιν, καί νά σᾶς χαρίζῃ ὑγείαν καί μακροημέρευσιν, ὥστε νά παραμένετε διά τόν λαόν πηγή παραμυθίας, ἁγιασμοῦ, ἱλασμοῦ καί πυξίς εὐθυδρομίας κατά τάς πονηράς ταύτας ἡμέρας, ἅς εὐχόμεθα νά κολοβώσῃ ὁ Θεός.
Εἰς ὑμᾶς δέ, ἅγιοι πατέρες καί λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου, εὐχόμεθα, μιμούμενοι τόν ζῆλον τῶν ἑορταζόντων μεγάλων ἁγίων τῆς Μακεδονίας, τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου καί τῶν μαθητῶν αὐτοῦ μαρτύρων Νέστορος καί Λούπου, τῶν γνησίων φίλων τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, νά ἀξιωθῆτε νά πληθύνετε τά λογικά θρέμματα τοῦ ποιμνίου του, νά αὐξάνετε τόν κατά Χριστόν πόθον των, καί νά τά ὁδηγῆτε εἰς μονάς αἰωνίους καί νομάς σωτηρίους, συντηροῦντες, τρέφοντες, ἁγιάζοντες καί εὐλογοῦντες αὐτά, ὥστε νά λάβετε τόν μισθόν τοῦ φρονίμου καί καλοῦ οἰκονόμου, ἀνθ’ ὧν ἐκοπιάσατε ἐν τῷ δεσποτικῷ ἀμπελῶνι.
Ἡ χάρις καί εὐλογία καί σκέπη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου εἴησαν πάντοτε μετά πάντων ὑμῶν, ἅγιοι πατέρες καί τέκνα θεοευλόγητα ἐν Κυρίῳ.