Τέκνα ἐν Κυρίῳ λίαν ἀγαπητά,
Ἀγαπητοί προσκυνηταί,

Μετά πολλῆς τῆς χαρᾶς συμπροσευχόμεθα σήμερον μαζί σας εἰς τόν ἱερόν τοῦτον ἑσπερινόν, τόν τελούμενον πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Παρασκευῆς εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερόν τοῦτον Ναόν της,    περί τήν ἡλίου δύσιν, μέ τό ἱλαρόν φῶς τῆς φύσεως καί τῆς χάριτος νά φωτίζῃ τάς διανοίας καί τούς ὀφθαλμούς μας.

Εἶναι γνωστόν, ὅτι ἡ Ἁγία Παρασκευή ὑπέστη μεταξύ τῶν ἄλλων βασανιστηρίων, εἰς τά ὁποῖα ὑπεβλήθη, ἐπειδή δέν ἠρνήθη τήν εἰς Χριστόν πίστιν της, καί ἐξόρυξιν τῶν ὀφθαλμῶν. Τούτου ἕνεκα ἀρχαιόθεν ἔλαβε τήν εἰδικήν χάριν νά θεραπεύῃ τούς πάσχοντας ὀφθαλμούς τῶν ἐπικαλουμένων τήν βοήθειάν της.

Τοῦτο δίδει εἰς ἡμᾶς τήν εὐκαιρίαν νά ἀναλογισθῶμεν κατά πόσον οἱ ἀξιολογότεροι τῶν φυσικῶν πνευματικοί ὀφθαλμοί μας ἔχουν τήν πρέπουσαν ὀξυδέρκειαν καί βλέπουν ὅσα πρέπει νά διακρίνουν ἤ πάσχουν ἀπό ἀμβλυωπίαν καί ἀντιπαρέρχονται χωρίς νά παρατηροῦν γεγονότα καί ἀληθείας ἐπί τῶν ὁποίων ἔδει νά ἐπικεντρώσουν τήν προσοχήν των. Ἡ σύλληψις διά τῶν ὀφθαλμῶν τῆς διανοίας ἡμῶν τῶν δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι καθορίζουν τάς ἐξελίξεις προσφέρει πολλάκις εἰς ἡμᾶς τήν δυνατότητα νά καθορίζωμεν αὐτάς, ἐάν βεβαίως ἐνδιαφερόμεθα νά εἴμεθα ἐνεργά μέλη τῆς ἀνθρωπότητος καί διαμορφωταί τῆς ἱστορίας.

Ἀσφαλῶς οὐδενός ἡμῶν διαφεύγει τήν προσοχήν, ὅτι πέραν τῆς ἀτομικῆς ἡμῶν ὑποστάσεως ἀνήκομεν ἕκαστος καί εἰς μίαν ὁμάδα ἄλλων προσωπικῶν ὑποστάσεων, μᾶλλον δ᾿ εἰπεῖν πλείονας τοιαύτας ὁμάδας, οἷον εἰς ἕνα λαόν, μίαν Ἐκκλησίαν, μίαν πολιτισμικήν ὁμάδα, καί ὅτι ἔχομεν καί ἔναντι αὐτῶν τῶν ὁμάδων, τελικῶς δ᾿ εἰπεῖν καί ἔναντι ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, ὑποχρεώσεις, διότι τό ἐνδιαφέρον διά τήν ἀτομικήν ἑκάστου σωτηρίαν δέν ἐπαρκεῖ διά τήν σωτηρίαν αὐτοῦ. Πρέπει νά συντονισθῶμεν πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος πάντας θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν, καί νά θέλωμεν καί ἡμεῖς τοῦτο, ὄχι μόνον θεωρητικῶς διά λόγων, ἀλλά καί ἐμπράκτως δι᾿ ἔργων καί διά θυσιῶν. Διότι οὐδενός διαφεύγει τήν προσοχήν ὅτι ἕκαστος ἡμῶν εἶναι διαχειριστής ὡρισμένων δυνατοτήτων ἤ ταλάντων πνευματικῶν καί ὑλικῶν, χορηγηθέντων εἰς αὐτόν ὑπό τοῦ Θεοῦ. Τά δωρήματα ταῦτα τοῦ Θεοῦ χρησιμοποιοῦνται βεβαίως καί πρός ἱκανοποίησιν τῶν ὑλικῶν καί πνευματικῶν ἀτομικῶν ἀναγκῶν τοῦ δωρεοδόχου, ἀλλά ἡ ὑποχρέωσίς του ὡς πρός τήν ἀξιοποίησιν αὐτῶν δέν ἐξαντλεῖται εἰς τοῦτο.

Ἡ ἐνόρασις περί τοῦ τρόπου κατά τόν ὁποῖον ὁ δωρητής Θεός θέλει νά χρησιμοποιῶμεν τά τάλαντα τά ὁποῖα μᾶς χορηγεῖ, εἶναι θέμα πνευματικῆς διακρίσεως, ἤ ἄλλως πνευματικῆς ὀξυδερκείας.

Διά τῶν πνευματικῶν ἡμῶν ὀφθαλμῶν πρέπει, λοιπόν, νά δυνάμεθα νά βλέπωμεν τό παρελθόν ἀναλυτικῶς καί νά ἐντοπίζωμεν τήν ἐξέλιξιν τῶν γεγονότων ὡς ἀλληλουχίαν αἰτίων καί ἀποτελεσμάτων, ὥστε νά διδασκώμεθα διά τό παρόν καί νά προβλέπωμεν τό μέλλον. Ἀσφαλῶς πολλοί ἐπιχειροῦν νά ἐξηγήσουν ὡρισμένας ἐξελίξεις ὡς ἀποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων καί ὑπάρχουν πολλαί θεωρίαι σχετικαί, ἀλλά δέν πρέπει νά διαφεύγῃ τήν προσοχήν ἡμῶν τῶν πιστῶν ἡ λειτουργία καί αἱ συνέπειαι τῶν πνευματικῶν νόμων. Ὑπάρχουν πολλαί, ἐπί παραδείγματι, ἀπόψεις περί τῶν αἰτίων τῆς ἱστορικῆς ἐξελίξεως εἰς τήν Βυζαντινήν καί μεταβυζαντινήν περίοδον καί εἰς τήν ἐποχήν μας, ἀλλά δέν ἀρκεῖ νά μελετήσωμεν τάς ἐξ αὐτῶν ἐρευνώσας τάς συσχετίσεις τῶν ἀνθρωπίνων δυνάμεων. Πρέπει νά ἐμβαθύνωμεν εἰς ὅσα πολλάκις μένουν ἀπαρατήρητα, ὅπως ἡ πνευματική κατάστασις τῶν λαῶν καί τῶν ἀρχόντων, ἡ ἀρετή καί ἡ διαφθορά τῶν ἀτόμων καί τῶν κοινωνιῶν, ἡ κατάστασις τῶν πιστῶν ὡς ἀληθῶς τηρητῶν τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ ἤ ὡς κατ᾿ ὄνομα πιστευόντων, πράγματι δέ ὑπηρετούντων προσωπικάς αὐτῶν ἰδιοτελεῖς ἐπιδιώξεις. Διότι διαμορφώνομεν τήν ἱστορίαν διά τῆς ὑπάρξεώς μας καί ὡς εἰκός καί διά τῶν πράξεών μας, ἀλλά αἱ πράξεις μας δέν δύνανται νά εἶναι διάφοροι ἐκείνων αἱ ὁποῖαι ἐκφράζουν τήν ἐσωτερικόν μας κόσμον.

Ἐάν βλέπωμεν εὐκρινῶς τήν πνευματικήν μας κατάστασιν, θά διακρίνωμεν καί τά σημεῖα εἰς τά ὁποῖα χρῄζουν ἀναμορφώσεως αἱ ἀντιλήψεις μας περί διαφόρων θεμάτων. Εἶναι δέ κατανοητόν ὅτι εἶναι ἐκ τῶν πλέον ἀπαραιτήτων διά τόν ἄνθρωπον ἔργων ἡ ἀλλαγή νοοτροπίας ὅταν αὐτή ἔχῃ ἀγκιλωθῆ εἰς ἐσφαλμένας ἀντιλήψεις. Αὐτό χαρακτηρίζει τόν γρηγοροῦντα ὀφθαλμόν, τόν ὄντα ἕτοιμον νά ἴδῃ τά οὐσιώδη τῆς ζωῆς, ὡς ἀπαιτεῖ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά εἴμεθα ὅλοι διά ῆς παραγγελίας Του «γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν». Ὑπόδειγμα ἐγρηγόρσεως ἔχομεν καί τήν ἀπό τῆς σήμερον ἑορταζομένην Ἁγίαν Παρασκευήν, ἀλλά καί πλείστους ἄλλους Ἁγίους παλαιούς καί συγχρόνους. Ἐκ δέ τῶν συμπολιτῶν μας ὑποδείγματα ἀνθρώπων αἰσθανομένων τάς ἀνάγκας τοῦ καιροῦ ἔχομεν ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀντιλαμβάνονται τάς πνευματικάς ἀναζητήσεις καί ἀνάγκας τῆς συγχρόνου παραπαιούσης ἀνθρωπότητος καί συμβάλλουν κατά δύναμιν εἰς τήν κάλυψιν αὐτῶν.

Μεταξύ αὐτῶν σημαντικήν θέσιν κατέχουν καί ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι συντρέχουν τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν εἰς τό δυσχερές, ἀλλά οὐσιαστικόν ἔργον της, ἰδίᾳ δέ οἱ Ἄρχοντες Ὀφφικίαλοι Αὐτῆς. Ἔχομεν δέ σήμερον τήν χαράν νά συμπεριλάβωμεν ἐξ οἰκείας πρωτοβουλίας    καί προαιρέσεως μεταξύ αὐτῶν καί τόν κύριον Χρῆστον Πλέγκαν, ὁ ὁποῖος μέχρι σήμερον ἔχει προσφέρει πολλάς ὑπηρεσίας εἰς τόν τομέα τῆς νομικῆς ἐπιστήμης, ἀλλά καί τῆς    Μητρός Ἐκκλησίας, ὡς γνήσιον τέκνον τῆς εὐλογημένης αὐτῆς περιοχῆς τῆς Χαλκηδόνος. Εἰς ἀναγνώρισιν αὐτῶν καί εἰς ἐπιβράβευσιν, ἀλλά καί εἰς ἐνδυνάμωσιν τοῦ ζήλου αὐτοῦ, πρός τό αὐξῆσαι τήν κοινωνικήν προσφοράν, ἡμεῖς αὐτοπροαιρέτως κατατάσσομεν αὐτόν ἀπό σήμερον εἰς τήν χορείαν τῶν ἐκλεκτῶν Ἀρχόντων Ὀφφικιάλων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἀποδίδομεν αὐτῷ τό κατάλληλον τῇ περιστάσει ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Νομοφύλακος. Εἴθε ὁ Κύριος νά ἀξιώσῃ αὐτόν καί ἡμᾶς ἅπαντας τῆς προσφορᾶς πολλῶν καί σπουδαίων ὑπηρεσιῶν πρός τήν ἀνθρωπότητα ἐν τῇ αἰσθήσει τῆς μετά πάντων ἑνότητος ἡμῶν καί συνακολούθως τῆς ἐξαρτήσεως τῆς καταστάσεως ἡμῶν ἐκ τῆς γενικωτέρας καταστάσεως τῆς ἀνθρωπότητος.Ἀμήν.