Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης κύριε Εἰρηναῖε,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κισάμου καὶ Σελίνου κύριε Ἀμφιλόχιε, Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας, καὶ λοιποὶ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐντιμότατε κύριε Γεώργιε Μυλωνάκη, Δήμαρχε Κισάμου, καὶ λοιποὶ Ἄρχοντες τοῦ τόπου,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἔχοντες ἤδη βιώσει πολλὰς εὐλογημένας στιγμὰς κατὰ τὴν παροῦσαν ὀλιγοήμερον ἐν Κρήτῃ ἐπίσκεψιν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καὶ ἀξιωθέντες νὰ ἴδωμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὸ ἐπιτελούμενον λίαν σημαντικὸν καὶ λαμπρὸν ἐκκλησιαστικὸν ἔργον καὶ τὴν πρόοδον τοῦ εὐσεβοῦς Κρητικοῦ Λαοῦ, χαίρομεν ἰδιαιτέρως διότι ἡ παρουσία ἡμῶν αὕτη ἐπιστεγάζεται καὶ κατακλείεται σήμερον διὰ τῆς ἐνάρξεως τῆς λειτουργίας τοῦ παρόντος Πολυδυνάμου Πολιτιστικοῦ Κέντρου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κισάμου καὶ Σελίνου, περὶ τῶν δραστηριοτήτων τοῦ ὁποίου μᾶς ὡμίλησεν ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ συλλειτουργὸς ἡμῶν κ. Ἀμφιλόχιος.
Ἂς μὴ λησμονῶμεν, ἀδελφοί καὶ τέκνα προσφιλῆ, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν ἐχάρισεν εἰς ἡμᾶς τὴν μεγάλην δωρεὰν νὰ μᾶς καταστήσῃ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Μέσῳ αὐτῆς, τῆς χάριτος τῶν μυστηρίων της ἀλλὰ καὶ τῆς ποικίλης στοργικῆς κοινωνικῆς μερίμνης της, ὡς αὐτὴ τὴν ὁποίαν μαρτυρεῖ ἡ λειτουργία τοῦ ἐγκαινιαζομένου Πολιτιστικοῦ Πολυκέντρου, γνωρίζομεν καὶ κατανοοῦμεν τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅστις ἐγνώρισε τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, οὗτος ἀγαπᾷ ὅλον τὸν κόσμον καὶ οὐδέποτε μεμψιμοιρεῖ εἰς τὰς θλίψεις, διότι ἡ πρόσκαιρος θλῖψις διὰ τὸν Θεὸν ἐργάζεται αἰωνίαν χαράν. Ὁ Κύριος ἐποίησεν ἡμᾶς συγγενεῖς Αὐτοῦ: «Καθὼς Σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν» (Ἰω. ιζ΄, 21).
Οὕτω καὶ ἡ τοπικὴ Ἱερὰ Μητρόπολις, μὲ τὴν ποιμαντικὴν μέριμναν καὶ φροντίδα τοῦ ἀξίου ποιμενάρχου αὐτῆς κυρίου Ἀμφιλοχίου, μιμουμένου τὸ φιλάδελφον καὶ φιλόστοργον τοῦ ὁμωνύμου αὐτοῦ ἁγίου Ἱεράρχου Ἐπισκόπου Ἰκονίου, παραδίδει σήμερον εἰς τὸ πλήρωμα αὐτῆς τὸ νεότευκτον τοῦτο Ἵδρυμα, διὰ νὰ θεραπεύσῃ τὰς ὑλικὰς καὶ πνευματικὰς ἀνάγκας τῶν πιστῶν τέκνων της, νὰ τὰ καλλιεργήση καὶ νὰ τὰ καταρτίση, νὰ τὰ συμβουλεύσῃ καὶ νὰ τοὺς δώσῃ ἐκεῖνα τὰ ἐφόδια, τὰ ὁποῖα θὰ τὰ βοηθήσουν νὰ ἀνταπεξέλθουν εἰς τὰς δυσκολίας τῆς ζωῆς καὶ νὰ γίνουν συνειδητοποιημένα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, μὲ ἦθος καὶ φρόνημα πνευματικὸν καὶ χριστιανικόν, χρήσιμα εἰς τὴν κοινωνίαν καὶ μάλιστα διὰ τῆς χρήσεως τῶν συγχρόνων μέσων τεχνολογίας. Ἀξίζει ὡσαύτως νὰ μνημονεύσωμεν τὴν ἀξιόλογον προσπάθειαν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κισάμου καὶ Σελίνου νὰ εἰσαγάγῃ τὸ ποίμνιόν της, διὰ τοῦ παρόντος Πολυκέντρου, εἰς τὰς ἐκκλησιαστικὰς τέχνας, καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τὴν μουσικήν, τὴν βυζαντινήν, ἀλλὰ καὶ ἐν γένει τὴν παραδοσιακήν, αἱ ὁποῖαι βοηθοῦν σημαντικῶς εἰς τὴν καλλιέργειαν τοῦ ἔσω ἀνθρώπου καὶ ἀποτελοῦν μίαν λίαν γόνιμον καὶ δημιουργικὴν ἐνασχόλησιν. Ἰδιαιτέρας μνείας ὡσαύτως τυγχάνουν ἡ ἐν τῷ κέντρῳ τούτῳ λειτουργία ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ καὶ ἡ στέγασις φιλανθρωπικῶν, ἐκπαιδευτικῶν, πολιτιστικῶν καὶ πολιτισμικῶν ἐν γένει δραστηριοτήτων.
Ταῦτα πάντα δὲν θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ ἐπιτευχθοῦν ἄνευ τῆς γενναιοδώρου προσφορᾶς τοῦ ἐκλεκτοῦ δωρητοῦ κυρίου Νικολάου Τσατσαρωνάκη, ὅστις ἐνεπιστεύθη τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐχορήγησεν εἰς αὐτὴν τὸ σημαντικὸν ποσὸν τοῦ ἑνὸς καὶ ἡμίσεος ἑκατομμυρίου εὐρώ, τὸ ὁποῖον ἀπῃτήθη διὰ τὴν σύστασιν καὶ λειτουργίαν τοῦ Κέντρου, δεικνύων οὕτως ἐμπράκτως τὴν ἀληθινὴν ἀγάπην του δι’ αὐτὴν καὶ διὰ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ συμπατριώτας του. Εὐχόμεθα ὁ Θεὸς νὰ ἀνταμείψῃ πλουσίως τὴν δωρεάν του καὶ νὰ εὐλογήσῃ δαψιλῶς τὴν οἰκογένειάν του, ἰδίως δὲ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως νὰ εὕρῃ τὸν δίκαιον μισθὸν τῆς φιλαδελφίας του καὶ νὰ λάβῃ τὸ ἔλεος τοῦ φιλανθρώπου Δεσπότου. Ὡσαύτως, εὐχόμεθα ὁ Κύριος νὰ ἀναπαύῃ τὰς ψυχὰς τῶν μακαριστῶν Μαρίας καὶ Γεωργίου Τσατσαρωνάκη, εἰς μνήμην τῶν ὁποίων ἐπραγματοποιήθη ἡ δωρεὰ διὰ τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Πολυκέντρου τούτου καὶ νὰ χαρίσῃ εἰς αὐτοὺς τὴν αἰωνίαν ἀνάπαυσιν καὶ τὴν ἀπόλαυσιν ἐκείνων τῶν ἀγαθῶν, «ὧν οὔτε νοῦς ἐφικέσθαι, οὔτε οὗς σημανθῆναι, οὔτε καρδία ἀναλήψεσθαι οἷόν τε πότε, διὰ τὸ ὑπερβάλλον τῆς ἀγαθότητος», κατὰ τοὺς λόγους τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.
Ἰδιαιτέρως εὐχόμεθα εἰς τὸν ἀγαπητὸν τοπικὸν ποιμενάρχην κύριον Ἀμφιλόχιον, ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ τὸν ἐνισχύῃ καὶ νὰ τὸν ἐνδυναμώνῃ, ὁ δὲ προστάτης του ἅγιος Ἀμφιλόχιος νὰ μεσιτεύῃ δι’ αὐτὸν πρὸς Θεόν, διὰ νὰ βαδίζῃ ἀκλινῶς ἐπὶ τὰ ἴχνη του, καὶ ὥσπερ ἐκεῖνος ἐν Ἰκονίῳ, οὕτω καὶ αὐτὸς ἐν τῇ θεοσώστῳ Ἱερᾷ Ἐπαρχίᾳ του, νὰ ἀναδεικνύεται «νυμφαγωγὸς τῆς Ἐκκλησίας ἐν Χριστῷ, τῷ κάλλει τῶν λόγων ταύτην κατακοσμῶν, καὶ τῇ ὡραιότητι τῶν ἔργων φαιδρύνων», εἰς δόξαν τοῦ ἁγίου ὀνόματος τοῦ Θεοῦ.
Τελευτῶντες τὴν παροῦσαν προσφώνησιν ἐπὶ τοῖς ἐγκαινίοις, δεόμεθα ὅπως Κύριος ὁ Θεὸς εὐλογήσῃ τὴν ἀρχομένην λειτουργίαν τοῦ Κέντρου διὰ νὰ ἀποβῇ καρποφόρος δι’ ἅπαντας καὶ ἐπωφελὴς εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν πρόοδον τῶν χριστιανῶν τῆς Ἐπαρχίας ταύτης, τοὺς ὁποίους εὐλογοῦμεν πατρικῶς. Εἴθε αὐτὸ νὰ ἀποτελῇ κυψέλην πνευματικὴν καὶ κιβωτὸν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου, καὶ αἱ δραστηριότητες αἱ ὁποῖαι θὰ συντελῶνται ἐν αὐτῷ νὰ συντελοῦν εἰς πνευματικὸν ὑμῶν θησαύρισμα, εἰς ψυχῆς ἀγαλλίαμα, εἰς πατροπαράδοτον ὑπόδειγμα καὶ παράδειγμα.