Το απόγευμα του Σαββάτου, 5 Οκτωβρίου, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, αναγορεύτηκε, σε ειδική τελετή στο Κεντρικό Αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ, επίτιμος Διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, της Ι. Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, η οποία είναι συνδεδεμένη με το ως άνω Πανεπιστήμιο.
Για το έργο και την προσφορά του Παναγιωτάτου μίλησε ο Αναπληρωτής Κοσμήτορας της Σχολής Ελλογιμ. κ. Φίλιππος Καριατλής. Σημειώνεται ότι ο Παναγιώτατος είναι ο πρώτος που τιμάται με τον τίτλο του επιτίμου Διδάκτορος από αυτήν την Θεολογική Σχολή.
Στην ομιλία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, με τίτλο “Η αναγκαιότης του συνοδικού φρονήματος”. εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς το Ακαδημαϊκό Συμβούλιο για την ιδιαίτερη τιμή προς το πρόσωπο του, επισημαίνοντας ότι αυτές οι τιμές αντανακλούν πάντοτε στην Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως. Αναφερόμενος στη σημασία του συνοδικού πολιτεύματος στην Εκκλησία, ο Πατριάρχης, μεταξύ άλλων, επεσήμανε:
“Αισθανόμεθα, και από τούτου του επισήμου βήματος, την ανάγκην να διαδηλώσωμεν ότι η Συνοδικότης εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία δεν νοείται ως σύστημα ανάλογον της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, όπου αι Εκκλησίαι εκλαμβάνονται και νοούνται ως Ομόσπονδα Κρατίδια με κύριαρχον χαρακτηριστικόν την αριθμητικήν αντιπροσώπευσιν και τας ισοπεδωτικάς λογικάς, ενίων εκ των Ορθοδόξων Εκκλησιών σήμερον. Το συνοδικόν φρόνημα της Εκκλησίας εκφράζεται, αυθεντικώ τω τρόπω, υπό δύο απαραιτήτους και απαρεγκλίτους προϋποθέσεις:
Προϋπόθεσις πρώτη: το αξίωμα ή μάλλον το χάρισμα και η ευθύνη του Πρώτου. Η Συνοδικότης άνευ του Πρωτείου, και τανάπαλιν, συνιστούν σχήμα όχι μόνον οξύμωρον αλλά και ανύπαρκτον. Ήδη ο 34ος Κανών των Αγίων Αποστόλων θέτει το ασφαλές πλαίσιον και την ισόρροπον σχέσιν μεταξύ της Συνόδου και του Πρώτου «Τους επισκόπους εκάστου έθνους ειδέναι χρη τον εν αυτοίς πρώτον, και ηγείσθαι αυτόν ως κεφαλήν, και μηδέν τι πράττειν άνευ της εκείνου γνώμης· εκείνα δε μόνα πράττειν έκαστον, όσα τη αυτού παροικία επιβάλλει, και ταις υπ’ αυτήν χώραις. Αλλά μηδέ εκείνος άνευ της πάντων γνώμης ποιείτω τι. Ούτω γαρ ομόνοια έσται, και δοξασθήσεται ο θεός, δια Κυρίου, εν αγίω Πνεύματι· ο Πατήρ, και ο Υιός, και το άγιον Πνεύμα»[6], ως λέγει ο θεόγραπτος κανών. Σημειωθήτω, βεβαίως, ότι ο Πρώτος δεν υφίσταται τιμής ένεκεν, διότι άνευ του Πρώτου δεν είναι δυνατόν να υπάρξη Σύνοδος. «Όπου, συνεπως, σύνοδος, εκεί και πρωτείο. Και όπου πρωτείο, εκεί και Σύνοδος», θα σημειώση και πάλιν ο πολύς μακαριστός Περγάμου Ιωάννης. Βεβαίως, το Πρωτείον του Οικουμενικού Θρόνου είναι σήμερον ο λίθος του προσκόμματος δια μερικάς εκ των νεοπαγών Εκκλησιών, αλλ’ ως ελέχθη, η πρόταξις και μάλιστα η υπερτροφική ανάπτυξις της Συνοδικότητος εις βάρος του Πρωτείου συνιστά οθνείαν αλλοίωσιν της Ορθοδόξου εκκλησιολογίας και επικίνδυνον εκτροπήν εκ των ιεροκανονικώς παραδεδομένων.
Προϋπόθεσις δευτέρα: η συνοδικότης ουδόλως δύναται να υφίσταται εκτός των θεσπισθέντων υπό των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων όρων και ορίων. Παρά την υιοθέτησιν εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου και νεοφανών μορφών συνοδικής αυτοσυνειδησίας, ως λόγου χάριν, της Συνάξεως των Προκαθημένων, αλλά και την, επί ίσοις όροις, συμμετοχήν και των νεοτεύκτων Εκκλησιών εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον, οφείλομεν να τονίσωμεν ότι ο θεσμός της Πενταρχίας είναι απολύτως ιεροκανονικός και απαράγραπτος. Λέγει χαρακτηριστικώς, εν προκειμένω, ο μέγας της Εκκλησίας δογματικός Πατήρ, Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Σύνοδός εστιν ότε τα πέντε πατριαρχεία θεσπίσουσι μίαν πίστιν, και ένα λόγον∙ ει δε εκ τούτων καν εις απολείψη, ή ουχ υποκύψειε τη συνόδω, αύτη σύνοδος ουκ έστιν, αλλά παρασυναγωγή και συνέδριον ματαιότητος και αλαζονείας».
Η προσήλωσις του Οικουμενικού Πατριαρχείου εις το συνοδικόν συνειδός, επαναλαμβάνομεν, είναι απαράτρεπτος, διό και, ως ελέχθη, συνεκάλεσε την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον, παρά τας τιτανίους αντιξοότητας. Εάν μάλιστα το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, υποκύπτον εις τας διαφόρους φωνάς του εθνοφυλετισμού και του φονταμενταλισμού, εις τας φωνάς της εσωστρεφείας και της αποκλειστικότητος, είχεν αρνηθή αυτήν την κλήσιν του Θεού, τότε θα είχε καταγραφή μία από τας μεγαλυτέρας ήττας εις την πολύχρονον και πολυκύμαντον ιστορίαν της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας. Διό και εις πάσαν ευκαιρίαν τονίζει την αναγκαιότητα του αληθούς συνοδικού φρονήματος, ουχί μόνον λόγοις αλλά, κυρίως, έργοις.”
Εκτενή αναφορά έκανε ο Πατριάρχης και στο νέο Σύνταγμα της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, με το οποίο συγκροτείται επαρχιακή Σύνοδος Επισκόπων.
Στη συνέχεια, οι νέοι και οι νέες της Χριστιανικής Ενώσεως Σύδνεϋ παρουσίασαν προς τιμήν του Παναγιωτάτου την μουσικοθεατρική παράσταση «Ρωμηωσύνης Αντίλαλοι», ενώ συγκινητική ήταν και η ενθουσιώδης υποδοχή που επεφύλαξε, νωρίτερα, η νεολαία προς τον Πατριάρχη.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας που είναι και ο Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής.
_______
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου