Ἱερώτατε καὶ ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ Μητροπολῖτα Γερμανίας κύριε Αὐγουστῖνε,
Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐλλογιμώτατε κ. Udo Hahn, Διευθυντὰ τῆς Εὐαγγελικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Tutzing,
Ἐκλεκτοὶ συνδαιτυμόνες,
Ἡ ἐξόχως τιμητικὴ ἀπονομὴ πρὸς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα τοῦ Λέοντος τοῦ Tutzing, τῆς ἀνωτάτης τιμητικῆς διακρίσεως τῆς ἐν τῷ ἱστορικῷ ἀνακτόρῳ τοῦ Tutzing ἑδρευούσης Εὐαγγελικῆς Ἀκαδημίας, συγκινεῖ ἡμᾶς βαθύτατα ὡς ἐκφράζουσα τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν ἀναγνώρισιν ὑμῶν πρὸς τὴν ἐν τῷ κόσμῳ διακονίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου.
Ἡ τοιαύτη διακονία ἀποτελεῖ τὴν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας προέκτασιν τῆς ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἀνατεθείσης εἰς τοὺς μαθητὰς Αὐτοῦ ἀποστολῆς ὅπως μαθητεύσωσι πάντα τὰ ἔθνη εἰς τὸν σωτήριον λόγον Αὐτοῦ, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀποτελεῖ δὲ ἐν ταὐτῷ καὶ μίμησιν τοῦ παραδείγματος τοῦ Ἀρχηγοῦ καὶ τελειωτοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις οὐδέποτε περιώρισε τὴν δρᾶσιν Του εἰς τὴν διδασκαλίαν ἀλλὰ διῆλθεν «εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος» (Πράξ. ι΄, 38), διαλεγόμενος τοῖς πᾶσι καὶ δεχόμενος τοὺς πάντας ἐν ἀγάπῃ.
Διὸ καὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον δὲν περιορίζεται μόνον εἰς τὴν σπορὰν τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου, ἀλλ᾽ ἀναγνωρίζον ὡς μίαν τῶν μεγαλυτέρων πληγῶν τοῦ συγχρόνου κόσμου τὴν πολυδιάσπασιν αὐτοῦ καὶ τὴν ἀπομάκρυνσιν τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἕτερον, ἀντὶ τῆς συμπορεύσεως ἁπάντων ἐπὶ τῷ κοινῷ στόχῳ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἁρμονικῆς μετ᾽ ἀλλήλων συμβιώσεως, δὲν παύει νὰ διακηρύσσῃ τὴν ἀνάγκην τοῦ σεβασμοῦ τῆς διαφορετικότητος καὶ τῆς ἰδιοπροσωπίας ἑνὸς ἑκάστου ἀνθρώπου καὶ νὰ θεωρῇ τὸν διάλογον ὡς τὴν μόνην ὁδὸν διὰ τὴν ἐπίλυσιν τῶν προβλημάτων, τὰ ὁποῖα ἀπασχολοῦν ἢ καὶ διαιροῦν τὸν κόσμον, καὶ διὰ τὴν συμφιλίωσιν καὶ καταλλαγὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Προσφέρει δὲ τὰς ἀγαθὰς αὐτοῦ ὑπηρεσίας οὐχὶ μόνον συμμετέχον δραστηρίως εἰς τοὺς διαχριστιανικοὺς διαλόγους ἀλλὰ καὶ συμβάλλον οὐσιαστικῶς εἰς τὴν διοργάνωσιν καὶ πραγματοποίησιν διαθρησκειακῶν συναντήσεων καὶ διαλόγων μετὰ τῶν ἐκπροσώπων τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν πρὸς ἐγγυτέραν γνωριμίαν αὐτῶν καὶ ἄρσιν τῆς ἑκατέρωθεν καχυποψίας καὶ τοῦ φόβου, προκειμένου νὰ παύσουν αἱ θρησκευτικαὶ διαφοραὶ νὰ ἀποτελοῦν αἰτίαν συγκρούσεων καὶ πολέμων ἐχόντων ὡς θύματα χιλιάδας ἀθώων ἀνθρώπων, ὡς ἐν συνοχῇ καρδίας παρακολουθοῦμεν νὰ συμβαίνῃ ἐσχάτως πλησίον ἡμῶν.
Γνωρίζει, βεβαίως, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ὅτι ἡ ἄρσις τῶν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων προλήψεων καὶ προκαταλήψεων ἀπαιτεῖ κόπον καὶ χρόνον καὶ ἀλλαγὴν νοοτροπίας, ἐμμένει ὅμως εἰς τὴν προσπάθειαν ταύτην, διότι εἶναι πεπεισμένον ὅτι αὕτη δὲν ἐπιτυγχάνεται δι᾽ οὐδενὸς ἄλλου τρόπου παρὰ μόνον διὰ τῆς συναντήσεως τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς πρόσωπον πρὸς πρόσωπον γνωριμίας αὐτῶν διὰ τοῦ μεταξὺ αὐτῶν διαλόγου, τὸν ὁποῖον καὶ φροντίζει ὅπως ἐνισχύῃ πάντοτε ἐνθαρρῦνον πρὸς τοῦτο τὰς ἑκατέρωθεν πλευράς.
Εἰς τὴν προσπάθειαν ταύτην συμπίπτομεν καὶ μετὰ τῆς Εὐαγγελικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Tutzing, ἐχούσης ὡς στόχον νὰ ἐνισχύσῃ διὰ τῆς συναντήσεως διαφορετικῶν ἀνθρώπων καὶ ὁμάδων τῆς κοινωνίας ἡμῶν τὴν ἀμοιβαίαν κατανόησιν καὶ τὴν συνειδητοποίησιν τῶν ὑπαρχόντων προβλημάτων μὲ σκοπὸν τὴν ἐπίλυσιν αὐτῶν.
Διὰ τοῦτο καὶ εὐχαριστοῦμεν ὑμᾶς καὶ πάλιν ὁλοθύμως διὰ τὴν ἀπονεμηθεῖσαν ἡμῖν ὑψίστην τιμητικὴν διάκρισιν τοῦ Λέοντος τοῦ Tutzing, δραττόμεθα δὲ τῆς εὐκαιρίας τῆς παρουσίας ἐν τῷ δείπνῳ ἐκλεκτῶν καὶ διακεκριμένων συνδαιτυμόνων ὅπως καλέσωμεν ἅπαντας ὑμᾶς ὅπως συμβάλλητε ἐκ τῆς θέσεως καὶ τῆς ἁρμοδιότητος αὐτοῦ ἕκαστος εἰς τὴν προσπάθειαν ἡμῶν πρὸς ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης καὶ τῆς καταλλαγῆς ἐν τῷ κόσμῳ διὰ τῆς ἀμοιβαίας κατανοήσεως καὶ τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ ἀνεξαρτήτως ἐθνικῆς, φυλετικῆς, κοινωνικῆς ἢ θρησκευτικῆς προελεύσεως ἑνὸς ἑκάστου ἀνθρώπου. Εὐχόμεθα δὲ ὅπως ὁ Θεός «πληρώσῃ ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν, εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος Ἁγίου» (πρβλ. Ρωμ. ιε΄, 13).