Ὁσιώτατε ἅγ. Πρωτεπιστάτα,
Ὁσιώτατε ἅγ. Καθηγούμενε,
Ἐξοχώτατοι,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Μέ τήν δοξολογικήν ἀναφοράν τοῦ Ὀνόματος τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, εἰσερχόμεθα αὐτήν τήν φθινοπωρινήν ἑσπέραν εἰς τό σεβάσμιον σκήνωμα τῆς παλαιφάτου καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος, διά νά συμπανηγυρίσωμεν ὁμοῦ ἅπαντες τήν κοινωνίαν τῶν προσώπων, ἀφορμήν λαμβάνοντες ἀπό τήν ἐπέτειον τῆς συμπληρώσεως διακοσίων ἐτῶν ἀπό τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ νέου Καθολικοῦ αὐτῆς.
Εἴκοσι καί πλέον ἔτη ἐκ τῶν πανδήμων ἑορτασμῶν τῆς Χιλιετηρίδος τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς, καί εἴμεθα πάλιν ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν, ὡς ὁ ποιμήν μετά τῶν λογικῶν αὐτοῦ προβάτων, ἐκφράζοντες τήν ἀμέριστον συμπαράστασιν καί ἱεροκανονικήν ἡμῶν προστασίαν καί πρόνοιαν πρός τόν Ἁγιορειτικόν καί πρός σύνολον τόν Μοναχισμόν, ὡς ταχθέντες ὑπό τῆς Προνοίας τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἱερά Μονή Ξενοφῶντος δέν εἶναι τόπος καί τρόπος ἄγνωστος δι΄ἡμᾶς τούς ἐν Φαναρίῳ ἀσκουμένους. Ἡ ὑπό τήν πεπνυμένην καί σοφήν ποδηγεσίαν ὑμῶν, ἅγιε Καθηγούμενε, Ἀδελφότης, γνωρίζει καλῶς λίαν νά τιμᾷ, νά συμπαρίσταται, νά συμπορεύηται, νά πολιτεύηται διά καρδίας ἀγαπώσης πολύ καί εἰλικρινῶς τήν Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν. Οἱ λόγοι καί αἱ πράξεις, ἡ θεοφιλής διακονία σας ἀποτελεῖ διακονίαν συγκυρηναίου κατά τήν ἄρσιν τοῦ τιμίου τῆς Κωνσταντινουπόλεως Σταυροῦ. Αἱ συχναί καί ἐποικοδομητικαί προσκυνηματικαί ἐπισκέψεις σας μετά τῶν ἐν Κυρίῳ τέκνων σας εἰς Φανάριον, ἐνισχύουν τούς ἀκαταλύτους πνευματικούς δεσμούς μεταξύ Ἁγίου Ὄρους καί Μητρός Ἐκκλησίας, ἀποτελοῦν δέ παράδειγμα πρός μίμησιν εἰς ἀρκετάς περιπτώσεις, καθώς Ἁγιορείτης ἄνευ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου δέν δύναται νά ὑπάρξῃ, δέν νοεῖται. Οὕτω διδάσκει ἡ Ἱστορία, ἰδίως ἡ τῶν τελευταίων αἰώνων.
Διό καί λαβόντες τήν πρόσκλησιν ὑμῶν διά τήν ἑορταζομένην ἐπέτειον, ἐθεωρήσαμεν αὐτήν ὡς ἐκ Θεοῦ εὐλογίαν ἵνα ἐπισκεφθῶμεν καί πάλιν τόν ἅγιον αὐτόν Τόπον πατροποθήτως, καί ἵνα συναντηθῶμεν μετά τῶν ἐνταῦθα ἐνασκουμένων τέκνων τῆς ἡμῶν Μετριότητος. Ὅλοι οἱ Ἁγιορεῖται εἶσθε τέκνα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, τοῦ Κωνσταντινουπόλεως. Ὅλοι οἱ Ἁγιορεῖται εἶσθε τμῆμα τῆς καρδίας τοῦ Πατριάρχου σας, ὁ ὁποῖος καθ΄ἑκάστην ἀγωνιᾷ καί προσεύχεται διά τήν προκοπήν καί σωτηρίαν τῶν ψυχῶν σας. Ὅλοι οἱ Ἁγιορεῖται ἀνεξαιρέτως εἶσθε εὐπρόσδεκτοι ἐν Φαναρίῳ διά νά ἰδῆτε ἐκ τοῦ σύνεγγυς τόν βίον καί τήν Πολιτείαν τῆς Μαρτυρικῆς Μητρός Ἐκκλησίας, νά κοινωνήσητε μετά τῶν ἀλαλήτων στεναγμῶν ἡμῶν, μετά τῶν μόχθων καί θυσιῶν μας ὑπέρ τῆς Χριστοῦ Ἀληθείας, ὑπέρ τῶν πνευματικῶν τιμαλφῶν τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους.
Ἐν Φαναρίῳ, ἅγιε Καθηγούμενε, ὡς ἠμπορεῖτε καί ὑμεῖς ὡς τακτικός προσκυνητής τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων αὐτοῦ νά βεβαιώσετε, ὑπάρχει καί λειτουργεῖ ἀδιακόπως τό μεταλλεῖον τῆς Χριστοῦ πίστεως, τῆς πίστεως, ὡς τήν ἐλάβομεν ἐκ τῶν Πατέρων ἡμῶν. Ἐν Φαναρίῳ ζῶμεν προσευχόμενοι καί προσευχόμεθα διά νά ζήσωμεν ἐν Κυρίῳ τήν ἀληθινήν ζωήν. Ἐν Φαναρίῳ ἀντλοῦμεν ἐκ τοῦ φρέατος τῆς παραδόσεως ὕδωρ ἀγάπης θυσιαστικῆς, ὥστε νά δροσίζωμεν καί νά ἀναπαύωμεν πάντα ἄνθρωπον ποθοῦντα νά διδαχθῇ τήν Ἀλήθειαν.
Μέ αὐτήν τήν Ἀλήθειαν εἰς τάς ἀποσκευάς καί εἰς τάς καρδίας ἡμῶν, ἤλθομεν καί αὐτήν τήν φοράν διά νά τήν μεταδώσωμεν πρός πάντας ὑμᾶς  ὡς Ὁδόν πορείας, ὡς Ἀνάστασιν ἐκ τῶν πτώσεων ἑκάστου, ὡς ἄδυτον Φῶς τῆς Καινῆς ἡμέρας.
Καλῶς σᾶς εὕρομεν, ἅγιε Καθηγούμενε, σεβαστοί πατέρες, τέκνα ἐν Κυρίῳ πολυφίλητα.
Ἡ Χάρις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἴη μόνιμον ἐφόδιον τοῦ ἐν βίῳ ἀγῶνος ἡμῶν τε καί ὑμῶν.