Ἀδιάλειπτος παραμένει εἰς τήν μνήμην τῆς Ἐκκλησίας ἡ παρουσία τῶν ἐν Κυρίῳ κεκοιμημένων ποιμένων καί λοιπῶν τέκνων αὐτῆς. Πάντας ἐμπιστεύεται εἰς τό ἔλεος τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ. Ὑπέρ πάντων ἀναπέμπει ἐπιμνημοσύνους δεήσεις. Καί διά πάντας προσδοκᾷ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Πράττει τοῦτο καί διά τόν μακαριστόν Πάπαν Ἰωάννην-Παῦλον τόν Β´ ἐξόχως κατά τάς ἡμέρας αὐτάς, ὅτε συμπληροῦται ἔτος ἀπό τῆς εἰς Κύριον ἐκδημίας αὐτοῦ.
Ἡ ἱστορία καταγράφει καί ἀξιολογεῖ τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες συνεσφράγισαν τήν πορείαν αὐτῆς. Ἡ συνείδησις τῆς Ἐκκλησίας ἔχει τά ἰδικά της κριτήρια διά τήν ἀποτίμησιν τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου τῶν ποιμένων αὐτῆς.
Ἡμεῖς, ἐν προκειμένῳ, τοῦτο μόνον ἐπιθυμοῦμεν, ἵνα ὑπογραμμίσωμεν, μνείαν ποιούμενοι τοῦ μακαριστοῦ προσφιλοῦς ἀδελφοῦ ἡμῶν ἐν Κυρίῳ Πάπα Ἰωάννου-Παύλου τοῦ Β´ : Φροντίς τῶν χριστιανῶν, ἰδίως τῶν Ἐπισκόπων καί μάλιστα τῶν ἐν αὐτοῖς πρώτων, ἤτοι τῶν Προκαθημένων τῶν κατά τόπους Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, εἶναι ἡ τήρησις τῆς ἑνότητος καί ἡ ἀποκατάστασις αὐτῆς, ὅπου καί ὅταν αὕτη διασαλεύηται. Ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος Β´ παρέσχε δείγματα ἐμπράκτου ἐνδιαφέροντος πρός τήν κατεύθυνσιν αὐτήν, ὅσον ἀφορᾷ εἰς τήν ἑνότητα μεταξύ τῆς Πρεσβυτέρας καί τῆς Νέας Ρώμης καί συνόλου τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἔσπευσε νά ἐπισκεφθῇ τήν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἕδραν τοῦ Πρώτου τῆς Ὀρθοδοξίας Θρόνου, ἔνθα μετά τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Δημητρίου ἀνεκοίνωσαν τήν σύστασιν Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν. Τό ἔργον τῆς Ἐπιτροπῆς, θετικόν ἀρχικῶς, διεκόπη ἐπί τινα χρόνον, ἐπανελήφθη ὅμως προσφάτως, χάριτι θείᾳ. Εὐελπιστοῦμεν πεπειθότως, ὅτι ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης ὁ διάδοχος αὐτοῦ Πάπας Βενέδικτος Ις´ θά συνενώσῃ μεθ᾽ ἡμῶν καί τῶν ἀδελφῶν Προκαθημένων τῶν Αὐτοκεφάλων καί Αὐτονόμων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τήν ἀναγκαίαν σοφίαν, βούλησιν καί ἀποφασιστικότητα διά τήν ἀποτελεσματικήν προαγωγήν τοῦ διαλόγου τούτου. Ἡ κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ἰωάν. 17,21) εὐόδωσις αὐτοῦ θέλει διανοίξει τήν ὁδόν δι᾽ εὐρυτέραν συνεννόησιν καί καταλλαγήν ὁλοκλήρου τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου.
Πλέον τούτου: ἡ ἀνθρωπότης χρειάζεται σήμερον καί δικαίως ἀπαιτεῖ ἀπό τούς ἡγέτας Ἐκκλησιῶν καί θρησκειῶν συνένωσιν τῶν δυνάμεων, διά τήν προστασίαν τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἐλευθερίας τῶν λαῶν, τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ἔτι μᾶλλον: Διά τήν κατασίγασιν τῶν παθῶν. Τήν ἀποθάρρυνσιν τῶν φανατισμῶν. Τόν ἀποκλεισμόν τῆς βίας, τοῦ τρόμου, τῆς τρομοκρατίας. Τήν τόνωσιν τῆς ἐλπίδος, τῆς ἀλληλεγγύης μεταξύ τῶν κοινωνικῶν ὁμάδων καί τῶν λαῶν, τήν στήριξιν τῶν ἀδυνάτων καί ἀδικουμένων, τήν προστασίαν τῶν παιδίων, τῶν νέων, τῶν γυναικῶν, τῶν ἐμπεριστάτων ἐν γένει.
Ταῦτα εἶχον ἀποτελέσει πρωτεύουσαν μέριμναν τοῦ μακαριστοῦ Πάπα Ἰωάννου-Παύλου Β´, ὅστις εἶχεν ἀμέριστον καί τήν ἡμετέραν συμπαράστασιν εἰς τάς συναφεῖς πρωτοβουλίας.
Ὁ ἀείμνηστος Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος ὁ Β´ ἠθέλησεν ἐκθύμως, ἵνα εὐαρεστήσῃ τῷ Θεῷ, διαποιμάνῃ θεαρέστως τήν ἐμπεπιστευμένην αὐτῷ Ἐκκλησίαν καί διακονήσῃ τόν ἄνθρωπον ἀδιακρίτως. Ἀναμφιβόλως θά μείνῃ εἰς τήν μνήμην πάντων ὡς ὄντως μέγας!