* * *

Μακαριώτατε,

Τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἐξοχώτατοι,

Εὐγενεστάτη κυρία Λάτση,

Ἱερώτατε Πρόεδρε τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος Ὑποστηρίξεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου,

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,

Ἐντιμότατοι καί ἀγαπητοί φίλοι,

Ἔμπλεοι αἰσθημάτων χαρᾶς, ἀγάπης καί τιμῆς, ἀπευθύνομεν πρός ὅλους σας ἐγκάρδιον χαιρετισμόν καί πολλάς εὐχαριστίας διά τήν εὐγενῆ παρουσίαν σας εἰς τήν χαρμόσυνον αὐτήν σύναξιν εἰς τούς μοναδικούς χώρους τῆς Ἕδρας τοῦ Κοινωφελοῦς Ἱδρύματος Ἰωάννου Σ. Λάτση. Μέ πολλήν συγκίνησιν ἠκούσαμεν ὅσα προφρόνως ἀνέφεραν διά τό ταπεινόν ἡμῶν πρόσωπον ἡ Εὐγενεστάτη κυρία Μαριάννα Λάτση, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Σμύρνης κύριος Βαρθολομαῖος μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Προέδρου τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος Ὑποστηρίξεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καθώς καί ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Χαλκηδόνος κύριος Ἐμμανουήλ ὡς ἐπίσημος ὁμιλητής, ἐπί τῇ συμπληρώσει τριακονταετίας ἀπό τῆς ἀναρρήσεως τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, εἰς διαδοχήν τοῦ ἀοιδίμου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Δημητρίου, εἰς τόν πάνσεπτον Ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν Οἰκουμενικόν Θρόνον τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἐκκλησίας. Εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας.

30 ἔτη διακονοῦμεν, εὐδοκία καί χάριτι Θεοῦ, τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν καί τό ἐν τῇ Πόλει καί ἀνά τήν οἰκουμένην χριστεπώνυμον πλήρωμα αὐτῆς, φυλάσσοντες τόν ἱερόν τόπον, τόν ὁποῖον ἐλάβομεν εἰς κληρονομίαν ἐκ τῶν Πατέρων μας, τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Γένους, τά προσκυνήματα καί τά ἁγιάσματά μας, τόν τρόπον τοῦ βίου τῶν Ὀρθοδόξων, τήν ὀρθήν πίστιν, τήν ὀρθήν λατρείαν καί τήν εὐσέβειαν, τό ἐκκλησιοτραφές ἦθος καί τήν ὀρθοπραγίαν, ἐν προσευχῇ καί καρτερίᾳ, ἐν ἐπιγνώσει τῆς ἀδιαπτώτου συνοχῆς καί συνεχείας τῶν καθ᾿ ἡμᾶς, γινώσκοντες ὅτι «τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. η’, 28).

Δοξολογοῦμεν τόν πάνδωρον Κύριον δι᾿ ὅσα ἐπεδαψίλευσεν εἰς ἡμᾶς, θεραπεύων τά ἀσθενῆ, ἀναπληρῶν τά ἐλλείποντα καί κρατύνων εἰς ὅσα ἔταξεν ἡμᾶς διάκονον Αὐτοῦ, ἀναφωνοῦντες μετά τοῦ Ψαλμῳδοῦ: «Τί ἀνταποδώσῳ τῷ Κυρίῳ περί πάντων, ὧν ἀνταπέδωκέ μοι;» (Ψαλμ. ριε’, 3). Ὄντως, «ἀνερμήνευτος ἡ τοῦ Θεοῦ πρόνοια, καί ἀκατάληπτος αὐτοῦ ἡ κηδεμονία, ἄρρητος ἡ ἀγαθότης καί ἀνεξιχνίαστος ἡ φιλανθρωπία» (Ἰ. Χρυσόστομος, PG 52, 498).

Ἡ ἑόρτιος σύναξίς μας εἶναι δι᾿ ἡμᾶς, ἐκτός ἀπό καιρός δοξολογίας, καιρός ἐνθυμήσεως. Πάμπολλα καί οὐσιαστικά ὀφείλομεν εἰς τήν γενέτειραν ἡμῶν, τήν «παιπαλόεσσαν» Ἴμβρον, εἰς τήν φύσιν καί τούς ἀνθρώπους της. Ἐνθυμούμεθα ὅλους ἐκίνους, εἰς τούς ὁποίους χρεωστοῦμεν, μετά Θεόν, τά πάντα, τό ζῆν καί τό εὖ ζῆν, τήν ἀγάπην διά τήν Ἐκκλησίαν καί τά γράμματα, τόν φόβον Θεοῦ καί τήν πορείαν μας πρός τήν ἱερωσύνην. Πολλῶν ἕνεκα μνημονεύομεν εὐγνωμόνως τόν μακαριστόν Γέροντα καί εὐεργέτην ἡμῶν, Μητροπολίτην Χαλκηδόνος κυρόν Μελίτωνα, τήν ἐμβληματικήν αὐτήν μορφήν τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τῆς χριστιανικῆς Οἰκουμένης.

Δραττόμεθα, εἰς τό σημεῖον αὐτό, τῆς εὐκαιρίας διά νά ἀναφερθῶμεν καί ἡμεῖς, μετά τήν κυρίαν Λάτση, εἰς τήν μακροχρόνιον φιλίαν καί πνευματικήν σχέσιν, τήν ὁποίαν εἶχεν ὁ Γέροντας μέ τόν ἀείμνηστον Ἰωάννην Λάτσην. Ἀμοιβαία ἐκτίμησις καί ἐμπιστοσύνη, ἀνιδιοτέλεια καί πνεῦμα συνεργασίας, χαρά τῆς ἐπικοινωνίας καί κοινωνία τῆς ζωῆς, ἐχαρακτήριζαν τήν ἀνέφελον σχέσιν τῶν δύο αὐτῶν προσωπικοτήτων, ἡ ὁποία ἀπέβη πολλαπλῶς λυσιτελής διά τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον. Εἴη ἡ μνήμη αὐτῶν αἰωνία!

Ἡ σημερινή ἐπετειακή συνάντησις εἶναι ἐπίσης καιρός ἐπιγνώσεως καί ἀπολογισμοῦ. Καθ᾿ ὅλην τήν μακροχρόνιον ἐκκλησιαστικήν διακονίαν μας ἐνεπιστεύθημεν τήν δύναμιν τοῦ διαλόγου, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τό προσφορώτερον μέσον διά τήν ἐπίλυσιν διαφορῶν καί προβλημάτων, εἶναι δέ καί θεμελιῶδες αἴτημα τῆς πίστεώς μας. Ἀπειλήν συνιστᾷ πάντοτε ἡ ἀκοινώνητος ἐσωστρέφεια, ὁ αὐτοεγκλεισμός καί ὁ παραλογισμός τοῦ στείρου μονολόγου, καί ποτέ ὁ διάλογος, ὅπου δέν ὑπάρχουν «χαμένοι». Οὐδείς ἐξ ἡμῶν, ὁ ὁποῖος ζῇ αὐθεντικῶς τήν χριστιανικήν πίστιν καί τήν κλῆσιν τοῦ Θεοῦ, δύναται νά παραμείνῃ εἰς τό ταμιεῖον του. Θά ἐξέλθῃ διά νά μαρτυρήσῃ, λόγῳ καί ἔργῳ, περί τοῦ εὐαγγελίου τῆς σωτηρίας, περί τῆς ἐλθούσης χάριτος καί τῆς ἐρχομένης Βασιλείας τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μέ ἀκεραίαν αὐτήν τήν πεποίθησιν, ἀφιερώσαμεν τήν ζωήν μας εἰς τήν προώθησιν τῆς διορθοδόξου συνεργασίας, τῆς διαχριστιανικῆς καί τῆς διαθρησκειακῆς προσεγγίσεως, τῆς εἰρήνης καί τῆς καταλλαγῆς. Ἠγωνίσθημεν κατά τοῦ θρησκευτικοῦ φονταμεντα-λισμοῦ, τῆς μισαλλοδοξίας καί τῆς βίας «ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ». Ἀνελάβομεν ποικίλας πρωτοβουλίας διά τήν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί διά τήν ἀνάδειξιν τῶν πνευματικῶν καί ἠθικῶν ριζῶν τῆς συγχρόνου οἰκολογικῆς κρίσεως. Προηγάγομεν τόν διάλογον τῆς Ἐκκλησίας μέ τόν σύγχρονον κόσμον. Δέν ἐσιγήσαμεν ἀπέναντι εἰς τάς ἐξελίξεις, αἱ ὁποῖαι θίγουν τόν ἄνθρωπον καί τήν ἐλευθερίαν του, ἀπό ὅπου καί ἄν προέρχωνται. Ἐναντίον τῶν τάσεων μετατροπῆς τοῦ ἀνθρώπου εἰς μετρήσιμον μέγεθος, ἐτονίσαμεν τό μυστήριον καί τήν ἀξιοπρέπειαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τόν ἀπόλυτον σεβασμόν του. Παρά τό γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἀσχολεῖται μέ τήν πολιτικήν ἐν τῇ στενῇ ἐννοίᾳ τοῦ ὅρου, ἡ μαρτυρία της ἐν τῷ κόσμῳ συνέβαλε καί συμβάλλει εἰς τόν ἐξανθρωπισμόν τῆς πολιτικῆς, ἐν τῇ ἐννοίᾳ ὅτι ἄξων καί τῆς πολιτικῆς ζωῆς εἶναι δι᾿ αὐτήν ὁ κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθείς ἄνθρωπος. Τίποτε δέν δικαιολογεῖ τήν παραβίασιν τῆς ἱερότητος τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τήν καταπάτησιν τῶν δικαιωμάτων του. Καί ἡ ἱστορία τοῦ πολιτικοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ἀδύνατον νά γραφῇ χωρίς ἀναφοράν εἰς τήν φιλάνθρωπον συμβολήν τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Ἔχομεν μίαν παράδοσιν πίστεως, ἡ ὁποία ἀπελευθερώνει ἀνεξαντλήτους δυνάμεις μαρτυρίας καί κατ᾿ ἀλήθειαν ζωῆς. Ἐντός τῆς αὐξανομένης ἀσαφείας καί ἀμφισημίας τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, εἰς μίαν ἐποχήν ὑποχωρήσεως τῆς κοινωνικῆς εὐαισθησίας καί συρρικνώσεως τῶν κοινωνικῶν κατακτήσεων, ἡ συμβολή τῆς κοινωνικῆς ἐμπειρίας καί διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀποκτᾷ ἰδιαιτέραν ἐπικαιρότητα. Ἐάν τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος συνδέεται μέ τήν ἐγκαθίδρυσιν καί τήν ἀνάπτυξιν τοῦ «πολιτισμοῦ τῆς ἀλληλεγγύης», τότε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ κατ᾿ ἐξοχήν κοινοτική καί κοινωνική μορφή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἔχει νά προσφέρῃ πολλά καί ἀνεκτίμητα εἰς τόν ἄνθρωπον. 

Συμβολήν πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν καί ἔκφρασιν τοῦ πνεύματος καί τῆς μαρτυρίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν χῶρον τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς κοινωνικῆς προσφορᾶς, ἀποτελοῦν καί αἱ δράσεις τῶν δύο Ἱδρυμάτων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, τοῦ Ἱδρύματος Ὑποστηρίξεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Μή Κυβερνητικῆς Ὀργανώσεως Oecumenica, τό πρῶτον μέ ἱστορίαν 18 καί τό δεύτερον 15 ἐτῶν, τά μέλη τῶν ὁποίων ἠθέλησαν νά τιμήσουν τήν ἡμετέραν ἐπέτειον διά τῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώσεως. Εὐχαριστοῦμεν, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Προέδρου τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Σμύρνης κυρίου Βαρθολομαίου, πάντα τά φιλογενῆ μέλη τῶν δύο Ἱδρυμάτων καί τούς προθύμους συνεργάτας των, διά τήν σημαντικήν προσφοράν των εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τήν κοινωνίαν καί τόν πολιτισμόν.

Μακαριώτατε, ἐκλεκτή ὁμήγυρις,               

Μέ αὐτάς τάς σκέψεις, εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας καί πάλιν τήν Εὐγενεστάτην κυρίαν Μαριάνναν Λάτση διά τήν ἀγάπην της καί διά τήν ἀσύγκριτον φιλοξενίαν. Ὑπενθυμίζομεν καί ὑπογραμμίζομεν ὅτι κάθε τιμή καί ἐκδήλωσις σεβασμοῦ πρός τό πρόσωπον τοῦ Πατριάρχου ἀπευθύνεται καί ἀνήκει εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, καί ἀποτελεῖ ἀναγνώρισιν τῆς προσφορᾶς του πρός τόν λαόν τοῦ Θεοῦ καί τήν οἰκουμένην ὅλην. Θερμάς εὐχαριστίας ἐκφράζομεν πρός Ὑμᾶς, Μακαριώτατε ἀδελφέ, διά τήν ἐξόχως τιμητικήν δι᾿ ἡμᾶς παρουσίαν Σας, καθώς καί πρός πάντας ὑμᾶς διά τήν συμμετοχήν καί τάς ἐγκαρδίους εὐχάς πρός τήν ἡμῶν Μετριότητα, αἱ ὁποῖαι μεγάλως μᾶς ἐνισχύουν εἰς τήν διακονίαν μας. 

Μέ χαράν καί εὐγνωμοσύνην ἀσπαζόμεθα ἀδελφικῶς καί πατρικῶς πάντας, εὐχόμενοι πρός ὑμᾶς τιμιώτατοι ἀδελφοί, ἀγαπητοί φίλοι καί προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ, ὑγείαν ἀκλόνητον καί πᾶσαν ἄνωθεν εὐλογίαν. Ὁ ὑπερουράνιος Θεός, «ὁ ποιῶν μεγάλα καί θαυμάσια, ἔνδοξά τε καί ἐξαίσια», νά σᾶς σκέπῃ καί νά ὁδηγῇ τά διαβήματά σας εἰς ὁδόν εἰρήνης.

Εὐχαριστοῦμεν καί πάλιν θερμῶς!