Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου κύριε
Δαμασκηνέ,
Ὁσιωτάτη Γερόντισσα Ἀγαθαγγέλη,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Πολλὴν πνευματικὴν εὐφροσύνην αἰσθανόμεθα περαίνοντες τὴν ἐπίσκεψιν ἡμῶν εἰς τὴν μεγαλόνησον Κρήτην διὰ τοῦ προσκυνήματος εἰς τὴν ἱστορικὴν Μονὴν τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἐν Κορακιαῖς Χανίων, διότι ἡ Ἱερὰ αὕτη Μονὴ συνέδεσε τὸ ὄνομα καὶ τὰ πεπρωμένα της μὲ τὰς ἱστορικὰς περιπετείας τοῦ τόπου τούτου καὶ συνέβαλε τὰ μέγιστα εἰς τὴν διάσωσιν τῶν παραδόσεών του.
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ εἰς τὴν ὁποίαν εὑρισκόμεθα, ὡς οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς καλῶς γνωρίζουν, ὑπῆρξεν ὑπόδειγμα θυσιαστικῆς προσφορᾶς κατὰ τὰς δυσχερεῖς περιόδους τῆς ζωῆς τῆς νήσου, καθ’ ὅτι αἱ μοναχαὶ ἀνεκούφισαν ἐκ τοῦ ὑστερήματός των τὰς ἀνάγκας τῶν περιοίκων, ἐνίσχυσαν τοὺς μάρτυρας τῆς συνειδήσεως, μετασχοῦσαι καὶ αὗται εἰς τὸ μαρτύριόν των, ὑποστᾶσαι μαρτυρικὸν θάνατον καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν καταστροφὴν τοῦ σεπτοῦ παρθενῶνος των. Παρὰ τὰς ἐπανειλημμένας ὅμως καταστροφάς, ὁ ἔφορος τῆς Μονῆς καὶ ἀρχηγέτης τοῦ μοναχικοῦ τάγματος Τίμιος Πρόδρομος ἐφρόντισε διὰ τὴν ἐκ τῆς τέφρας ἀναγέννησιν τῆς μοναστικῆς ταύτης κυψέλης, ὥστε νὰ εὐφραίνωνται μὲν διὰ ταύτης τὰ τῶν εὐσεβῶν αἰσθητήρια, νὰ διακηρύσσεται δὲ περιτράνως τὸ ἁγιογραφικὸν «δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι… καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ» (Σοφ. Σολ. ε΄ 15).
Ἀποτελεῖ δὲ μεγίστην εὐεργεσίαν πρὸς τὸν λαὸν ἡ ὕπαρξις τοιούτων φάρων προβαλλόντων τὴν ἀρετὴν τῆς φιλαλληλίας εἰς τοσοῦτον τέλειον βαθμόν, συμφώνως πρὸς τὸ κατηγορηματικὸν λόγιον τοῦ Κυρίου «μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωάν. ιε΄ 13), καὶ μάλιστα κατὰ τὴν σημερινὴν ἐποχήν, ὅτε κυριαρχεῖ πνεῦμα ὑλοφροσύνης καὶ ἐγωϊσμοῦ. Ὁ ἄνθρωπος τῶν ἡμερῶν μας δὲν ἀνέχεται πλέον νὰ ἀκούῃ ἠχηρὰ καὶ φλύαρα κηρύγματα• τὸ σιωπηρὸν διὰ τοῦ παραδείγματος κήρυγμα εἶναι τὸ μόνον ἀποτελεσματικόν, σήμερον περισσότερον παρὰ ποτέ. Συνεχίσατε, λοιπόν, ἀδελφαί, νὰ τὸ προσφέρετε εἰς τὸν κεκοπιακότα ἐκ τῆς κοσμικότητος συνάνθρωπόν σας μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι ἡ διακονία σας αὕτη ἀναβαίνει ὡς θυμίαμα εὔοσμον εἰς τὸν θρόνον τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων.
Σεῖς, αἱ ὁποῖαι διεδέχθητε εἰς τὸν χῶρον τοῦτον τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς προσφορᾶς τὰς ἀκαμάτους πρὸ ὑμῶν ἐργατρίας τοῦ καλοῦ φέρετε μέγα βάρος εὐθύνης, εἰς τὴν ὁποίαν ὁλοκαρδίως εὐχόμεθα νὰ ἀνταποκριθῆτε ἕως τέλους ἐπαξίως. «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, …, κραταιοῦσθε. πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω» (Α΄ Κορ. ις΄ 13-14), προτρεπόμεθα πατρικῶς ὑμᾶς, πεποιθότες ὅτι ἤδη οὕτω βαδίζετε, ὑπὸ τὴν χειραγωγίαν τῶν πνευματικῶν σας ὁδηγῶν, τῆς Γεροντίσσης καὶ πνευματικῆς μητρὸς ὑμῶν, τοῦ πνευματικοῦ σας πατρὸς καὶ τοῦ ἐπιτοπίου ἐκλεκτοῦ Ποιμενάρχου ἀδελφοῦ ἁγίου Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου.
Ἐν κατακλεῖδι, εὐχόμεθα πᾶσαν ἀπὸ Θεοῦ εὐλογίαν εἰς ὑμᾶς τὰς ἀδελφὰς τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς, σᾶς διαβεβαιοῦμεν ὅτι θὰ μνημονεύωμεν πάντοτε τὸ ἐργαστήριον τοῦτο τῆς ἀρετῆς εἰς τὰς προσευχάς μας καὶ παρακαλοῦμεν ὅπως καὶ ἐσεῖς μὴ λησμονῆτε νὰ προσεύχησθε ὑπὲρ τῆς Μητρὸς ὅλων μας Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὑπὲρ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος πρὸς εὔορκον ἐκπλήρωσιν τῶν πολλαπλῶν καὶ πολυευθύνων Πατριαρχικῶν καθηκόντων ἡμῶν. Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!