Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Καρελίας καί πάσης Φιλλανδίας κύριε Λέων,
Ἱερώτατε Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας Μητροπολῖτα Ἑλσιγκίου κύριε Ἀμβρόσιε,
Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί συνιεράρχαι,
Εὐλαβέστατοι λειτουργοί καί διάκονοι τοῦ Θυσιαστηρίου Κυρίου,
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,
Τέκνα θεοφιλέστατα ἐν Κυρίῳ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, Εὐλογημένοι Ὀρθόδοξοι Φιλλανδοί,

Εὐλογητός Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας, ὁ κατευθύνας τά διαβήματα ἡμῶν ἀπό τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πρό ὀλίγων μέν ἡμερῶν εἰς τήν γείτονα Ἐσθονίαν καί σήμερον εἰς τήν ἐγγύς αὐτῆς ὡραιοτάτην Φιλλανδίαν τῶν χιλίων λιμνῶν, τῆς παρθένου φύσεως καί τοῦ κάλλους τῆς “εἰκόνος”, τῆς φυσικῆς καί τῆς θείας. Ἤλθομεν ἐνταῦθα, ὅπου χιλιάδες ἠγαπημένων καί ἐκλεκτῶν πνευματικῶν τέκνων τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ὑπό τήν ἀνύστακτον ποιμαντορικήν μέριμναν καί φροντίδα τοῦ διακεκριμένου καί ἀφωσιωμένου τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριαρχείῳ λίαν ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ, τῆς ὑμετέρας φίλης Ἱερότητος, ἀδελφέ Ἀρχιεπίσκοπε Καρελίας καί πάσης Φιλλανδίας κύριε Λέων, καί τῶν λοιπῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν, διανύουν τόν δίαυλον τῆς παρούσης ζωῆς, ποτιζόμενα πνευματικῶς ἀπό τάς ζωοπαρόχους πηγάς τῆς πατροπαραδότου Ὀρθοδόξου πίστεως καί ἀποτελοῦντα διά τήν εὐσέβειαν καί τήν ἀγάπην των ἀφορμήν ἐγκαυχήσεως ἐν Κυρίῳ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, ὡς πνευματικοῦ καί αὐτῶν, ὅλων σας, πατρός, ἀδελφοῦ καί Πατριάρχου.

Ἀνταποκρινόμενοι εἰς λίαν εὐγενῆ καί τιμητικήν πρόσκλησιν τῆς ὑμετέρας Ἱερότητος, τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ τῆς κατά Φιλλανδίαν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπεφασίσαμεν νά ἔλθωμεν πρός ὑμᾶς ὀλίγον πρό τῆς φωτοφόρου καί μεγάλης ἑορτῆς τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, διά νά συμπνευματισθῶμεν μαζί σας, κομίζοντες ἀπό τοῦ Ἱεροῦ Φαναρίου τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν, τήν στοργήν καί τήν ἀγάπην, τήν μέριμναν καί τό ἐνδιαφέρον τῆς Μητρός σας Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὑπό τάς φιλοστόργους πτέρυγας τῆς ὁποίας εὑρίσκει ἀπό ἐνενήκοντα ἤδη ἐτῶν  ἀνάπαυσιν πνευματικήν καί ἀσφάλειαν ἡ Ὀρθόδοξος αὕτη Αὐτόνομος Ἐκκλησία τῆς Φιλλανδίας.

Ἤλθομεν, λοιπόν, διά νά ἑορτάσωμεν σ τ α υ ρ ό ν καί συγχρόνως ἀ ν ά σ τ α σ ι ν. Σταυρική εἶναι ἡ πορεία τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ κόσμῳ. Συγχρόνως καί ἀναστάσιμος. Μία διαρκής πορεία πρός τήν καταξίωσιν διά τοῦ πάθους.

Ἤλθομεν, δηλαδή, νά τιμήσωμεν τήν ἐπέτειον τῆς συμπληρώσεως ἐνενήκοντα  ἐτῶν ἀπό τῆς ἀνακηρύξεως ὑπό τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Πατριάρχου Μελετίου τοῦ Δ΄ τοῦ Μεταξάκη τοῦ αὐτονόμου τῆς Φιλλανδικῆς Ἐκκλησίας, ἐντός τῶν κόλπων τῆς ὁποίας χιλιάδες πολιτῶν τῆς χώρας ταύτης γεύονται ἀφθονοπαρόχως τῶν καρπῶν τῆς σωτηριώδους ἀληθείας, κατά τήν παράδοσιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, παράδοσιν σεβασμοῦ τῆς ἰδιοπροσωπίας καί ταυτότητος ἑκάστου λαοῦ. Χάρις εἰς τόν σεβασμόν τοῦτον καί τήν ἀποφυγήν κάθε προσπαθείας ὑποδουλώσεως τοῦ ποιμνίου εἴς τινα ἀνθρώπινον σκοπόν ἤ εἴς τι ἔθνος καί ἀφομοιώσεως αὐτοῦ, εἰς τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως εὑρίσκουν πνευματικήν καταφυγήν ἐπί δέκα ἑπτά συνεχεῖς αἰῶνας λαοί, φυλαί καί γλῶσσαι, καί ἀποκτοῦν μίαν ἰδιαιτέραν ταυτότητα, ἔνθα ἡ πνευματική παράδοσις συμμείγνυται ἁρμονικῶς μέ τήν ἐθνικήν ἰδιοπροσωπίαν. Διά τοῦτο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας προσλαμβάνει ποικίλας “ἐθνικάς” μορφάς καί σέβεται τά τοπικά στοιχεῖα, διασώζουσα τήν ἑνότητα ἐντός τῆς “ἐν μέτρῳ” ποικιλίας.

Ἤλθομεν ἐνταῦθα διά νά σᾶς ἀπολαύσωμεν, τά πρόσωπα καί τά ἐπιτεύγματά σας, τήν πίστιν καί τήν ἀγάπην σας, τήν ἐμμονήν σας εἰς τά πάτρια, καί νά πληρώσωμεν καί τοιουτοτρόπως τήν χαράν τῆς ζώσης πνευματικῆς κοινωνίας, ὄχι μόνον πληροφορούμενοι ἀλλά καί διαπιστοῦντες ὑλικοῖς ὀφθαλμοῖς, κυρίως ὅμως “καρδίας πόθῳ”, τά ὅσα εὔφημα καί χρηστά ἐνταῦθα κατορθώνετε οἱ Ὀρθόδοξοι Φιλλανδοί ὡς εὔτακτοι καί εὐπειθεῖς πολῖται τῆς εὐνομουμένης καί εὐημερούσης χώρας σας, ὑπό τήν προστασίαν τῶν νόμων καί τῶν κυβερνητῶν της, οἱ ὁποῖοι μᾶς ὑποδέχονται μαζί μέ ὅλην τήν καλλίστην Φιλλανδίαν.

Γνωρίζετε ἀσφαλῶς οἱ πάντες, ὅτι ἡ καθ᾿ ἡμᾶς Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινoυπόλεως δέν ἐπεδίωξεν ἀφ᾿ ἐαυτῆς, ὡς Ἐκκλησία τοῦ Σταυροῦ, δηλαδή τῆς διακονίας καί τῆς θυσιαστικῆς κενώσεως, τήν ἀπόκτησιν οἱουδήτινος τίτλου. Ἀρκεῖ εἰς αὐτήν ἡ οἰκουμενικότης τοῦ Σταυροῦ. Ὡς ἐκ τούτου,  οὐδέποτε διενοήθη, οὔτε διανοεῖται, ὅτι ὁ ρόλος καί ἡ μαρτυρία αὐτῆς ἔχουν τι ἐκ τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, ἡ ὁποία, ἄλλωστε, συμμεταβάλλεται μετά τῶν ἱστορικῶν περιστάσεων καί περιπετειῶν τοῦ παρόντος αἰῶνος. Ἡ διαχρονική παρουσία τῆς Ἐκκλησίας μας τῆς Ὀρθοδόξου, καί μάλιστα τῆς Μητρός τῆς ΚΠόλεως, βασίζεται εἰς τήν βεβαίωσιν τοῦ Ἀρχηγοῦ, Θεμελιωτοῦ καί Κυβερνήτου αὐτῆς Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι “πῦλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ις΄, 18). Τά ἄστατα παρόντα οὐδέν ἐστι πρός τά ἑστῶτα μέλλοντα, πρός τήν Ἐκκλησίαν τήν στρατευομένην ἀλλά καί τήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσαν. Διά τοῦτο καί ἐν τῇ κατά κόσμον ἀδυναμίᾳ αὐτῆς ἡ Ἐκκλησία ἔχει τήν πληρότητα, τήν οἰκουμενικότητα καί τήν παγκοσμιότητα, ἔχει στοιχεῖα τοῦ σταυροῦ καί συγχρόνως τῆς ἀναστάσεως. Πλῆρες τό πάθος καί ἡ σταύρωσις κατά τό ἀνθρώπινον. Πλήρης καί ἡ ἀνάστασις κατά τό θεῖον. Ἡ Ἐκκλησία, ὡς ὁ Κύριός της, “ἀληθῶς ὑπάρχει προαιωνίως καί ἀνθρωπίνως προσφάτως”, “τήν μέν (κατά τήν ἀνάστασιν) διαλάμπων θαύμασι, τήν δέ (κατά τήν σταύρωσιν) πιστούμενος πάθεσιν. Ὅθεν εἷς καί ὁ αὐτός, καί θνήσκει ὡς ἄνθρωπος, καί ὡς Θεός ἀνίσταται” (Δογματικόν δοξαστικόν ἑσπερινοῦ βαρέος ἤχου). Κύριος καί Ἐκκλησία ταυτίζονται καί συμπορεύονται.

Ἡ οἰκουμενικότης τῆς Μητρός Ἐκκλησίας κατ᾿ οὐδένα τρόπον ἔχει ἔννοιαν οὔτε γεωγραφικήν, οὔτε ποσοτικήν, ἀλλά μόνον πνευματικήν καί ποιοτικήν. Δέν ἀποτελεῖ παγκόσμιον ἐπέκτασιν, οὔτε παγκόσμιον κέντρον συναθροίσεως προσώπων. Ἡ ὕπαρξις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό πνεῦμα, ἡ παράδοσίς του, ἡ ἐμπειρία τῆς καθ᾿ ἡμέραν ζωῆς του ἐκφράζουν τήν καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας, τήν καθολικότητα καί συγχρόνως τήν μοναδικότητα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Ἡ ζωή καί ἡ μαρτυρία του, ἡ διακονία καί ἡ προσφορά του, εἶναι καθολική, οἰκουμενική, εἰκών τῆς σωτηρίου παρουσίας τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν κόσμον «πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» καί ἐντός τῆς ζωῆς αὐτῆς ὁ ἄνθρωπος, ὁ πιστός, ἀναζητεῖ αὐτήν ταύτην τήν παρουσίαν τοῦ Κυρίου.

Εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας, ἐν σμικρογραφίᾳ εἰς τήν τοπικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φιλλανδίας, ἀποκαθίσταται ἡ ἑνότης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἡ ὁποία διεσπάσθη μετά τήν πτῶσιν τοῦ πρώτου Ἀδάμ καί τήν πυργοποιΐαν τῆς Βαβέλ. Ἡ σύναψις τῆς νέας συμφωνίας, δυνάμει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δίδει τήν δυνατότητα εἰς τόν πεπτωκότα ἄνθρωπον νά λαμβάνῃ ζωήν, νά μεταμορφώνηται ἀδιαλείπτως καί νά γίνηται ὁ καινός ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος.

Ἡ καθημερινή βίωσις τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας δέν περιορίζεται χρονικῶς, δέν εἶναι μία “φαντασία” ἤ μία “ἰδέα”, οὔτε μία ἀναμονή βελτιώσεως τῶν συνθηκῶν τῆς ζωῆς μας, ἀλλά εἶναι μία “καινή ζωή”, ἀποκεκαλυμμένη εἰς τό πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία καινή, νέα, ζωή, δέν εἶναι “ἐκ τοῦ κόσμου τούτου”. Ἡ Ἐκκλησία μας κρατεῖ τήν ἀλήθειαν τοῦ σώματος τοῦ ζῶντος Χριστοῦ, ὡς οἰκουμενικόν θησαυρόν, καί εἶναι ὁ μόνος χῶρος ὅπου ἐπί δύο καί πλέον χιλιετηρίδας ὁ ἀπρόσιτος Θεός “μετέχεται κατά χάριν”, τά παρόντα ἑνώνονται μέ τά ἔσχατα, ὁ σταυρός μέ τήν ἀνάστασιν, καί ἡ “ζωή ἡμῶν κέκρυπται σύν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ” (Κολ. γ΄, 4).

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης, ἰδιαιτέρως ἀγαπῶντες καί εἰλικρινῶς ἐκτιμῶντες τό μέγα πνευματικόν ἔργον τῆς μικρᾶς μέν τόν ἀριθμόν, λίαν δέ δραστηρίας Ὀρθοδόξου αὐτονόμου Ἐκκλησίας τῆς Φιλλανδίας, μετ᾿ ἰδιαιτέρας χαρᾶς καί τιμῆς χαιρετίζομεν τήν ἑόρτιον ἐπέτειον τῶν 90 ἐτῶν αὐτονόμου ζωῆς καί δραστηριότητος ὑπό τήν κανονικήν προστασίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀείποτε δέ συγκινούμεθα πληροφορούμενοι τήν πνευματικήν πρόοδον τοῦ ἐνταῦθα πιστοῦ ποιμνίου ὑπό τήν πατρικήν φροντίδα καί μέριμναν τῶν ἐκλεκτῶν ποιμένων καί κληρικῶν αὐτῆς ἀπ᾿ ἀρχῆς μέχρι σήμερον. Χαίρομεν διαπιστοῦντες τό ζωηρόν ἐνδιαφέρον τοῦ λαοῦ τῆς Φιλλανδίας διά τήν Ὀρθόδοξον πνευματικότητα, ὡς ἀπέδειξε  καί ἡ πρό ἐτῶν ὀργανωθεῖσα λίαν ἐπιτυχῶς  ἔκθεσις κειμηλίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους τοῦ Ἄθω, ἡ ὁποία συνεκέντρωσε μέγαν ἐν σχέσει πρός τόν πληθυσμόν τῆς Χώρας ἀριθμόν προσκυνητῶν θά ἐλέγομεν παρά ἐπισκεπτῶν.

Ὡσαύτως χαίρομεν καί τιμῶμεν τήν πνευματικήν προσφοράν εἰς τήν Χώραν ταύτην τῶν ἐν αὐτῇ λειτουργουσῶν δύο Ἱερῶν Μονῶν, τῆς ἀνδρῴας τοῦ Νέου Βάλαμο καί τῆς γυναικείας τῆς Ἁγίας Τριάδος Λίντουλα, ἔνθα μοναχοί καί μονάζουσαι δίδουν τήν μαρτυρίαν τοῦ Ὀρθοδόξου μοναστικοῦ ἤθους, ἤθους ἀσκητικοῦ, ταπεινοῦ φρονήματος, ἀγάπης, προσφορᾶς, θυσίας, διακονίας πρός τόν λαόν, ἐν τῷ φωτί τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου.

Ἀδελφοί καί Πατέρες καί Τέκνα, Ὀρθόδοξοι Φιλλανδοί,

“Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;” (Ρωμ. η΄ 35) “Τίς ὑμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως;” Πεπείσμεθα μετά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅτι οὔτε ζωή, οὔτε ἐνεστῶτα, οὔτε μέλλοντα, οὔτε θάνατος, οὔτε θλῖψις, οὔτε βάσανος, οὔτε στενοχωρία, οὔτε τις κτίσις ἑτέρα, οὔτε ἐπιβουλαί τρίτων, οὔτε κοσμικαί καί ἄλλαι ὁραταί καί ἀόρατοι δυνάμεις, προσθέτομεν, δυνήσονται χωρίσαι ὑμᾶς καί ἡμᾶς. Διότι ἕν ἐσμεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί Ἐκκλησία τῆς Φιλλανδίας. Ἕν ἐν  τῇ μωρίᾳ τοῦ σταυροῦ καί ἐν τῇ σοφίᾳ τῆς ἀναστάσεως. Μή λησμονῆτε τοῦτο. Περιχωρούμεθα καί μένομεν ἡνωμένοι ὡς τά κλήματα ἐν τῇ Μιᾷ Ἀμπέλῳ.

Εὐχόμεθα ἀδελφικῶς καί πατρικῶς ἡ Ὀρθόδοξος αὐτόνομος Ἐκκλησία τῆς Φιλλανδίας νά μένῃ εἰς αἰῶνας ἑδραία, ἀκμαία, εἰρηνική καί σταθερά, διατηροῦσα τήν πνευματικήν παράδοσιν αὐτῆς, ἕν γνήσιον οἰκουμενικόν πνεῦμα καί τήν ἑνότητα τῶν τέκνων της, τῶν καί τέκνων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Φιλλανδίας ἀποτελεῖ τήν ἑνοποιόν δύναμιν τοῦ Φιλλανδικοῦ Λαοῦ, ἐργαστήριον ἐκπαιδεύσεως καί ἑστίαν μεταδόσεως εἰς αὐτόν πολιτισμοῦ καί ἀρετῆς, ἀλλά καί μαρτυρίαν  ἀδιάλειπτον καί φανέρωσιν τῆς αἰωνίου ζωῆς καί ἐλπίδος.

Εὐχαριστοῦμεν ἐκ ψυχῆς ἅπαντας καί χαίροντες καί συγχαίροντες μαζί σας ἐπί τῷ σταυρῷ καί τῇ ἀναστάσει, ἐπί τοῖς παροῦσι καί τοῖς ἐλπιζομένοις, δεόμεθα καί παρακαλοῦμεν: Ὀρθόδοξοι Φιλλανδοί,  “μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ” τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καί τοῦ Οἰκουμενικιοῦ Πατριαρχείου, ὅτι “πρός ἑσπέραν ἐστί καί κέκλικεν ἡ ἡμέρα”. Ἀμήν.