Ὁ Ἁγιώτατος Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β´, πληρώσας τό κοινόν χρέος, ἐξεδήμησε πρός Κύριον, ὁ ὁποῖος εἴθε  νά ἀναπαύσῃ τήν ψυχήν του ἐν χώρᾳ ζώντων, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός.

Ὡραματίσθη τήν ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν καί εἰργάσθη διά τήν ἐπίτευξιν αὐτῆς. Διά νά δώσῃ τό στίγμα τῆς παπωσύνης του ἐν προκειμένῳ, μόλις ἕνα ἔτος μετά τήν ἐκλογήν του ἐπεσκέφθη τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί μαζί μέ τόν Πατριάρχην Δημήτριον ἐξήγγειλαν τήν σύστασιν τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς διά τήν ἔναρξιν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων – Ρωμαιοκαθολικῶν. Δέν ἐφείσθη κόπων καί θυσιῶν διά νά μεταφέρῃ τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου εἰς ὅλον τόν κόσμον καί νά συμβάλῃ εἰς τήν ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης. Ἡ ἱστορία ἀσφαλῶς θά ἀναφέρῃ καί τήν ἀποφασιστικήν συμβολήν του εἰς τήν κατάρρευσιν τοῦ ἀθέου κομμουνισμοῦ. Ἐλλείπουν σήμερον οἱ τολμηροί ὁραματισταί ὅπως ἦτο ὁ ἀπελθών Πάπας. Κατά τήν διέλευσίν του ἀπό τήν Ἱεραρχίαν καί δή ἀπό τήν κορυφήν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ἀφῆκε βαθέα τά ἴχνη του ἐπ᾿ αὐτῆς καί ἐπί τῆς ἱστορίας ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος καί ἔθεσεν ἀνεξίτηλον τήν σφραγῖδα τῆς ἰσχυρᾶς προσωπικότητός του. Πολλαί τῶν πρωτοβουλιῶν αὐτοῦ ἀποτελοῦν ἀφετηρίαν ἐξελίξεων συνεχιζομένων εἰσέτι. Ὑπῆρξε πρωτόπορος εἰς πολλά θέματα. Δι᾿  αὐτό καί ὁ θάνατός του ἀποτελεῖ ἀπώλειαν ὄχι μόνον διά τήν Ἐκκλησίαν του ἀλλά καί δι᾿  ὁλόκληρον τόν χριστιανισμόν καί, ἀκόμη εὐρύτερον, διά τήν ἐπιζητοῦσαν τήν εἰρήνην καί τήν δικαιοσύνην παγκόσμιον κοινότητα.

Ἐκφράζομεν τήν βαθεῖαν λύπην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἡμῶν προσωπικῶς διά τήν κοίμησιν τοῦ προσφιλοῦς ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ καί συμμετέχομεν εἰς τό πένθος τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ἑκατομμυρίων Ρωμαιοκαθολικῶν ἀδελφῶν μας.

Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία καί εἴθε ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου νά ἀναδείξῃ ἄξιον κατά πάντα διάδοχον αὐτοῦ ἐκ τῶν πολλῶν προσωπικοτήτων αἱ ὁποῖαι κοσμοῦν τήν ἱεραρχίαν τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 2ᾳ Ἀπριλίου 2005