
***
Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Αὐστραλίας κ. Μακάριε,
Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,
Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Μελβούρνης κ. Κυριακέ,
Ἐκλεκτοί ἐργαζόμενοι, συνεργάτες, συντελεστές καί ἐθελοντές τοῦ φιλανθρωπικοῦ προγράμματος «Οἱ πέντε ἄρτοι», τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας,
Μέ βαθεῖαν καί ἰδιαιτέραν ἱκανοποίησιν εὑρισκόμεθα, μετά τῶν τιμίων καί ἐκλεκτῶν Συνοδῶν μας, εἰς τό σπουδαῖον τοῦτο ἔργον «Οἱ πέντε ἄρτοι», ἔμπνευσιν καί ὁραματισμόν τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Μακαρίου, πρός τόν ὁποῖον καί ἀπευθύνομεν θερμοτάτας συγχαρητηρίους προσρήσεις καί ἀπονέμομεν εἰς αὐτόν τόν δίκαιον τῆς Ἐκκλησίας ἔπαινον καί τήν εὐαρέσκειαν τῆς ἡμῶν Μετριότητος προσωπικῶς.
Πρόκειται δι᾽ ἕν μεγαλόπνοον ἔργον, ἐκτεινόμενον καθ᾽ ἅπασαν τήν διακαιοδοσίαν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, τό ὁποῖον φιλοδοξεῖ νά προσφέρῃ εἰς τούς ἐν ἀνάγκαις εὑρισκομένους συνανθρώπους μας τόν «ἄρτον τόν ἐπιούσιον», ἤτοι τά ἀναγκαιότατα πρός ἐπιβίωσιν, ἄνευ τῆς παραμικρᾶς θρησκευτικῆς, κοινωνικῆς, ἐθνικῆς ἤ ἄλλης τινός διακρίσεως. Πάντοτε ἡ Ἐκκλησία προσφέρει ἀδιακρίτως τήν βοήθειαν καί τήν ἀρωγήν της, διότι ἄλλως θά ἔπαυε νά εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ φιλανθρωπία τῆς Ἐκκλησίας οὐδόλως γνωρίζει σύνορα καί κανόνας, ἀλλά παρέχεται ἀφειδῶς εἰς πάντας, ἀκόμη καί εἰς αὐτούς τούς ἐχθρούς, ὡς μᾶς διδάσκει ἡ παραβολή τοῦ «Καλοῦ Σαμαρείτου», συμφώνως πρός τήν ὁποίαν ὁ εὔσπλαχνος Σαμαρείτης, τύπος ἀσφαλῶς τοῦ Χριστοῦ, παρά τό γεγονός ὅτι ἀνῆκεν εἰς διάφορον τῶν Ἰουδαίων ἐθνικήν ὁμάδα, προσφέρει τήν βοήθειάν του εἰς τόν ἐμπεσόντα εἰς τούς ληστάς Ἰουδαῖον.
Τό βασικόν, λοιπόν, χαρακτηριστικόν γνώρισμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς φιλανθρωπίας εἶναι, ἀσφαλῶς, ἡ πρός ὅλους παροχή της, χωρίς οἱανδήποτε διάκρισιν, ὑπολογισμόν καί ὑστεροβουλίαν. Ἐπιπροσθέτως, ἡ ἐλεημοσύνη τῆς Ἐκκλησίας διακρίνεται ἀπό τόν κοινωνικόν ἀκτιβισμόν ἤ ἄλλας μορφάς κοινωνικῆς προνοίας καί φιλανθρωπίας, διότι ἔχει μερικά ἀκόμη θεμελιώδη χαρακτηριστικά, τά ὁποῖα διά βραχέων θά προσπαθήσωμεν νά ἀναπτύξωμεν, ἀκριβῶς ἐκ τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου καί μάλιστα ἐκ τῆς διηγήσεως τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων. Τήν διήγησιν αὐτήν διασώζουν τόσον ἡ συνοπτική παράδοσις τῶν Εὐαγγελίων, ὅσον καί τό τέταρτον Εὐαγγέλιον τοῦ ἡγαπημένου μαθητοῦ Ἰωάννου μέ ἐλαχίστας διαφοράς.
Ἐκ τῶν εὐαγγελικῶν διηγήσεων καθίσταται φανερόν ὅτι τό πρῶτον μέλημα τοῦ Κυρίου δέν εἶναι ἡ παροχή ὑλικῆς τροφῆς καί ἡ κάλυψις τῶν βιοτικῶν ἀναγκῶν τοῦ πλήθους, ἀλλά ἡ προσφορά τοῦ λόγου: «ἐλάλει αὐτοῖς περί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καί τούς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰᾶτο» (Λκ. θ´, 11). Ὁ Κύριος ἐπιθυμεῖ νά χορτάσῃ τά πλήθη διά τοῦ ἀγγέλματος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, διό καί δίδει σημεῖα τῆς Ἐρχομένης Βασιλείας, ἰώμενος τούς ἀσθενεῖς καί τούς κακῶς ἔχοντας. Τοιουτοτρόπως, ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἄν καί οὐδόλως παραθεωρεῖ τήν ἀξίαν καί τήν ἀναγκαιότητα τῆς ὑλικῆς τροφῆς καί τῶν ἀγαθῶν ἐν γένει, ὅμως, συγχρόνως, δέν παραλείπει νά προτρέπῃ: «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Μτ. ς´, 33).
Ἀξιοπρόσεκτος τυγχάνει καί μία λεπτομέρεια εἰς τήν σχετικήν διήγησιν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου: «Καί ἐξελθών ὁ Ἰησοῦς εἶδε πολύν ὄχλον καί ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοῖς, ὅτι ἦσαν ὡς πρόβατα μή ἔχοντα ποιμένα» (Μκ. ς´, 34). Τό βασικόν κίνητρον τοῦ Κυρίου διά τόν χορτασμόν τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ εὐσπλαχνία. Συνεπῶς, ἡ φιλανθρωπία καί ἡ ἐλεημοσύνη τῆς Ἐκκλησίας προέρχονται ἐκ τῆς ἐλεήμονος καρδίας καί δέν ἀποτελοῦν εἶδος κοινωνικῆς ἐργασίας καί καταξιώσεως τῆς Ἐκκλησίας ὡς ὀργανισμοῦ εὐποιίας, παρά τό γεγονός ὅτι ἡ προσφορά της εἰς τόν τομέα αὐτόν πλειστάκις ὑπερβαίνει τάς ἀντιστοίχους πρωτοβουλίας τοῦ Κράτους.
Εἰς αὐτήν ἀκριβῶς τήν προοπτικήν, ὁ Ἱερώτατος ἀδελφός Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος καί οἱ περί αὐτόν ἐκλεκτοί συνεργάται καί ἐθελονταί, μέ πρῶτον τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Μελβούρνης κ. Κυριακόν, ὑλοποιοῦν τό σπουδαῖον, τόσον ἀριθμητικῶς ὅσον καί ποιοτικῶς, ἔργον παροχῆς ἑκατοντάδων μερίδων φαγητοῦ, ἐπί καθημερινῆς βάσεως, εἰς τούς ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι, ἄνευ αὐτῆς τῆς συνδρομῆς, θά ἐδυσκολεύοντο νά τραφοῦν ἀξιοπρεπῶς καί, ἐνδεχομένως, τινές ἐξ αὐτῶν θά ἐστρέφοντο εἰς τήν παρανομίαν. Ἡ παροχή, λοιπόν, «ἑνός πιάτου φαγητοῦ» κατά τό δή λεγόμενον, δέν σημαίνει μόνον τόν χορτασμόν τῆς πείνης, ἀλλά τήν ἐξασφάλισιν ἑνός ἐπιπέδου ἀξιοπρεποῦς διαβιώσεως καί σημαντικήν συμβολήν εἰς τήν κοινωνικήν εἰρήνην.
Σαφέστατα ἡ ἀπολυτοποίησις καί εἰδωλοποίησις τῆς τροφῆς καί τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν συνιστᾷ ἐκτροπήν, διότι «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλά ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ» (Μτ. δ´, 4). Ὅμως, τυγχάνει ἐξ ἴσου ἀληθές ὅτι ἡ ἐξασφάλισις τοῦ ἐπιουσίου ἄρτου τυγχάνει ἀπόλυτος προϋπόθεσις διά τήν διατήρησιν τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καί ἄρα τῆς δυνατότητος νά καταστῇ κοινωνός τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας θεραπεύει τάς ὑλικάς ἀνάγκας τοῦ ἀνθρώπου, προσευχομένη ταυτοχρόνως καί διά τήν πνευματικήν ἀναγέννησιν αὐτοῦ.
Κατακλείοντες τόν λόγον, ἐκφράζομεν τήν εὐαρέσκειαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τόν ὁλοκάρδιον ἔπαινον τῆς ἡμῶν Μετριότητος προσωπικῶς διά τό ἐνταῦθα ἐπιτελούμενον τιτάνιον εὐαγγελικόν ἔργον τοῦ «χορτασμοῦ τοῦ πλήθους», τόσον πρός τόν Ἱερώτατον ἀδελφόν Ἀρχιεπίσκοπον κ. Μακάριον, ὁ ὁποῖος τό ἐνεπνεύσθη καί τό ὑλοποίησεν, ὅσον καί πρός ἅπαντας τούς ἐμπλεκομένους, τούς διᾶ πολλῆς ἀγάπης καί διακριτικότητος συνδραμόντας καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπον. Προτρέπομεν δέ καί τούς λοιπούς ἀδελφούς Ἐπισκόπους ὅπως υἱοθετήσουν καί ὑλοποιήσουν τό παρόν, ἀναγκαῖον διά τήν σύγχρονον κοινωνίαν, πρόγραμμα καί εἰς τάς κατά τόπους Ἐπισκοπάς, ὄχι μόνον διά νά δώσουν τήν καλήν καί ἔμπρακτον μαρτυρίαν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, ἀλλά κυρίως διά νά ἀνταποκριθοῦν εἰς τήν προτροπήν τοῦ Κυρίου, «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. κε´, 40).
Ἡ χάρις καί ἡ εὐλογία τοῦ ἐλεήμονος καί φιλευσπλάχνου Θεοῦ εἴησαν μετά πάντων ὑμῶν, ἀδελφοί και τέκνα!