* * *

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σηλυβρίας κύριε Μάξιμε,

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Μέ συγκίνησιν, χαράν καί κατάνυξιν συνήχθημεν σήμερον εἰς τήν γενέτειραν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, διά νά τιμήσωμεν ἐν λειτουργικῇ συνάξει, τήν πανίερον μνήμην του καί τήν συμπλήρωσιν ἑκατονταετίας ὅλης ἀπό τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεώς του εἰς τό Ἀρεταίειον Νοσοκομεῖον Ἀθηνῶν.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾷ τούς Ἁγίους της, οἱ ὁποῖοι εἶναι σάρξ ἐκ τῆς σαρκός της. Ἀνήκουν εἰς τόν πυρῆνα της καί ἐνσαρκώνουν τήν ζωήν, τήν ἀποστολήν καί τήν ἐλπίδα της. Εἶναι συνοδῖται, οἰκεῖοι καί φίλοι, συγγενεῖς καί συμπολῖται, προστάται καί στήριγμα τῶν πιστῶν, ὑπόδειγμα καί κανών διά τήν ζωήν των. Οἱ ἀθλοφόροι μάρτυρες, οἱ θεομέθυστοι ἀσκηταί, οἱ ἀνυποχώρητοι ἀγωνισταί καί ὁμολογηταί τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, οἱ φιλάνθρωποι καί πτωχοτρόφοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, νέοι καί παιδιά, ὅλοι εἶναι φορεῖς θείων χαρισμάτων καί εἰκονίζουν τήν δόξαν τῆς Ἀναστάσεως καί τήν φωτοχυσίαν τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτό τό ἄρρητον φῶς ἀκτινοβολεῖ καί ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὁ ἔνδοξος «γόνος Σηλυβρίας».

Ὁ Ἅγιός μας ἐγεννήθη τήν 1^ην Ὀκτωβρίου 1846, ἐδῶ, εἰς τόν ἅγιον τοῦτον τόπον, ὡς πέμπτον τέκνον μιᾶς εὐσεβοῦς οἰκογενείας. Ὁ μικρός Ἀναστάσιος ἔμελλεν, ἄνωθεν εὐδοκίᾳ καί χάριτι, νά καταστῇ ὁ ἠγαπημένος Ἅγιος τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος εἰς τήν νῆσον Αἴγιναν, ἱδρυτής καί πάτρων τῆς ὁποίας εἶναι ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὅπου διῆλθεν ἐν προσευχῇ καί φιλανθρώπῳ διακονίᾳ τήν τελευταίαν δεκαετίαν τοῦ ἐπιγείου βίου του, ὅπου εὑρίσκεται ὁ τάφος καί τό ἱερόν σκήνωμά του, ἀποτελεῖ πανορθόδοξον προσκύνημα, τόπον παραμυθίας καί ἰάσεων παντοδαπῶν. Ὁ ἐντυπωσιακός νεόδμητος ναός πλησίον τῆς Μονῆς καί οἱ ἀνά τήν οἰκουμένην περικαλλεῖς ναοί τοῦ Ἁγίου μαρτυροῦν τήν εὐγνωμοσύνην καί τόν σεβασμόν ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐβίωσαν θαυμαστά γεγονότα καί μεγάλας εὐεργεσίας ἀπό τόν Ἅγιον Νεκτάριον.

Ὅπως ἡ ζωή ὅλων τῶν Ἁγίων, ἔτσι καί ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ὑπῆρξεν ἄνευ ὅρων ἀφιέρωσις εἰς τόν Σωτῆρα Χριστόν, καί ἐφαρμογή καί διακονία τῶν οὐρανίων προσταγμάτων του. Εἰς ὅλας τάς στιγμάς καί τάς φάσεις τῆς ζωῆς του, ὁ Ἅγιός μας ἦτο ὁ ταπεινός κῆρυξ καί ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, πλήρης σεμνότητος, πραότητος καί ἀγάπης, συγχωρητικός καί ἀνεξίκακος. Αὐτό τό πνεῦμα τῆς ταπεινοφροσύνης, τήν ἐκκοπήν τοῦ ἰδίου θελήματος, καί τήν ἱερότητα τῆς διακονίας τοῦ πλησίον ἐκφράζει καί ἡ θεολογία καί ἡ ἀξιόλογος συγγραφική παραγωγή τοῦ Ἁγίου.

Μέ τήν ἀπόλυτον ταύτισιν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μέ τόν Χριστόν συνδέεται καί ἡ τιμή πού ἀποδίδει πρός τήν Θεοτόκον, τήν ὁποίαν ἐξυμνεῖ καί δοξολογεῖ ὡς «φωτός καθαρωτέραν», «ἀκτίνων λαμπροτέραν», «ἀγγέλων ὑπερτέραν», ὡς «πηγήν ἀθανασίας» καί «χαρᾶς ἡμῶν αἰτίαν». Ἡ ἀγάπη τοῦ Ἁγίου πρός τήν Παναγίαν ἐνσαρκώνει καί ἐκφράζει τόν μέγαν σεβασμόν καί τήν ἀφοσίωσιν ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν πρός τήν Θεομήτορα. 

Σήμερα, ἀντιμέτωποι μέ τήν φοβεράν πανδημίαν τοῦ κορωνοϊοῦ Covid-19, ὅλοι μας στρεφόμεθα πρός τήν Παναγίαν Δέσποιναν καί ἐκζητοῦμεν ἴασιν, παρηγορίαν καί ἐλπίδα. Εἰς τήν εὐσέβειαν τοῦ λαοῦ μας, ἡ Θεοτόκος, ἡ «ἐλπίς πάντων τῶν Χριστιανῶν», εἶναι ἡ «Γιάτρισσα», ἡ ὁποία θεραπεύει καί διώκει τάς νόσους, ἰᾶται τήν κάκωσιν τοῦ σώματος καί τό ἄλγος τῆς ψυχῆς. «Χαλεπαῖς ἀρρωστίαις καί νοσεροῖς πάθεσιν ἐξεταζομένῳ Παρθένε, σύ μοι βοήθησον, τῶν ἰαμάτων γάρ ἀνελλιπῶς σε γινώσκω, θησαυρόν πανάμωμε τόν ἀδαπάνητον», ψάλλουμε στίς Παρακλήσεις πρός τήν Παναγία.

Ἱερώτατε ἅγιε ἀδελφέ καί προσφιλέστατα τέκνα,

Ἡ τιμή πρός τούς Ἁγίους καί τήν Ἁγιόπρωτον Θεοτόκον εἶναι ἄξων τῆς ζωῆς τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. Κατά τό προσφυῶς λεχθέν, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «πορεύεται εἰς τήν ἱστορίαν μέ τά βήματα τῶν Ἁγίων». Ὅπως θεολογικώτατα ἀπεφάνθη καί ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος (Κρήτη, 2016), «ἡ ἁγιότης εἶναι μετοχή τοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ ‘κοινωνίᾳ τῶν ἁγίων’». Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, «δέν νοεῖται ἁγιότης τοῦ ἀνθρώπου ἐκτός τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ‘ὅ ἐστιν ἡ Ἐκκλησία’ (Ἐφεσ. α´, 23)» (Ἐγκύκλιος, § 4). Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὑπῆρξε πρότυπον τῆς ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν ζωῆς «ἐν Ἐκκλησίᾳ», ἡ ὁποία εἶναι ὁ τόπος καί ὁ τρόπος τῆς ἀνακαινίσεως τῶν πάντων διά τῆς σωτηριώδους θείας Οἰκονομίας. Εἰς τήν συνείδησιν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ Σηλυβρία, ἡ πατρίς τοῦ «ἐνθέρμου θεράποντος Χριστοῦ» καί «γνησίου φίλου τῆς ἀρετῆς» Ἁγίου Νεκταρίου, θά παραμείνῃ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος τόπος ἁγιωσύνης καί ἁγιασμοῦ, προσκύνημα πανίερον, πηγή ἰαμάτων.

Περαίνοντες τόν λόγον, ἐπιθυμοῦμεν νά ἐκφράσωμεν τήν Πατριαρχικήν μας εὐαρέσκειαν πρός ὑμᾶς, Ἱερώτατε ἀδελφέ ἅγιε Σηλυβρίας, δι᾽ ὅσα κατωρθώσατε, εἰς σύντομον χρονικόν διάστημα, ὡς Ποιμενάρχης τῆς θεοτηρήτου ταύτης Ἐπαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ἐδώκατε εἰς αὐτήν ζωήν, συνεργασθήκατε εὐδοκίμως μέ τάς τοπικάς ἀρχάς, ἐκινητοποιήσατε τούς ἁπανταχοῦ Σηλυβριανούς, ἐκτίσατε Μητροπολιτικόν οἶκον μέ τό ὡραῖον ναΐδριόν του. Σᾶς συγχαίρομεν καί δεόμεθα τοῦ δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας, πρεσβείαις τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου τοῦ Θαυματουργοῦ, νά κρατύνῃ τήν διακονίαν σας ἐδῶ καί εἰς τήν Περιφέρειαν Ὑψωμαθείων, Ἐπόπτης τῆς ὁποίας εἶσθε.

Εὐχαριστοῦμεν πάντας ὑμᾶς, ἀδελφοί καί τέκνα, διά τήν παρουσίαν σας σήμερον ἐν Σηλυβρίᾳ. Ὁ Θεός νά σᾶς χαρίζῃ ὑγείαν καί πᾶσαν ἄνωθεν εὐλογίαν. Χρόνια πολλά!

_________

Φώτο: Νίκος Μαγγίνας / Οικουμενικό Πατριαρχείο