
H A.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας, την Κυριακή, 6 Οκτωβρίου 2024, στο συνεδριακό κέντρο International Convention Centre, με τη συμμετοχή χιλιάδων πιστών.
Με τον Παναγιώτατο συλλειτούργησαν οι Αρχιερείς Σεβ. Αυστραλίας κ. Μακάριος, Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, ο εν Αυστραλία του Πατριαρχείου Ρουμανίας κ. Μιχαήλ, Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ και Σεβαστείας κ. Σεραφείμ, και οι Θεοφιλ. Πέρθης κ. Ελπίδιος, Αδελαΐδος κ. Σιλουανός, Μελβούρνης κ. Κυριακός, Χώρας κ. Ευμένιος, Βρισβάνης κ. Βαρθολομαίος, Μιλητουπόλεως κ. Ιάκωβος, Μαγνησίας κ. Χριστόδουλος, και Νικοπόλεως κ. Θεμιστοκλής, εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Παρέστη ο Εξοχ. Πολιτειακός Πρωθυπουργός της Νέας Νοτίου Ουαλίας κ. Chris Minns.
Εκκλησιάστηκαν Κληρικοί, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Μ.τ.Χ.Ε., ο Υφυπουργός Πολιτισμού Εξοχ. κ. Ιάσων Φωτήλας, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβερνήσεως, με τον Πρέσβη της Ελλάδος στην Καμπέρα Εξοχ. κ. Σταύρο Βενιζέλο, Πρέσβεις και διπλωμάτες διαφόρων κρατών, πολιτικοί, βουλευτές, και άλλοι επίσημοι.
Τον Παναγιώτατο καλωσόρισε εγκαρδίως ο Πολιτειακός Πρωθυπουργός, ο οποίος αναφέρθηκε στην εκατονταετηρίδα της Ι. Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, ενώ ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος, περιστοιχούμενος από τα μέλη της Ι. Επαρχιακής Συνόδου, αναφέρθηκε στο νέο Σύνταγμα της Ι. Αρχιεπισκοπής, που ενέκρινε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Θρόνου.
Στην αντιφώνησή του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αναφέρθηκε στην βαθιά πίστη των πρώτων Ελλήνων μεταναστών, οι οποίοι από τις πρώτες ενέργειες τους στο νέο τόπο που εγκαταστάθηκαν ήταν να αναγείρουν ιερούς Ναούς, και επαίνεσε τους Ομογενείς γιατί παρά την πρόοδο, την επιτυχία και την ευημερία τους, ποτέ δεν λησμόνησαν την πατρίδα, την πατρώα ευσέβεια και την πίστη των προγόνων τους.
“Δικαίως η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία και η ημετέρα Μετριότης εγκαυχώμεθα διά την εδώ Ομογένειαν, ήτις αποτελεί εκλεκτόν ποίμνιον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την διαποίμανσιν του οποίου ανέλαβε προ πέντε ετών ο ιερώτατος Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, εις διαδοχήν του μακαριστού μεγάλου ιεράρχου Στυλιανού. Δεν απέστειλεν ενταύθα η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία Ιεράρχην τον τυχόντα, αλλά Μακάριον τον από Χριστουπόλεως, άνδρα λόγιον και πεπαιδευμένον, πνευματικόν τέκνον ηγαπημένον, τον οποίον εστερήθημεν από την διακονίαν και την υπηρεσίαν της Μητρός Εκκλησίας πλησίον μας, αλλά εθεωρήσαμεν ότι διά την Αυστραλίαν αξίζει ικανός οιακοστρόφος, Ποιμενάρχης πιστός και αφωσιωμένος εις το Ιερόν Κέντρον, διά να καλλιεργήση αυτήν την αγάπην και τον άρρηκτον σύνδεσμον, παντί σθένει και πάση δυνάμει, και εις το εμπιστευθέν εις αυτόν ποίμνιον.
Αυτήν την αφοσίωσιν και τον σεβασμόν και την αγάπην προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον επαινούμεν, τέκνα ηγαπημένα, διότι η Μεγάλη Εκκλησία διετήρησεν εις καιρούς δυσχειμέρους και ενιαυτούς αυχμηρούς την Ορθόδοξον πίστιν των Πατέρων μας και τας παραδόσεις της Ρωμηοσύνης και την γλώσσαν και την παιδείαν και την φιλοσοφίαν και πάντα τα τιμαλφή του Γένους. Ο σύνδεσμος μετά του ιερού Κέντρου του Φαναρίου δεν είναι υπόθεσις ιστορική ή απλώς εθιμική, συναισθηματική, αλλά ουσιαστική, διότι διά της συναφείας αυτής εξασφαλίζεται η ενότης μετά της καθόλου Εκκλησίας, αλλά και η ευθυδρομία και η ευστάθεια της Τοπικής Εκκλησίας. Ασφαλώς, τοιαύτη ενότης μετά της Μητρός Εκκλησίας, προϋποθέτει την αρραγή ενότητα της Τοπικής Εκκλησίας, εν τω προσώπω του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου.”
Αναφερόμενος στο νέο Σύνταγμα της Ι. Αρχιεπισκοπής, ο Πατριάρχης, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι “πρόκειται περί ἑνός ἀρίστου, ἐκ πάσης ἀπόψεως, κειμένου, τό ὁποῖον θεραπεύει τάς συγχρόνους διοικητικάς καί ποιμαντικάς ἀνάγκας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας”, και παραδίδοντας το στον Αρχιεπίσκοπο τόνισε:
“Αναμφηρίστως, η πλέον καινοτόμος και ρηξικέλευθος πρόνοια του νέου Συντάγματος είναι η σύστασις της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου, η οποία θα αποτελή από τούδε και εφ᾽ εξής το ανώτατον ιεροκανονικόν εκείνο σώμα το οποίον θα διαρρυθμίζη τα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής υπό την προεδρίαν και πρωτοστασίαν του ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Μακαρίου, προς τον οποίον και πάλιν εκφράζομεν τον έπαινον και την ευαρέσκειαν της Μητρός Εκκλησίας και της ημών Μετριότητος προσωπικώς διά τας τολμηράς αποφάσεις και διά την ριζικήν αυτήν αλλαγήν εις τα πράγματα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, ήτις διέρχεται ημέρας ήδη λαμπράς υπό την στιβαράν και πεπνυμένην πηδαλιουχίαν του. Αυτό το Νέον Σύνταγμα παραδίδομεν σήμερον εν εγκαυχήσει πολλή και με χρηστάς ελπίδας εις τας χείρας του Αρχιεπισκόπου και αγαπητού αδελφού κ. Μακαρίου, ευχόμενοι εκ βαθέων, όπως η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας συνεχίση και υπό το νέον καθεστώς την αγλαόκαρπον και ανοδικήν της πορείαν, εις δόξαν του Ονόματος του Θεού και έπαινον της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.”
Μετά την Απόλυση, ο Οικουμενικός Πατριάρχης χειροθέτησε ένδεκα νέους Άρχοντες, οι οποίοι μαζί με τους ήδη υπάρχοντες στην Αυστραλία, θα αποτελέσουν τον πυρήνα του νεοσύστατου Τάγματος Οφφικιαλίων της Αρχιεπισκοπής. Απευθυνόμενος στους νέους Άρχοντες ο Παναγιώτατος επεσήμανε:
“Η ύπαρξις του σώματος των Οφφικιαλίων, των άλλως καλουμένων Αρχόντων, του αρχαίου τούτου θεσμού, αποκτά διά την Μεγάλην Εκκλησίαν ιδιαιτέραν σπουδαιότητα διά την πολυσήμαντον αποστολήν και πρωτεύθυνον διακονίαν του Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως. Θα ελέγομεν ότι οι Οφφικιάλιοι τυγχάνουν οι πρεσβευταί της Μεγάλης Εκκλησίας ανά την Υφήλιον, οίτινες μεταλαμπαδεύουν το φως εκ της ακοιμήτου κανδήλας του Φαναρίου, εις πάσαν περίστασιν έτοιμοι προς υπεράσπισιν των απαραγράπτων ιεροκανονικών προνομιών του καθ᾽ ημάς Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου. Εις την ιστορικήν διαχρονίαν της Μεγάλης Εκκλησίας παρατηρούνται ποικίλαι εναλλαγαί, εις το είδος, τον αριθμόν και το περιεχόμενον των Οφφικίων, αλλά αδιαστάτως οι φέροντας ταύτα ησθάνοντο, πέραν της εξιδιασμένης τιμής, κυρίως την βαρείαν ευθύνην της διακονίας και της μαρτυρίας υπέρ της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.”
Στη συνέχεια επαίνεσε την πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας για την ίδρυση του «Τάγματος του Σωτήρος Χριστού», των Αρχόντων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου στην Αυστραλία, υπό τήν προεδρία του Ἐντιμολ. Άρχοντος κ. Ανδρέου Λιβέρη, για τον καλύτερο συντονισμό της αποστολής των Οφφικιαλίων στην πέμπτη ήπειρο.
_________
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου