***

Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Αὐστραλίας κύριε Μακάριε,

Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Βρισβάνης κύριε Βαρθολομαῖε,

Ἐκλεκτοί συνδαιτυμόνες,

Ἡ συνάντησις ἡμῶν εἰς τόν ὡραῖον αὐτόν χῶρον ἀποτελεῖ τήν τελευταίαν εἰς τήν σειράν τῶν εὐκαιριῶν γνωριμίας μετά τῶν νεοπαγῶν Ἐπισκοπῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας. Χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως διά τήν ἐνταῦθα πρόσωπον πρός πρόσωπον κοινωνίαν καί ἐπιθυμοῦμεν νά ἀπευθύνωμεν εὐγνώμονας καί καρδιακάς εὐχαριστίας πρός τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Αὐστραλίας κύριον Μακάριον, τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Βρισβάνης κύριον Βαρθολομαῖον καί πρός πάντας ὑμᾶς, ἀδελφοί καί τέκνα, διά τήν εὐλογητήν ταύτην συνεστίασιν καί τόν συμπνευματισμόν.

Λέγομεν ὅτι χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως, ἐπειδή ἡ μείζων περιοχή τῆς Κουινσλάνδης ἀποκτᾷ διά πρώτην φοράν Ἐπίσκοπον καί τοῦτο συνιστᾷ μεγάλην εὐλογίαν διά τόν λαόν, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ ἰδιαιτέρως τήν Ἐκκλησίαν καί παραμένει πιστός εἰς τάς παραδόσεις καί τάς ἀξίας τοῦ Γένους. Καί ἑάν ἡ ἀρχή εἶναι τό ἥμισυ τοῦ παντός, τότε εἴμεθα πολύ αἰσιόδοξοι διά τήν περαιτέρω πορείαν τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Βρισβάνης, ἀφοῦ ὁ ὅλος καταρτισμός της ἐγένετο ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κυρίου Μακαρίου μέ σοβαρότητα καί μεθοδικότητα, ἀλλά καί ἐπειδή ἐτέθη ἐπί κεφαλῆς της ὁ Θεοφιλέστατος κύριος Βαρθολομαῖος, κληρικός μέ πολλά χαρίσματα, πλουσίαν πεῖραν καί διοικητικάς ἱκανότητας.

Παρά τήν ἵδρυσιν τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Βρισβάνης, ὁμοῦ μετά τῶν λοιπῶν πέντε Ἐπισκοπῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, αὐτή παραμένει μία καί ἀκατάτμητος Ἐπαρχία τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, συμφώνως προς τάς προβλέψεις τοῦ νέου Συντάγματος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, τό ὁποῖον κατηρτίσθη μέ πολύν κόπον καί μελέτην ἐκ μέρους τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου, τῶν Θεοφιλεστάτων Ἐπισκό-πων καί πλειάδος εἰδικῶν ἐπιστημόνων καί ἐνεκρίθη ὁμοφώ-νως ὑπό τῆς περί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου κατά τήν συνεδρίαν τοῦ παρελθόντος Αὐγούστου. Πράγματι, αὐτή ἡ καθοριστική διά τά ἐν Αὐστραλίᾳ ἐκκλησιαστικά πράγματα ἀλλαγή ἦτο ἐπιβεβλημένη, καθώς τό προηγούμενον Σύνταγμα, καταρτισθέν ἐν ἔτει 1959, ἦτο πεπαλαιωμένον καί εἰς πολλάς περιπτώσεις ἀλυσιτελές καί ἐλλιπές.

Πλειστάκις, κατά τήν διάρκειαν τῆς παρούσης ἱεραποδημίας μας, ἔχομεν ἀναφερθῆ εἰς τήν ἀποστολικήν παράδοσιν, ἡ ὁποία δέν σχετίζεται μόνον πρός τήν δογματικήν διδασκαλίαν, τήν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας ἤ τήν λατρευτικήν καί μυστηριακήν ζωήν, ἀλλά καί μέ τήν ἐκκλησιαστικήν διοίκησιν καί διακυβέρνησιν, διότι ἐντός τοῦ παναγίου Σώματος τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑφίστανται τοιούτου εἴδους δυϊστικαί περιχαρακώσεις. Τά πάντα συνιστοῦν καί ὑπηρετοῦν, ἀλλά και τά πάντα ἐκπορεύονται ἐκ τοῦ Ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ Κυρίου καί εὑρίσκονται ἐντός τοῦ ἑνιαίου ὅλου τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας. Συνεπῶς, ἡ ἀπόκλισις ἐκ τῆς παραδεδομένης ἱεροκανονικῆς διασπονδυλώσεως τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ροπή πρός κοσμικά πρότυπα ὑποσκάπτει τά θεμέλια τῆς ὑγιοῦς ἐκκλησιολογίας.

Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας ἀφορᾷ εἰς τό ὅλον αὐτῆς καί δέν δύναται νά ὑπάρχῃ μερικῶς καί ἀποσπασματικῶς εἰς ὡρισμένας μόνον ἐκφάνσεις αὐτῆς, διό καί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον προφρόνως ἀπεδέχθη τάς σχετικάς προτεινο-μένας ρυθμίσεις ὑπό τοῦ ἀδελφοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυρίου Μακαρίου. Δέν πρόκειται ἀσφαλῶς περί νομῆς τῆς ἐξουσίας, ἀλλά περί πιστότητος εἰς τήν ἀρχέγονον ἐκκλησιολογικήν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τήν Ἀποστο-λικήν παράδοσιν. Αἱ ἀποκλίσεις ἐκ τῆς εὐθείας αὐτῆς ὁδοῦ πολλάκις εἰς τό παρελθόν ὡδήγησαν τήν Ἐκκλησίαν εἰς τήν διασάλευσιν τῆς ἑνότητος καί τήν δημιουργίαν σχισμάτων καί παρασυναγωγῶν ἐπί ἀπωλείᾳ ψυχῶν, διό καί ὁ Ποιμενάρχης σας, ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετά τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς Ἱεροῦ Κέντρου, ἠθέλησε νά διορθώσῃ τάς στρεβλώσεις καί τά λάθη τοῦ παρελθόντος.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐκλεκτά,

Ἔχετε τό προνόμιον καί τήν εὐλογίαν τῆς διαβιώσεως εἰς τήν μεγάλην καί φιλόξενον χώραν τῆς Αὐστραλίας, μέ ἐλευθερίαν, εὐμάρειαν καί εὐοιώνους προοπτικάς διά τό μέλλον. Γνωρίζομεν ὅμως, ὅτι πάντοτε εἰς τήν καρδίαν σας ὑπάρχει ἡ νοσταλγία τῆς πατρίδος. Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία πρωτίστως εἶναι ἡ Κιβωτός τῆς Σωτηρίας ἀλλά καί ἡ Κιβωτός τῆς διαφυλάξεως τῶν τιμαλφῶν τοῦ Γένους, καί ὡς ἐκ τούτου εἶναι ὁ μοναδικός τρόπος νά μή ἀπολέσητε ποτέ τόν σύνδεσμον μετά τῆς πατρίδος, καθώς εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἀκούετε τήν ὡραίαν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, τήν μητρικήν γλῶσσαν τοῦ πνεύματος, ὡς ἀπεκλήθη, καί συναναστρέ-φεσθε μέ τούς ἀδελφούς Ἕλληνας καί μοιράζεσθε τάς κοινάς ἀγωνίας καί καημούς. Να διακονῆτε τήν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν μας μετά ἀκλονήτου πιστότητος εἰς ὅσα παρελάβετε ἐκ τῶν πατέρων ἡμῶν. Διατηρήσατε τά ἤθη καί τάς ἀξίας τοῦ Γένους καί εὔχεσθε ὑπέρ τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τοῦ Πατριάρχου σας.

Μέ αὐτάς τάς ὀλίγας σκέψεις, κατακλείομεν τήν προσλαλιάν μας καί ἐκφράζομεν τάς πολλάς εὐχαριστίας τῆς ἡμῶν Μετριότητος πρός τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Αὐστραλίας κύριον Μακάριον καί τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Βρισβάνης κύριον Βαρθολομαῖον, κομίζοντες πᾶσιν ὑμῖν τήν ἀγάπην καί τήν στοργήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί εὐλογοῦντες ἅπαντας πατρικῶς καί Πατριαρχικῶς. Ὅλα τά καλά τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοί καί τέκνα!