* * *
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σηλυβρίας κύριε Μάξιμε, Ἀρχιερα-τικῶς Προϊστάμενε τῆς Περιφερείας Ὑψωμαθείων,
Εὐλαβέστατοι Πατέρες,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Οἱ εὐχαριστιακές συνάξεις κατά τάς Πατριαρχικάς χοροστα-σίας μας εἰς τάς διαφόρους Κοινότητας τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς ἐνισχύουν τήν πίστιν ὅλων μας καί ἀποτελοῦν ἀφορμή χαρᾶς καί ἐγκαυχήσεως δι᾽ ἡμᾶς προσωπικῶς, καθώς μᾶς δίνουν τήν εὐκαιρία νά ἐπικοινωνήσουμε πρόσωπον πρός πρόσωπον μέ τό ἐνταῦθα προσφιλέστατον ποίμνιόν μας. Ἡ χαρά καί ἡ συγκίνησί μας ὅμως σήμερα εἶναι μεγαλυτέρα, καθώς ἐπισκεπτόμεθα, ὅπως κάθε ἔτος τέτοια ἡμέρα, τήν οἰκοκυρευ-μένην Κοινότητα τῆς Παναγίας Βελιγραδίου, ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μάρτυρος Τρύφωνος, καθώς ἡ μνήμη τοῦ προστάτου τῶν κηπουρῶν, ἀνθοκόμων, γεωργῶν καί ἐν γένει ἀγροτῶν, ἐτιμᾶτο, διά τόν λόγον αὐτόν, ἰδιαιτέρως καί εἰς τήν γενέτειράν μας τήν Ἴμβρον.
Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀφήνει κάτι ἀπό τόν ἑαυτόν του, ἀπό τήν καρδιά του, ἐκεῖ ὅπου πρωτοεῖδε τό φῶς τῆς ἡμέρας. Καί αὐτό τό κάτι μετουσιώνεται ἀργότερα σέ νοσταλγία, σέ ἀνάμνησι, σέ πνευματικό δεσμό διαρκῆ καί ἀκατάλυτο, ὁ ὁποῖος χαρίζει γλυκύτητα εἰς τήν ζωήν. Αὐτό συνέβη καί εἰς τήν δική μας περίπτωσι με τήν πανήγυρι τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος στήν Ἴμβρο τῶν παιδικῶν μας χρόνων. Ἡ θύμησίς της ὡδήγησε τά βήματά μας τήν ἡμέραν αὐτήν πρό τριετίας εἰς τήν πατρῴαν γῆν, γιά νά εὐλογήσουμε τά ἐγκαίνια ἑνός παλαιοῦ ἐξωκκλησίου στό χειμωνιάτικο Σχοινούδι, τό ὁποῖον ἀνεκαινίσθη ἐκ βάθρων, μέ εὐγενική δωρεά τῆς Ἰμβριακῆς Ἑνώσεως Μακεδονίας – Θρᾴκης καί τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου, Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Ἴμβρου καί Τενέδου κ. Κυρίλλου. Ἡ δέ ἀναστήλωσις αὐτή συνέβαλε μεγάλως καί εἰς τήν ἀναβίωσιν τοῦ λαμπροῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος στό νησί.
Κάθε ἀνέγερσις ἤ ἀνακαίνισις ἑνός ναοῦ εἶναι πηγή ἐλπίδος, ὅτι ἡ κανδύλα τῆς πίστεως θά συνεχίσῃ νά καίῃ, ἔστω καί ἄν πνέουν ἐνάντιοι ἄνεμοι, ἔστω καί ἄν οἱ συνθῆκες εἶναι ἀντίξοες καί τό περιβάλλον ἀφιλόξενον. Τήν μεγάλην αὐτήν ἀλήθειαν διαπιστώσαμε ἰδίοις ὄμμασι μόλις πρότριτα, κατά τήν μετάβασιν καί ὀλιγόωρον παραμονήν μας εἰς τά Τίρανα, γιά νά ἐπιτελέ-σωμεν χρέος ἱερόν, νά προστῶμεν τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας τοῦ μακαριστοῦ ἀδελφοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας Ἀναστασίου εἰς τόν περίλαμπρον ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τό κόσμημα αὐτό τῆς Ἀλβανικῆς πρωτευούσης πού ὁ ἴδιος ἀνήγειρεν ἐκ βάθρων, ὅπως καί τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἀλβανίας, τήν ὁποίαν κυριολεκτικῶς ἀνέστησεν ἐκ τῆς τέφρας της.
Διακατεχόμενοι ἀκόμη ἐντόνως ἀπό αἰσθήματα βαθείας συγκινήσεως, ἐπιθυμοῦμε νά μοιρασθοῦμε σήμερα μαζί σας ὡρισμένες σκέψεις μας ἐν εἴδει μνημοσύνου τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Πρωθιεράρχου. Ὁ ἐκλιπών Προκαθήμενος ἀρχικῶς ὡρίσθη ὡς Πατριαρχικός Ἔξαρχος καί ἐντός συντόμου χρονικοῦ διαστή-ματος ἐξελέγη ὑπό τῆς περί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας, διά τάς πολλάς ἰκανότητας καί τάλαντα, τά ὁποῖα τοῦ ἐχάρισε ἁπλόχερα ὁ Θεός καί τά ἔθεσε ἀπό νεαρᾶς ἡλικίας εἰς τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἀναφέραμε καί εἰς τόν ἐπικήδειον λόγον μας. Ἦταν ἡ πλέον ἐνδεδειγμένη, ἡ ἀρίστη ἐπιλογή τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπέρ τῶν ἐμπεριστάτων Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἀλβανίας, καθώς ὁ Ἀναστάσιος ὄχι μόνον ἀπεδείχθη καθ᾽ ὅλα ἄξιος τῆς κλήσεώς του, ἀλλά ὑπερέβη καί τήν πλέον αἰσιόδοξον προσδοκίαν μέ τό θαῦμα πού ἐπέτυχε.
Ἐπί τριάντα τρία συναπτά ἔτη, ὁ μακαριστός ἀδελφός ὥργωσεν, ὡς ἄλλος καλός γεωργός, τό ἐν Ἀλβανίᾳ γεώργιον τοῦ Κυρίου καί ἔφερε καρπόν πολύν καί πλούσιον. Ἔστησε ἐκ τοῦ μηδενός μίαν Ἐκκλησίαν μέ ὑποδειγματικήν διοικητικήν δομήν, ἐμπνευσμένον κατηχητικόν καί ποιμαντικόν ἔργον καί παραδει-γματικήν φιλανθρωπικήν καί κοινωνικήν δρᾶσιν. Ὁ Ἀναστάσιος ἔδωσε κυριολεκτικῶς τά πάντα στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, ὅλο του τό εἶναι, τελικῶς δέ καί τό ἴδιο του τό σῶμα, τό ὁποῖο ἐδέχθη μέ εὐγνωμοσύνη ἡ Ἀλβανική γῆ, ἐντός τῆς ὁποίας ἀναπαύεται πλέον ἀπό προχθές.
Ὅπως συνήθιζε νά λέγῃ: «Ἐμεῖς μαζεύουμε τίς πέτρες πού μᾶς πετάνε ὅσοι πολεμοῦν τό ἔργο μας καί κτίζουμε μέ αὐτές ἐκκλησίες καί σχολεῖα»! Τελικῶς, ὅμως, ὁ Ἀρχεπίσκοπος Ἀναστά-σιος, ἐνταφιασμένος πλέον σέ εἰδική κρύπτη κάτω ἀπό τόν Ναό τῆς Ἀναστάσεως, ἔγινε ὁ ἴδιος ἡ ἀσάλευτη πέτρα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας, ἰσχυροποιῶντας τά θεμέλιά της, ὥστε «καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Εἴη ἡ μνήμη Ἀναστασίου Ἀρχιεπισκόπου αἰωνία καί ἄληστος! Εἴθε οἱ προσευχές του νά ἀναδείξουν ἄξιον διάδοχον, φορέα τοῦ πνεύματός του καί συνεχιστήν τοῦ ἔργου του. Νά ἔχουμε ὅλοι τήν εὐχή του!
Περαίνοντες τόν λόγον, συγχαίρομεν, ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς σημερινῆς πανηγύρεως, τόν ἀκάματον Ἐπόπτην τῆς Περιφερείας Ὑψωμαθείων καί λίαν ἀγαπητόν ἡμῖν ἐν Χριστῷ ἀδελφόν ἅγιον Σηλυβρίας, ὁ ὁποῖος πασχίζει νυχθημερόν ὑπέρ τῶν συμφε-ρόντων καί τῆς Κοινότητος αὐτῆς, καθώς καί τήν ὑπό τήν προεδρείαν τῆς Εὐγενεστάτης κυρίας Βασιλικῆς Κατσώνη Ἐκκλη-σιαστικήν Ἐπιτροπήν Παναγίας Βελιγραδίου, καί ὅλους τούς ποικιλοτρόπως ἐνισχύοντας τό ἔργο της, διά τούς κόπους αὐτῶν καί τήν φροντίδα νά κρατήσουν ἄσβεστον καί ὄντως ἀκοίμητον τήν κανδήλαν τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ σκηνώματος τῆς δόξης Κυρίου.
Ἡ χάρις καί ἡ μεσιτεία τοῦ παναρίστου Μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Τρύφωνος πρός τόν Κύριον εἴθε νά σᾶς συνοδεύῃ ὅλους πάντοτε εἰς τήν ζωήν καί τά ἔργα σας. Χρόνια πολλά καί εὐλογημένη εἴσοδο εἰς τό κατανυκτικόν Τριῴδιον!
