Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Τσεχίας καί Σλοβακίας, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Χριστοφόρε,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Πατέρες, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ λίαν ἀγαπητά,

Δόξαν ἀναπέμπομεν τῷ Τριαδικῷ Θεῷ ἡμῶν, τῷ ἀνάρχῳ Πατρί, τῷ μονογενεῖ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, τῷ καταξιώσαντι ἡμᾶς μόλις πρό ὀλίγου νά τελέσωμεν τό μυστήριον τῶν μυστηρίων καί νά γίνωμεν κοινωνοί ἀθανάτου ζωῆς, μεταλαβόντες τοῦ Τιμίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Φιλανθρώπου Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τοιουτοτρόπως ἐπληρώθη καί αὖθις εἰς ἡμᾶς σήμερον τό δαβιτικόν «Ἰδού δή τί καλόν ἤ τί τερπνόν ἀλλ᾿ ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό» (Ψαλμ. 132,1), τῆς ἀδελφότητος νοουμένης πνευματικῶς ἐν Χριστῷ.

Ἐλειτουργήσαμεν, Μακαριώτατε ἀδελφέ, σήμερον πρώτην τοῦ μηνός Ὀκτωβρίου, ἡμέραν καθ᾿ ἥν ἑορτάζομεν τήν ἀνάμνησιν τοῦ ἐνταῦθα γενομένου θαύματος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ πάντων τῶν Χριστιανῶν, ἰδίᾳ δέ προστάτιδος τῆς Βασιλευούσης ταύτης Πόλεως, ἐπί τῶν ἡμερῶν Λέοντος τοῦ Μακέλλη, καθ᾽ ὅ ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ Σαλός καί ὁ μαθητής αὐτοῦ Ἐπιφάνιος, ὁ μετέπειτα προκάτοχος τῆς ἡμετέρας Μετριότητος Εὐφήμιος, εἶδον ὀφθαλμοφανῶς κατά τήν ἀγρυπνίαν ἐν τῷ πλησιοχώρῳ περιφήμῳ Ναῷ τῶν Βλαχερνῶν τήν Οὐρανίαν Ἄνασσαν νά σκέπῃ διά τοῦ Μαφορίου αὐτῆς τήν Πόλιν καί τούς πιστούς.

Ὑπό τήν τοιαύτην ἄμαχον καί Θεομητορικήν σκέπην, Μακαριώτατε, ἐπορεύθη ἀνά τούς αἰῶνας καί πορεύεται ἄχρι σήμερον ἡ καθ᾿ ἡμᾶς Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, φέρουσα ἐν τῷ ἀσπίλῳ σώματι αὐτῆς πάντα τά ἀποστολικά γνωρίσματα τῆς ἀναγνωσθείσης σήμερον Ἀποστολικῆς περικοπῆς καί ἀποδείξασα ὅτι «οὐκ εἰς κενόν ἐδέξατο τήν χάριν τοῦ Θεοῦ» (Β´ Κορ. 6,1).

Ἐβεβαίωσε δέ τοιουτοτρόπως ὅτι φέρει ἀναμφισβητήτως τά πειστήρια τῆς εὐαγγελικῆς πολιτείας, ἀφοῦ πάντοτε «συνίστα ἑαυτήν ὡς Θεοῦ διάκονον» τῶν ἀνά τήν οἰκουμένην δι᾿ αὐτῆς ἐκχριστιανισθέντων λαῶν, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ κατά τάς ἀπειραρίθμους δοκιμασίας ἐσωτερικάς καί ἐξωτερικάς, ἐν θλίψεσιν ἀμέτροις διά τάς ἐπισυμβάσας ἀδοκήτως καταστάσεις, ἐν ἀνάγκαις καταπιεστικαῖς, ἐν στενοχωρίαις τῶν κρατούντων, ἐν πληγαῖς ἀφορήτοις, ἐν φυλακαῖς ἐπανειλημμέναις, ἐν ἀκαταστασίαις δαιμονικαῖς, ἐν κόποις διά τήν ἐπιβίωσιν, ἐν ἀγρυπνίαις διά τό ἄδηλον τῆς ἐκβάσεως τῶν πραγμάτων, ἐν νηστείαις ἑκουσίαις καί ἀκουσίαις, ἐν ἁγνότητι δόγματος καί ἤθους, ἐν γνώσει Θεολογίας καί ἀναστροφῆς, ἐν μακροθυμίᾳ θεοπρεπεῖ πρός τούς πειράζοντας, ἐν χρηστότητι φιλοστόργῳ πρός τούς ταλαιπωρουμένους οἰκείους τῆς πίστεως, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ φωτιζομένη καί ἐνεργοῦσα, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ συμφώνως πρός τήν Εὐαγγελικήν περικοπήν τῆς σημερινῆς Κυριακῆς, ἐν λόγῳ ἀληθείας ἀνυποχωρήτου, ἐν δυνάμει Θεοῦ ἀδήλῳ καί ἐκδήλῳ, διά τῶν ὅπλων τῶν δεξιῶν καί ἀριστερῶν τῆς εὐθηνίας καί τῶν πειρασμῶν, διά δόξης θεοσδότου καί ἀτιμίας ἀνθρωποέργου, διά δυσφημίας τῶν ἐκτός τῆς νοητῆς Νηός καί εὐφημίας τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ, ὡς πλάνοι διά τούς πλανωμένους καί ἀληθεῖς διά τούς ὁμοδόξους, ὡς ἀγνοούμενοι ὑπό τῶν ἐφημέρων ἀρχόντων καί ἐπιγινωσκόμενοι παρά τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης, ὡς ἀποθνήσκοντες τήν συνείδησιν καί τό σῶμα κατά τούς ἐγερθέντας διωγμούς καί ἰδού ζῶμεν τῇ χάριτι τοῦ Ἀναστάντος καί τούς νεκρούς ζωοποιοῦντος, ὡς παιδευόμενοι ἀδίκως καί μή θανατούμενοι αἰωνίως, ὡς λυπούμενοι ἐξωτερικῶς ἀεί δέ χαίροντες τήν ψυχήν, ὡς πτωχοί τά ὑλικά πλούτη πολλούς δέ πλουτίζοντες κατά τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, ὡς μηδέν στήριγμα βάσιμον ἔχοντες ἀνθρωπίνως καί τά πάντα κατέχοντες ὡς πλουτοῦντες τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγάθου καί πλουσιοδώρου Θεοῦ.

Μακαριώτατε καί ἅγιε ἀδελφέ,

Καί ἡ καθ᾿ Ὑμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία Τσεχίας καί Σλοβακίας, διά παρομοίων τοῖς ἀνωτέρω χαρακτηριστικοῖς ἐπορεύθη ἀπό αὐτῆς ταύτης τῆς ἱδρύσεώς της ἐκ μέρους τῶν Ἁγίων αὐταδέλφων Ἰσαποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, μαθητῶν γνησίων καί ἀπεσταλμένων τοῦ Ἁγίου καί μεγαλοπνόου Πατριάρχου Φωτίου καί τῆς Μητρός ταύτης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καί πῶς ἄλλως θά ἠδύνατο νά πορευθῇ εἰ μή μιμουμένη τήν ἐνταῦθα φιλόστοργον Μητέρα αὐτῆς, τήν Ἐκκλησίαν τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων, ἡ ὁποία οὐδέν ἕτερον ἐπεζήτησεν ἤ ἐπιζητεῖ ἀπό τῶν κατά πνεῦμα Θυγατέρων καί Ἀδελφῶν της Ἐκκλησιῶν εἰ μή τό ὁμόδοξον τῇ Πίστει καί τό ὁμόηθες ἐν τῷ βίῳ. Ταῦτα ἀμφότερα ἐτήρησεν ὡς θησαυρόν ἀσύλητον ἡ Ὑμετέρα Ἐκκλησία, Μακαριώτατε, διό καί ἐτιμήθη πρό ὀλίγων ἐτῶν διά τῆς ἀποδόσεως αὐτῇ τῆς ἀξίας τῆς αὐτοκεφαλίας ἐκ μέρους τοῦ ἔχοντος ἐν τούτῳ τό κανονικόν δικαίωμα Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Καί ἰδού ζῶμεν, Μακαριώτατε ἀδελφέ, σύνδυο αἱ Ἐκκλησίαι. Καί θά ζῶμεν εἰς πεῖσμα τῶν θνητοψύχων ἐπιγείων συστημάτων καί παρερχομένων ὡς χοῦς πλατειῶν κρατικῶν μορφωμάτων ποικίλων τάσεων καί ἰδεολογιῶν, διότι εἴμεθα τεθεμελιωμένοι ἐπί τήν πέτραν, «ἡ δέ πέτρα ἦν ὁ Χριστός» (Α´ Κορ. 10,4), Ὅστις ἐβεβαίωσεν ἡμᾶς, ὅτι «πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσι» (Ματθ. 16,17) τῆς Νύμφης Αὐτοῦ καί Μητρός ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐπί τοῦ Ὁποίου ὁρμῶντα δαιμονικῶς καί ἀπειλητικῶς διαλύονται ὡς ἀφρός κυματουμένης θαλάσσης τά κύματα τοῦ «ἐχθροῦ (τοῦ) ἀνθρώπου», τοῦ ἀντικειμένου διαβόλου.

Μακαριώτατε ἀδελφέ Ἀρχιεπίσκοπε Τσεχίας καί Σλοβακίας κύριε Χριστοφόρε,

«Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς», ἐπί τῆς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία καί ὡς ἀνθρώπινος ὀργανισμός πολιτεύεται, στοχεύουσα τά ἐπουράνια, ἔνθα ἡ ἀσάλευτος πατρίς ἡμῶν, ἡ Νέα Ἱερουσαλήμ τῶν πρωτοτόκων, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡμεῖς πορευόμεθα ἐνταῦθα, ἐμμένοντες εἰς ὅσα παρά τῶν μακαρίων πατέρων ἡμῶν παρελάβομεν καί τηροῦντες φυλακάς τῷ Κυρίῳ· Ὑμεῖς, εἰς τήν ἰδικήν σας σκοπιάν ἔνθα ὁ Κύριος ἐξελέξατο Ὑμᾶς νέον Ἀρχιεπίσκοπον, ἔχετε τόν ἰδιαίτερον ἀγῶνα καί τήν ποιμαντορικήν εὐθύνην.

Εὐχαριστοῦντες ἐκ καρδίας διά τήν Εἰρηνικήν καί τοσοῦτον οἰκοδομητικήν ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τήν πρωτόθρονον Μητέρα Ἐκκλησίαν, εὐχόμεθα διαπύρως, ὅπως ἡ Ἀρχιεπισκοπεία Ὑμῶν καταστεφθῇ ὑπό ἁπάντων τῶν ὡς ἄνω γνησίων πειστηρίων τῆς Εὐαγγελικῆς Πίστεως καί ζωῆς, εἰς οἰκοδομήν τῶν ἀγαπητῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, Ὑμετέρων δέ πνευματικῶν τέκνων, καί χαράν συμπάσης τῆς θεοπαραδότου Ὀρθοδοξίας, θριαμβευούσης καί ἀγωνιζομένης εἰσέτι.

Καλήν ἐπιστροφήν εἰς τά ἴδια, Μακαριώτατε, καί Κύριος ὁ Θεός εἴθε νά ὁδηγῇ Ὑμᾶς εἰς πᾶσαν κατἈὐτόν νόησιν καί ἐνέργειαν.