∗∗∗

Τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί Ἱεράρχαι, 

Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Ἁλικαρνασσοῦ κύριε Ἀδριανέ, Ἀρχιερατικῶς Προϊστάμενε τῆς Περιφερείας Φαναρίου – Κερατίου Κόλπου, 

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες, 

Προσφιλέστατοι προσκυνηταί,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

Ἔμπλεοι αἰσθημάτων χαρᾶς, ὑμνοῦμεν καί εὐχαριστοῦμεν τόν ἐν Τριάδι Θεόν, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἠξίωσε σήμερα νά συναχθῶμεν εἰς τόπον ἱερώτατον καί ἱστορικώτατον, τόπον μαρτυρίας καί μνήμης, εἰς τό σεπτόν ἁγίασμα τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν, διά νά συμμετάσχωμεν εἰς τήν πάντοτε συγκλονιστικήν Ἀκολουθίαν τῶν Χαιρετισμῶν καί, παλλομένῃ ψυχῇ καί καρδίᾳ, νά δοξολογήσωμεν τήν εὐλογημένην ἐν γυναιξί Μαρίαν, τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, διά τοῦ τόκου τῆς ὁποίας ἐδόθη ἡμῖν σωτήριος χάρις καί ἐνεπλήσθημεν χαρᾶς μεγάλης. 

Ἐψάλαμε καί ἐφέτος τόν Ἀκάθιστον Ὕμνον, τό ἀριστουργηματικόν αὐτό ποίημα, τό ὁποῖον ἠκούσθη διά πρώτην φοράν κατά τήν θεσπέσιον ἐκείνην νύκτα, τήν γεμάτην θαῦμα καί μυστήριον, ὡς ἐλάχιστον εὐχαριστήριον πρός τήν σώσασαν ἀπό τήν ἐχθρικήν ἐπιβουλήν θαυματουργικῶς τήν Πόλιν -τήν Πόλιν της- Θεομήτορα. Ἐψάλη εἰς τάς ὄχθας τοῦ Κερατίου κόλπου, ἐδῶ, εἰς αὐτό ἀκριβῶς τό σημεῖον, τό ὁποῖον συνεδέθη στενώτατα μέ τήν παρουσίαν της. 

Μεγαλοπρεπές κτηριακόν συγκρότημα περιέβαλλε τόν σημαντικώτερον Ναόν τῆς Θεοτόκου εἰς τήν πρωτεύουσαν τῆς Αὐτοκρατορίας, ὁ ὁποῖος κάποτε ἐδέσποζεν ἐδῶ, μέ «χρυσῷ πεποικιλμένην ὀροφήν», μέ ὀρθομαρμαρώσεις, ψηφιδωτά, ἀργυροῦν ἄμβωνα καί ἐκπάγλου καλλονῆς τέμπλον. Ὅμως, εἰς τήν πορείαν τῶν καιρῶν, πυρκαϊαί καί ἄλλαι δυσχερεῖς συνθῆκαι κατέστρεψαν τά περικαλλῆ κτίσματα, τά δέ σπουδαῖα ἱερά κειμήλια πού ἐφυλάσσοντο ἐδῶ ἐχάθησαν. Κατά τόν 19^ον αἰῶνα, ἡ φιλογενής συντεχνία τῶν Γουναράδων ἐμερίμνησε διά τήν ἀνέγερσιν, εἰς τόν ἴδιον τόπον, αὐτοῦ τοῦ μικροῦ Ναοῦ εἰς τόν ὁποῖον εὑρισκόμεθα. 

Καί ὅμως, παρ᾽ ὅτι ἡ Βυζαντινή αἴγλη παρῆλθεν, ὁ σημερινός Ἱερός Ναός ἐπιβάλλεται εἰς τόν καθένα μέ τήν γλυκύτητα τῆς ταπεινότητός του· τόσον ταιριαστός μέ τήν τιμήν τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, εἰς τήν ταπείνωσιν τῆς ὁποίας ἐπέβλεψεν ὁ Κύριος και τήν κατέστησε κατά σάρκα Μητέρα Του. Και μολονότι χῶρος μικρός, εἶναι μυστηριακῶς περίλαμπρος καί ὡραῖος, τό καταλληλότερον ἴσως σημεῖον διά νά ἐξυμνηθῇ ἡ «ὡραιότητα τῆς Παρθενίας» της καί τό «ὑπέρλαμπρον τό τῆς ἀγνείας» της. Αἱ κατά τήν παρέλευσιν τῶν ἐτῶν περιπέτειαι τοῦ καταβρέκτου ἀπό θρόμβους ἱκεσίας Σεμνείου τούτου, ἀκόμη καί αἱ πυρκαϊαί πού ἐδοκίμασε, φαντάζουν μίμησις τῶν πόνων καί τῶν δυσκολιῶν, τῶν ἐπωδύνων φλογῶν πού κατέκαυσαν τήν καρδίαν τῆς Μητρός τοῦ Θεανθρώπου, καθ᾽ ὅσον αὐτή ἠκολούθει τόν μονογενῆ της Υἱόν εἰς τήν ἀγωνίαν, τό Πάθος καί τόν σταυρικόν θάνατόν Του. Ἐξ αὐτοῦ, βεβαίως, ἔρευσαν ἀστείρευτα πρός τό γένος τῶν ἀνθρώπων τά τῆς Ἀναστάσεως σωτηριώδη νάματα. Ἀστείρευτος ἐπί αἰῶνας καί ἡ πηγή τούτου τοῦ Ἁγιάσματος, προσφέρουσα τήν δρόσον της πρός κάθε προσκυνητήν πού ἐν συνοχῇ καρδίας βοᾷ ἐκ βάθους ψυχῆς τό «χαῖρε» εἰς τήν «ἀκένωτον πηγήν τοῦ ζῶντος ὕδατος», τήν Μαρίαν, τήν «Κυρίαν πάντων ἡμῶν». 

Πλῆθος πιστῶν, τόσον ἐκ τῆς Πόλεως, ὅσον καί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, συρρέει ἐδῶ, διά να ἀντλήσῃ ὑπομονήν καί δύναμιν, στοργήν καί παρηγορίαν ἀπό τήν Βλαχερνίτισσαν, τήν «ζῶσαν καί ἄφθονον πηγήν». Καί ἐκείνη, Ὑπέρμαχος Στρατηγός τοῦ Γένους, σώτειρα τοῦ καθενός μας, σπεύδει νά μᾶς στηρίξῃ. Καί γίνεται «πολλῶν πταιόντων συγχώρησις» καί «λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων», ὡς προσφυῶς τήν ἀποκαλεῖ ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου· λιμήν, εἰς τόν ὁποῖον εὑρίσκει ὁ καθείς καταφύγιον, ἀπαντοχήν, ἀνακούφισιν καί ἀσφάλειαν. Διότι ἔτεκεν, ἐσπαργάνωσεν, ἐγαλούχησε καί ἀνέθρεψε τόν Λυτρωτήν τοῦ παντός, αἱ δέ πρεσβεῖαι της πρός Αὐτόν εἶναι πανσωστικώταται. Διά τάς ἀπείρους εὐεργεσίας της πρός τόν ἄνθρωπον, ὁ Ὑμνῳδός τήν ἀποκαλεῖ «Γέφυραν μετάγουσαν τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν», «ἐλπίδα ἀγαθῶν αἰωνίων» καί «κλίμακα ἐπουράνιον». Ἄς προσέλθωμεν καί ἄς σπουδάσωμεν τό μυστήριόν της· καί μέσα εἰς αὐτό θά εὕρωμεν τήν καταξίωσιν καί τῆς δικῆς μας ζωῆς.   

Ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ τῆς σημερινῆς συνάξεώς μας ἐνταῦθα,  ἐπιθυμοῦμεν νά ἐκφράσωμεν τάς συγχαρητηρίους εὐχάς καί τήν εὐαρέσκειαν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος πρός τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Ἁλικαρνασσοῦ κύριον Ἀδριανόν, Ἐπόπτην τῆς Περιφερείας Φαναρίου – Κερατίου Κόλπου, διά τήν εὐαισθησίαν μέ τήν ὁποίαν φροντίζει διά τήν λειτουργίαν τῶν πολλῶν ἱερῶν ναῶν καί τῶν προσκυνημάτων τῆς περιοχῆς, ἀλλά καί διά τήν εὐρυτέραν πνευματικήν διακονίαν του. Εὐχαριστοῦμεν, ἐπίσης, πάντας τούς φιλογενεῖς συνεργάτας του, μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Ἐντιμότατον καί ἀγαπητόν Πρόεδρον τῆς Κοινότητος κύριον Νικόλαον Καλαμάρην. 

Εἶναι δέ μεγάλη χαρά δι᾽ ἡμᾶς νά ὑποδεχώμεθα εἰς τό θεοφύλακτον τοῦτο ἱερόν σκήνωμα τῆς Πολίτικης Ρωμιοσύνης πλῆθος εὐσεβῶν πιστῶν πού προσῆλθον σήμερα εἰς τήν Χάριν τῆς Θεοτόκου. Καλωσορίζομεν τόν Ἱερώτατον ἀδελφόν, Μητροπολίτην Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς κύριον Παντελεήμονα, ὁ ὁποῖος συνεταξείδευσε μέ ὅμιλον προσκυνητῶν ἀπό τήν θεόσωστον ἐπαρχίαν του, ὡς καί τόν Ὁσιολογιώτατον Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου κ. Βαρθολομαῖον, πού ἦλθεν ἐξ Ἁγίου Ὄρους μέ τήν τιμίαν αὐτοῦ συνοδείαν εἰς τήν Βασιλεύουσαν. Ἐπίσης, ὑποδεχόμεθα μέ πολλήν ἀγάπην τούς καθηγητάς καί τούς μαθητάς τοῦ 3^ου Γενικοῦ Λυκείου Γιαννιτσῶν καί τοῦ Προτύπου Ἐπαγγελματικοῦ Λυκείου Κατερίνης, τήν πολυάριθμον ὁμάδα μελῶν καί φίλων τοῦ πολιτιστικοῦ συλλόγου «Θάμυρις» ἀπό τήν Ξάνθην, ὅπως καί τούς ἐκ Κύπρου προσκυνητάς πού δεικνύουν ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον διά τά ἱερά σεβάσματα τῆς Πόλεως καί δή διά τό ἐν Βαλουκλῆ κοιμητήριον τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν. Εὐχαριστοῦμεν καί πάλιν, ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ, τόν Ἐντιμότατον κ. Στυλιανόν Στεφάνου διά τήν ὑπέρ τοῦ ἐξωραϊσμοῦ τῶν Πατριαρχικῶν τάφων ἔμπρακτον μέριμναν καί φροντίδα του.  

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Εἶναι μεγάλη ἡ συγκίνησίς μας νά σᾶς ἔχωμεν ὅλους ἐδῶ, κοντά μας. Ὁσάκις βλέπομεν τούς ἱερούς Ναούς καί τά ἁγιάσματα τῆς Πόλεώς μας γεμάτα ἀπό εὐσεβῆ λαόν καί δή ἀπό νέους ἀνθρώπους, μέ ἐνδιαφέρον καί ἀγάπην διά τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί τήν παρουσίαν μας ἐνταῦθα, εὐφροσύνη καί ἐλπίδα πλημμυρίζει τήν καρδίαν μας. Σᾶς καλοῦμεν νά ἔρχεσθε -πάλιν καί πολλάκις- διά νά ἀντλῆτε καί ἐσεῖς ὕδωρ ζῶν ἀπό τούς ἀνεξαντλήτους κρουνούς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, νά γίνεσθε κοινωνοί τῆς μυσταγωγίας τοῦ Φαναρίου, καί μέτοχοι τῆς Ἱερότητος τῆς Βλαχέρνας. Τό προσκύνημά σας νά σμίγῃ μέ τάς ἱκεσίας καί τάς δοξολογίας τῶν προγόνων, μέ τά πρόσωπα πού ἀντίκρισαν τήν «ὑπερβατικότητα τῆς Ρωμιοσύνης», τήν «λιβανισμένην καί στεφανωμένην» (Πέργης Εὐάγγελος).

Μέ αὐτάς τάς σκέψεις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας ὑμᾶς, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, πρεσβείαις τῆς ὑμνοσταλάκτου Βασιλίσσης, τῆς θερμῆς Προστάτιδος τῆς Πόλεως, τῆς Παναγίας τῆς Βλαχερνίτισσας, τήν πλουσιόδωρον χάριν καί τό ἀμέτρητον ἔλεος τοῦ σαρκωθέντος προαιωνίου Θεοῦ Λόγου. 

Εἴθε νά ἑορτάσωμεν εὐσεβοφρόνως, σεμνοπρεπῶς καί θεοτερπῶς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου καί τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της. 

Χρόνια πολλά!