Μακαριώτατε καί πολυφίλητε Ἀδελφέ Μητροπολῖτα Σόφιας καί Πατριάρχα πάσης Βουλγαρίας κύριε Μάξιμε,
Μακαριώτατοι,
Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,
Ἐξοχώτατοι,
Ἱερώτατοι  ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,
Πεφιλημένε καί εὐλογημένε Ὀρθόδοξε Λαέ τῆς Βουλγαρίας,
Ἀδελφοί καί Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Κορύφωσις, ὁλοκλήρωσις καί τελείωσις τῆς μυστικῆς πνευματικῆς ἐμπειρίας τῶν Χριστιανῶν ἀνέκαθεν ἦτο -καί πάντοτε εἶναι- ἡ Θεία Εὐχαριστία. Ἡ Θεία Λειτουργία διά τῆς ὁποίας θεοῦται ὁ ἄνθρωπος καί μετέχει τῆς ἀνθρωπίνης καί θείας ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ θανάτου καί τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ καί τῆς ἐν Αὐτῷ αἰωνίου ζωῆς διά τῆς μετοχῆς εἰς τά Ἄχραντα Μυστήρια, διά τῆς κοινωνίας τοῦ Ζωοποιοῦ Σώματος καί τοῦ Παναγίου Αἵματος τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Διά τοῦτο καί μετά τήν ὁλοκλήρωσιν αὐτῆς, οἱ ἱερουργήσαντες τό Μυστήριον καί οἱ κοινωνήσαντες τῶν ζωοποιῶν δωρημάτων, εὐθύς εὐχαριστοῦν μέγα, λέγοντες ἐκ μυχίων ψυχῆς τρίς τό «Δόξα Σοι, ὁ Θεός».

«Δόξα Σοι, ὁ Θεός» λέγομεν καί αὖθις διά χειλέων βεβαμμένων εἰσέτι ὑπό τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου μόλις μετελάβομεν κατά τήν τελεσθεῖσαν λαμπράν καί πανηγυρικήν Πατριαρχικήν Θείαν Εὐχαριστίαν ἐπί τῇ 90ῇ ἐπετείῳ τῶν γενεθλίων τοῦ Μακαριωτάτου ἀδελφοῦ Πατριάρχου Σόφιας καί πάσης Βουλγαρίας κυρίου Μαξίμου.
Ἡ παράδοσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γνωρίζει ἑορτασμόν Γενεθλίων: Τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τήν 25ην Δεκεμβρίου, τῆς Παναγίας Αὐτοῦ Μητρός, Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας τήν 8ην Σεπτεμβρίου καί τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου τήν 24ην Ἰουνίου, τοῦθ᾽ ὅπερ μαρτυρεῖ ὅτι τό γεγονός τῆς γεννήσεως καθ᾽ ἑαυτό εἶναι ἄξιον ἐπισημάνσεως καί εἰδικῆς μνείας καί τιμῆς ὁσάκις ἀναφέρεται εἰς σπουδαῖα τῆς πνευματικῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους πρόσωπα.

Ὄντως δέ σήμερον συντρέχουν λόγοι μείζονος πνευματικοῦ συμφέροντος, οἱ ὁποῖοι ἐπιβάλλουν τόν ἑορτασμόν τῶν γενεθλίων τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ ἡμῶν Μητροπολίτου Σόφιας καί Πατριάρχου πάσης Βουλγαρίας κυρίου Μαξίμου. Ὁ ἀξιόθεος Πρωθιεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, ὁ συνετός καί πρα´ϋς, ὁ πεπυκασμένην ἔχων τήν σοφίαν καί πλουσίαν τήν ἁγιοπνευματικήν ἐμπειρίαν, τῆς εὐανδρίας τοῦ ὁποίου «ἡ λαλιά διαχέεται πανταχῆ» (Β´ Μακ. 8,7), συνεπλήρωσεν ἤδη ἐν εὐλογίαις τό 90όν ἔτος τοῦ ἐπί γῆς βίου του καί ἤρχισεν ὁδεύων τήν δεκάτην δεκαετίαν αὐτοῦ.

Τό εὐσεβές ποίμνιόν Του, ὁ χριστώνυμος λαός τῆς Ὀρθοδόξου Βουλγαρίας, δικαιοῦται, λοιπόν, νά τιμήσῃ τόν ἐπί τόσας δεκαετίας διακονήσαντα τάς πνευματικάς αὐτοῦ ἀνάγκας, τόν Πατέρα καί Πατριάρχην του, νά ἀσπασθῇ τήν πρεσβυτικήν δεξιάν του, τήν εὐλογοῦσαν καί ἁγιάζουσαν αὐτόν ἐπί μακράν σειράν ἐτῶν, νά λάβῃ καί αὖθις τήν εὐχήν καί τήν εὐλογίαν του, νά ἀκούσῃ ἐκ τῶν τιμίων χειλέων του τό «Τεκνία, ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», ὥς ποτε οἱ Ἐφέσιοι ἐκ στόματος τοῦ ὑπεργήρου Ἀποστόλου Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καί Θεολόγου, καί τό «Εἰρήνη πᾶσι», νά ἴδῃ ἐκ τοῦ πλησίον τό γλυκύ ὄμμα καί τό ἱλαρόν καί λελευκασμένον πατρικόν πρόσωπον, ζῶσαν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ἀσίγαστον πρόσκλησιν ἀκολουθήσεως τοῦ Ἰησοῦ, νά ἐκφράσῃ ποικιλοτρόπως τήν εὐγνωμοσύνην, τήν ἀγάπην, τόν σεβασμόν καί τήν ἀντιπελάργησίν του πρός τόν ἱερόν ἄνδρα, ὁ ὁποῖος ἀνεδέχθη εἰς τό ἅγιον αὐτοῦ ὠμοφόριον τήν δι᾽ αὐτόν κατά Θεόν εὐθύνην.

Καί ὁ μέν Πατριάρχης Μάξιμος, κατέναντι Θεοῦ ἱστάμενος καί τάς πολλάς πρός αὐτόν, ἐπί 90 ὅλα ἔτη, εὐλογίας καί δωρεάς ἀναλογιζόμενος, τήν φωνήν τοῦ Προφητάνακτος Δαυ´ϊδ ἐκ μυχίων καρδίας, ἐν ταπεινώσει πολλῇ βοᾷ: «Τίς εἰμι ἐγώ, Κύριε ὁ Θεός, καί τίς ὁ οἶκος μου, ὅτι ἠγάπησάς με ἕως αἰῶνος;» (Α´  Παραλειπ. 17,16).

Ὁ συμπροσευχόμενος ὅμως πιστός λαός, καί ἡ σεβασμία Ἱεραρχία, καί οἱ ἐκπρόσωποι τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τά πλήθη τῶν ἱερέων, καί τά σεμνά τάγματα τῶν μοναχῶν, ἡ ὅλη δηλαδή Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, καλῶς γνωρίζουν καί σαφῶς ἐπίστανται ὅτι ὁ τιμώμενος Πρωθιεράρχης ἐβάστασεν ἐν ἑαυτῷ τά στίγματα Ἰησοῦ Χριστοῦ καί περιέφερεν ἐπαξίως τόν Σταυρόν του καί ἐσιτοδότησεν ἀφειδῶς τό ποίμνιόν του, τόσον ἐν ἡμέραις λιμοῦ πνευματικοῦ (καί ὑλικοῦ), ὅσον καί ἐν ἡμέραις σχετικῆς ἀνέσεως, καί ἐκράτησεν στιβαρᾷ χειρί τό πηδάλιον τῆς ἱερᾶς Ὀλκάδος καί εἰς ὥρας εὐδίας καί εἰς ὥρας κλύδωνος καί ταραχῆς μεγάλης, διό καί λέγουν μετά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν Ἀρχιερεύς» (Ἑβρ. 7, 26).

Ταῦτα γνωρίζομεν καί ἡμεῖς καλῶς, ὡς καί πάντες οἱ ἀνά τόν κόσμον Ἀδελφοί Προκαθήμενοι τῶν Ἁγίων τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησιῶν. Διά τοῦτο καί ἤλθομεν ἔκ τε τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί ἐκ πασῶν τῶν τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, διά νά κομίσωμεν εἰς τόν πολιόν Ἀδελφόν τόν στέφανον τῆς τιμῆς τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία τυγχάνει καί τοῦ Βουλγαρικοῦ Λαοῦ ἡ φιλόστοργος πνευματική Μήτηρ καί ἐπί πολλούς αἰῶνας Τροφός καί Τιθηνός αὐτοῦ, ὡς καί τάς εὐχάς αὐτῆς καί πάσης ἄλλης ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, καί νά διαβεβαιώσωμεν αὐτόν, ἅπαξ ἔτι, περί τῆς ἐν Χριστῷ φιλαδελφίας πάντων ἡμῶν καί τῆς ἀγάπης καί τῆς βαθυτάτης ἐκτιμήσεως τόσον τοῦ ἱεροῦ προσώπου του, ὅσον καί τοῦ θεοφιλοῦς ἔργου του. Ἤλθομεν, ἀκόμη, διά νά εὐχαριστήσωμεν αὐτῷ δι᾽ ὅσα ὑπέρ τῆς εἰρήνης, τῆς εὐσταθείας καί τῆς καλῆς καί ἀδελφικῆς συνεργασίας τῶν Ἐκκλησιῶν θεαρέστως εἰργάσατο, ἄξιος γενόμενος τῶν μακαρισμῶν τοῦ Κυρίου.

Ἑνοῦντες τήν φωνήν ἡμῶν μετ᾽ ἐκείνης τοῦ χριστωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, εὐχόμεθά σοι πάντες, Μακαριώτατε καί Ἁγιώτατε ἀδελφέ, πλουσίαν τήν ἄνωθεν συναντίληψιν εἰς πάντα τόν ὡς ἐπί μήκιστον ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς σου, ἐν ὑγιείᾳ ἀκμαίᾳ κατ᾽ ἄμφω, ἐν εἰρήνῃ πολλῇ, ἐν φωτισμῷ δαψιλεῖ καί ἐν χάριτι πλουσίᾳ. Κύριος δέ ὁ Θεός ἁγιάσαι σε καί ἄξιον ἀναδείξαι σε τῆς ἀπολαύσεως τοῦ αἰωνίου φωτός καί πάντων τῶν ἐπηγγελμένων ἡμῖν ἀγαθῶν. Εἰς ἔτη πολλά καί εὐλογημένα παρά Κυρίου. Ἀμήν.